Που Πάμε; - του Μίκη Θεοδωράκη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Το 1987 που ο Μίκης Θεοδωράκης έγραφε αυτά τα κείμενα, η Ελλάδα ζούσε τις μεγάλες «αλλαγές».

Οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα, «αυριανισμός», παραβιάσεις της δημοκρατίας, κομματοκρατία, έκπτωση του πολιτισμού. Παράλληλα η Αριστερά ενωνόταν μετά από είκοσι χρόνια διάσπασης, παραμένοντας ωστόσο «μουδιασμένη» απέναντι στη λαίλαπα του τότε κυβερνώντος κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας τελικά μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη.

Ο  Μίκης έβλεπε αυτό που ερχόταν. Και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου. Η Αριστερά, τα πολιτικά κόμματα και ο λαός κώφευαν.

Ο Μίκης Θεοδωράκης πιστός στο όραμα του «για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή», καταθέτει  είκοσι προτάσεις  για την έξοδο από εκείνη την κρίση και την περαιτέρω ανάπτυξη της χώρας.

Ελάχιστοι τότε συντάχθηκαν στο πλευρό του. Ακόμα λιγότεροι κατανόησαν αυτό που εκείνος είχε τότε δει. Γιατί όπως έγραψε και στο έργο του «Διόνυσος», το χθες του ποιητή είναι το αύριο του κόσμου.

Ξαναδιαβάζοντας τα κείμενα εκείνης  της περιόδου, αποφασίσαμε να τα αναρτήσουμε καθώς παραμένουν επίκαιρα. Γιατί η τραγωδία που ζει σήμερα η πατρίδα μας, γράφτηκε ήδη από τότε…

Παραθέτουμε αυτούσιο το βιβλίο, εκτός από ένα κείμενο, το οποίο ανήκει σε εντελώς διαφορετική θεματολογία. Το εξαιρέσαμε προκειμένου να το συμπεριλάβουμε σε άλλη ανάρτησή μας.

Διατηρήθηκε η στοίχιση και η ορθογραφία των κειμένων.

Τέλος, να ευχαριστήσουμε θερμά τη συναγωνίστρια Χριστίνα Δασκούλια που δακτυλογράφησε ολόκληρο το βιβλίο

Οδυσσέας Ελύτης: Ο Έλληνας επαναστάτης - του Μίκη Θεοδωράκη

Θα σας μιλήσω για τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Ποιητή του «Άξιον Εστί», που ευθύς μόλις το έλαβα με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή, με συγκίνησε και με ενέπνευσε δημιουργώντας μέσα μου ένα ποτάμι μουσικής σαν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την ανυπέρβλητη ομορφιά που μου δώρισε.

Όμως πέρα από την αισθητική ομορφιά, μπόρεσα να αποκωδικοποιήσω και την ομορφιά της σοφίας και της αλήθειας, που χωρίς αυτά το μήνυμα του Ποιητή μένει μετέωρο. Και πολύ φοβάμαι ότι πολλοί έμειναν στην αισθητική μαγεία των στίχων είτε στα καθαρά ποιητικά τους νοήματα, χωρίς να μπορούν να φτάσουν στον πυρήνα της σκέψης του Έλληνα Ποιητή, που με αγωνία και σοφία πασχίζει να στείλει στους νεοέλληνες μήνυμα και πρόσκληση αυτογνωσίας.

Πονά, ανησυχεί και υποφέρει, γιατί φοβάται -μιας και έχει τη δύναμη να βλέπει στο μέλλον- το αναπόφευκτο που σήμερα το βιώνουμε, χωρίς ακόμα να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους. Γιατί δεν αγάπησε τίποτα περισσότερο από αυτόν τον «Κόσμο τον μικρό τον μέγα». Έναν κόσμο μοναδικό, που πάει πίσω σε βάθος χρόνου, σαν ένα βαθύ ποτάμι που πλαταίνει, στενεύει, κάνει κύκλους, γίνεται υπόγειο, τρώει τα βράχια για να περάσει. Κι αυτός ευλογήθηκε για να γνωρίζει, ίσως μόνο αυτός, γιατί αυτός είναι το ίδιο το ποτάμι και γι' αυτό η μνήμη του φτάνει πίσω στις πηγές του ποταμού και πάει μπροστά, ως εκεί που θα το σταματήσει η κακία των κακών, αν ποτέ καταφέρει να το σταματήσει, αντάμα με την τύφλωση των μίζερων και των αδύνατων...

Ελληνικότητα και «διανόηση»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ -  του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ

Το βιβλίο αυτό οφείλεται στην έξοχη ιδέα του Μίκη Θεοδωράκη, όπως η παρέμβασή του, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου μου « Έθνος και “εκσυγχρονιστική” νεοτερικότητα», να συμπληρωθεί με το πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή και με δύο δικά μου κείμενα και, όλα μαζί, να αποτελέσουν μια ενότητα που να καλύπτει το θέμα: Ε

λληνικότητα και «διανόηση».

Η ελληνικότητα χωρίς εισαγωγικά, αποκαθαρμένη από τις επιβαρύνσεις των πάσης φύσεως εθνικισμών και ιδεολογημάτων που την μαστίζουν και, συνάμα, γεμάτη με το προοδευτικό γινόμενο του κεκτημένου της. Η διανόηση σε εισαγωγικά, προκειμένου να συμπεριλάβει την ομάδα εκείνη των λεγομένων πνευματικών ανθρώπων που εκπληρώνουν μια απλώς μηρυκαστική λειτουργία, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους: την αυθεντία της επιστημονικής ορθότητας, το τεκμήριο της προοδευτικής σήμανσης του λόγου τους και, περαιτέρω, το ρόλο του αδιαμφισβήτητου εκπροσώπου και διανοητή της «επίσημης» εκδοχής της ιστορίας που εισήγαγε η ηγεμονεύουσα τάξη της Εσπερίας.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι

Ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι

«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη σε εκδήλωση του τμήματος πολιτισμού του Συνασπισμού, 1/6/2010

Για τον πολιτισμό και την έξοδο από την κρίση

Στην χώρα μας ο Πολιτισμός συνδέθηκε με την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Πρόοδο και την Ελληνικότητα και προ παντός με έναν Λαό που ψυχικά, ηθικά και πολιτικά ήταν είτε προσπαθούσε να είναι απελευθερωμένος, ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις της όποιας ξένης είτε ντόπιας εξουσίας και ακόμα μέσα σε συνθήκες σκοτεινές, σκληρές και δύσκολες.

Αναφέρομαι φυσικά στον πνευματικό και καλλιτεχνικό πολιτισμό και στα δημιουργικά του επιτεύγματα από τον Διονύσιο Σολωμό έως σήμερα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η τελευταία πνευματική και καλλιτεχνική άνθηση που ξεκινά από τον μεσοπόλεμο, κορυφώνεται στον καιρό της Κατοχής και περνώντας μέσα από τον Εμφύλιο φτάνει έως την δεκαετία του εξήντα για να εισέλθει σε περίοδο παρακμής μετά την πτώση της χούντας φτάνοντας σήμερα στο σημείο ΜΗΔΕΝ από πλευράς κοινωνικής λειτουργίας και ακτινοβολίας.

Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι οι προοδευτικές ιδέες που πάντοτε συνόδεψαν στο έργο και την δράση τους Έλληνες στοχαστές και δημιουργούς, μετά τη δημιουργία του ΕΑΜ άρχισαν να παίρνουν μια συγκεκριμένη μορφή και περιεχόμενο μέσα στη σκέψη και στο έργο τους, με τις εξής κυρίαρχες τάσεις: 1) Σύνδεση της Τέχνης με τον Λαό που πάλευε για εθνική απελευθέρωση. 2) Σύνδεσή της με την Κοινωνία, που είχε βάλει ως κύριους στόχους την Λαϊκή Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. 3) Ταύτισή της με την εθνική, ιστορική και πολιτιστική μας παράδοση, ώστε να αποτυπωθεί και να αναδειχθεί μέσα στα συγκεκριμένα έργα η ψυχική και πνευματική πεμπτουσία του ελληνικού λαού στη συγκεκριμένη κάθε φορά ιστορική πραγματικότητα, την οποία ο ίδιος βίωνε εκείνη τη στιγμή ενεργητικά και δυναμικά.

Χαιρετισμός του Μίκη Θεοδωράκη στην ημερίδα «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα»

ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ 1967-1974 (ΣΦΕΑ) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ 68 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΜΑΪΟΥ 1945.

Ο Ναζισμός υπήρξε το απόλυτο Κακό μέσα σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Και είναι ντροπή να τον θεωρεί κανείς ως ένα πολιτικό-ιδεολογικό κίνημα, ενώ στην ουσία υπήρξε η πιο αποτρόπαιη μορφή εγκληματικής δράσης, δεδομένου ότι εκπαίδευσε και καθοδήγησε εκατομμύρια σαδιστών βασανιστών, των οποίων οι πράξεις αποτελούν αιώνια ντροπή για το ανθρώπινο γένος.

Ως άνθρωπος και ως Έλληνας αισθάνομαι ντροπή που αναγκάζομαι να συζητώ γι’ αυτές τις κτηνωδίες και μάλιστα από θέση αμυνόμενου, για να μην πω απολογούμενου. Γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι ειδικά στην πατρίδα μας στην οποία είναι ακόμα ζωντανές στη μνήμη μας οι οιμωγές των θυμάτων του Ναζισμού, το αίμα είναι ακόμα νωπό και οι πληγές ανοιχτές, θα ερχόταν η μέρα που θα υπήρχαν ανάμεσά μας οπαδοί των σφαγέων των λαών και ανάμεσά τους και του μάρτυρα ελληνικού λαού.

Ομιλία Μίκη Θεοδωράκη στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του Μάκη Βαρλάμη στην Λαμία (5.10.2012)

Για να γίνει κατανοητό στους πολλούς τι είναι και τι σημαίνει «συμφωνική μουσική», πρέπει να φανταστούμε ένα μεγάλο και περίτεχνο οικοδόμημα του οποίου το μοναδικό υλικό είναι ο μουσικός ήχος.

Όσο πιο αυθεντικά και ωραία είναι τα «υλικά» και όσο πιο στέρεο, περίτεχνο και προ παντός ζωντανό, δηλαδή αποτέλεσμα έμπνευσης, γένεσης και όχι μόνο κατασκευής είναι αυτό το ηχητικό οικοδόμημα, τόσο περισσότερο επηρεάζει τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο του ανθρώπου, τον συγκινεί καθώς δονεί ακόμα και τις πιο απόκρυφες χορδές του εσωτερικού του κόσμου.

Και όταν λέω «εσωτερικό κόσμο» τον ξεχωρίζω από τον «λογικό». Δηλαδή για την συμφωνική μουσική δεν θα πρέπει να λειτουργεί το ρήμα «καταλαβαίνω» αλλά «νοιώθω», δηλαδή συλλαμβάνω με τις κεραίες του ψυχικού μου κόσμου μηνύματα μιας υψηλής όσο και πρωτόγνωρης ομορφιάς. Για ποιο λόγο; Ποιο όφελος; Και ποιο αποτέλεσμα; Για τον ίδιο λόγο που συμβαίνει να μας συγκλονίζει το χρώμα του ουρανού όταν δύει ο ήλιος είτε να μας αναστατώνει εκείνο το υπέροχο σκίρτημα του έρωτα.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 1η Φεβρουαρίου 2012

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά πρόβλημα, η χώρα μας οδηγήθηκε μεθοδικά σε βαρειά οικονομική κρίση, μόνο και μόνο για να εισαχθεί στο ΔΝΤ και να αποτελέσει την πειραματική και πειρατική εισβολή της Αυτοκρατορίας του Χρήματος στην Ευρώπη.

Πρωταγωνιστής ο Γιώργος Παπανδρέου μετά τη συνάντηση με τον Στρος-Καν το θέρος του 2009. Ακολούθησε η μεθόδευση για τον τεχνητό, οικονομικό και κοινωνικό υποβιβασμό μας με την κακουργηματική διόγκωση του ελλείμματος από 9,2% σε 15% και στη συνέχεια οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού και του κ. Παπακωνσταντίνου περί Τιτανικού, διαφθοράς, ανικανότητας, τεμπελιάς και οικονομικού χάους.

Στη συνέχεια ήρθε το Μνημόνιο και οι Δανειακές Συμβάσεις που με τις σκληρές και αντιλαϊκές αποφάσεις δημιούργησαν μέσα στον λαό ένα συνεχώς διογκούμενο κίνημα αγανάκτησης, που για να το αντιμετωπίσουν έχουν καταφύγει στη χρήση γενικευμένων μεθόδων ωμής βίας.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στον εμπορικό σύλλογο Πειραιώς

Χθες Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012 ο Εμπορικός Σύλλογος Πειραιώς τίμησε τον Μίκη Θεοδωράκη σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στο κτίριο του Συλλόγου.

Ο Μ. Θεοδωράκης μετά την απονομή της διάκρισης, είπε τα εξής:

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

         

Δεν θα σας κουράσω πολύ. Μου ζητήθηκε να σας πω τις σκέψεις μου για την παρούσα κατάσταση. Δίστασα. Και ο λόγος είναι ότι φοβάμαι ότι θα σας στεναχωρήσω. Όμως τελικά σκέφτηκα ότι οφείλουμε να λέμε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Και η αλήθεια είναι ότι πιστεύω ακράδαντα ότι ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μας ευθύνες κάποιες ξένες δυνάμεις σχεδιάζουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας μας. Από κάθε άποψη. Εθνική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική. Και τη μετατροπή του λαού μας σε λαό ραγιάδων, που θα επαιτεί για ένα κομμάτι ψωμί.

Ομιλία Μίκη Θεοδωράκη στην παρουσίαση του βιβλίου - ''Σπίθα-για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή'' Βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ»

Από την εποχή των Λαμπράκηδων έχω κάνει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες προφορικές και γραπτές παρεμβάσεις που αφορούν την πορεία της χώρας. Τώρα με το βιβλίο αυτό αποφάσισα να μιλήσω συνολικά και συνοπτικά για την ιστορία αυτού του τόπου με το βλέμμα ενός ανθρώπου που προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να σταθεί ελεύθερος και αντικειμενικός, ακόμα και μέσα στις πιο δύσκολες και αινιγματικές συνθήκες από όσες πέρασε η χώρα μας από το 1940 έως σήμερα.

Αναφέρομαι όχι τόσο στα γεγονότα αλλά στην ερμηνεία των γεγονότων όπως τα διέπλασαν οι ιστορικές συγκυρίες και οι δεσπόζουσες ιδεολογικοπολιτικές παρεμβάσεις για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε τελικά μπροστά σε ένα αδιέξοδο, σε ένα αδιαπέραστο τείχος που την ακινητοποιεί και την μεταβάλλει σε τέλμα.

Το βασικό μου συμπέρασμα είναι ότι ο ελληνικός λαός ατύχησε βασικά στην επιλογή των ηγητόρων του, πολιτικών και πνευματικών αλλά και στη σωστή αξιολόγηση και αξιοποίηση των όσων πολύ ολίγων καλών έτυχε να αναδειχθούν από μόνοι τους. Με αποτέλεσμα να ζει μέσα σε μια ανάπηρη και νόθα κοινωνική ζωή, όπου η πολιτική ιδιαίτερα εξουσία, για να εξαφανίσει τις αδυναμίες της, τα κενά της, τις ανικανότητες και συχνά τις προδοσίες της και με όπλο τους εκμαυλισμένους οπορτουνιστές που την απομυζούν και την στηρίζουν, εχάλκευε και επέβαλλε από το 1950 έως σήμερα ένα γενικευμένο και διαρκές ΨΕΜΑ.

Αλλαγή πορείας - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο Ανατολικής τάφρου Χανίων

Αλλαγή πορείας - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο Ανατολικής τάφρου Χανίων, 21/9/2011

Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως λαός είναι ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο καράβι που ονομάζεται Ελλάδα. Ότι επομένως μας αφορά άμεσα τόσο η κατάσταση του πλοίου όσο και οι συνθήκες του ταξιδιού. Αν σταματήσουν οι μηχανές, σταματάμε κι εμείς κι αν βουλιάξει, τότε βουλιάζουμε κι εμείς. Αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αδιακρίτως όλοι μαζί. Και σ' αυτό το πλοίο δεν είμαστε συνεπιβάτες αλλά συνιδιοκτήτες. Επομένως συνυπεύθυνοι για την κατάστασή του, για την πορεία του και για την ασφάλειά του. Κι ακριβώς γιατί οι πιο πολλοί δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει αυτές τις αλήθειες, βρεθήκαμε ξαφνικά εμείς οι συνιδιοκτήτες και συνυπεύθυνοι στιβαγμένοι στα αμπάρια του πλοίου, λες και είμαστε εμπορεύματα, ενώ στα καταστρώματα σουλατσάρουν απολαμβάνοντας τον αέρα της θάλασσας ξένοι επιβάτες, αντάμα με ορισμένα δικά μας σαϊνια και στη θέση του καπετάνιου επίσης ξένοι, με βοηθούς Έλληνες υπουργούς και υπαλλήλους.

Δεν ξέρω πώς αισθάνεστε εσείς, αλλά εγώ αν και υποχρεώθηκα στο παρελθόν να ταξιδέψω σε αμπάρια πλοίων αλυσσοδεμένος, ντρέπομαι. Γιατί στο κάτω-κάτω τότε είχαμε από πάνω μας μια Βέρμαχτ ή μια Δικτατορία. Ξέραμε ότι ο αγώνας ήταν άνισος και γι' αυτό, αν και αλυσσοδεμένοι, είχαμε καθαρή συνείδηση. Δεν ντρεπόμασταν. Μόνο πονούσαμε, γιατί μας πήραν με τη βία το πλοίο ΕΛΛΑΔΑ και μεις το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να αντέξουμε ως το τέλος, έως ότου διώξουμε τους ξένους από τα καταστρώματα κι από τα πηδάλια.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στον πρώην δυτικό αεροδρόμιο - για το Ελληνικό

Όσο πολύτιμα είναι το οξυγόνο και το νερό για τη ζωή άλλο τόσο πολύτιμες για την ανθρώπινη κοινωνία είναι η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Και ποιος είναι αυτός που θα τολμήσει να μας κατηγορήσει ότι δεν αγαπάμε ή ότι δεν παλέψαμε γι' αυτά τα δύο μέγιστα αγαθά... Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μα γιατί στη χώρα μας σήμερα κακοποιείται η Δημοκρατία. Γιατί Δημοκρατία σημαίνει ότι κυβερνά η πλειοψηφία, ενώ η μειοψηφία ελέγχει. Ενώ σήμερα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Μια κυβέρνηση μειοψηφίας του 20% μας κυβερνά, ενώ εμείς οι υπόλοιποι του 80% όχι μόνο δεν ελέγχουμε αλλά είμαστε θύματα της αντιλαϊκής και αντεθνικής της πολιτικής. Γιατί αντιλαϊκά είναι τα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα που παίρνει σε βάρος μας. Και αντεθνικά όσα κάνει -κατ' εντολήν των ξένων- ενάντια στην ακεραιότητα της χώρας μας. Και πρώτο παράδειγμα το ξεπούλημα αυτού του σπάνιου εθνικού χώρου που ανήκει στο Έθνος, δηλαδή σε όλους εμάς και πρώτα και κύρια στους κατοίκους της περιοχής.

Όπως ίσως γνωρίζετε, επισκεφθήκαμε με τον Καθηγητή κ. Γεώργιο Κασιμάτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον οποίο παραδώσαμε ένα υπόμνημα με όλες τις παραβιάσεις του Συντάγματος που έγιναν και γίνονται από τη σημερινή Κυβέρνηση. Ανάμεσα σε όλα που αναφέρθηκαν το κύριο θέμα υπήρξε το γεγονός ότι η Κυβέρνηση έχει χάσει προ πολλού την ουσιαστική της νομιμοποίηση λόγω της απώλειας του 50% της εκλογικής της δύναμης.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία Καρατάσου της Νάουσας

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία Καρατάσου της Νάουσας, 26/6/2011

Αγαπητοί φίλοι και φίλες της Νάουσας,

Εκ μέρους του Κινήματος των Ανεξάρτητων Πολιτών σας απευθύνω εγκάρδιο αγωνιστικό χαιρετισμό

Τελικός σκοπός του Κινήματός μας είναι η οριστική κατάκτηση από το Λαό μας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και της διακυβέρνησης της χώρας από τους εκπροσώπους του Παλλαϊκού Πατριωτικού Μετώπου, που φιλοδοξούμε να σχηματίσουμε μαζί με όλες τις υπόλοιπες ανεξάρτητες δυνάμεις που παλεύουν σήμερα για τον ίδιο σκοπό. Να εκπονήσουμε ένα νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς, που να υπηρετούν το Όραμα της Άμεσης Δημοκρατίας. Με τη δύναμη του Ενωμένου Λαού να επιβάλουμε ισότιμες σχέσεις με όλους τους Λαούς. Να εξασφαλίσουμε με κάθε τρόπο την Εδαφική μας Ακεραιότητα και τέλος με ένα σύγχρονο επιστημονικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ανάπτυξης να προσπαθήσουμε να προσφέρουμε πρόοδο και ευτυχία στον ελληνικό λαό και υπερηφάνεια, εκτίμηση, λάμψη και σεβασμό στην πατρίδα μας την Ελλάδα.

Είμαστε Δημοκράτες όχι στα λόγια αλλά με έργα, αγώνες και θυσίες. Είμαστε πατριώτες όχι στα λόγια αλλά με πράξεις, έργα και θυσίες. Πιστεύουμε ότι για κάθε υπεύθυνο πατριώτη ο αγώνας για την Πατρίδα, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία πρέπει να είναι η βάση για την κάθε του σκέψη, για την κάθε του προσπάθεια και για τον ύψιστο αγώνα που μπορεί να τον οδηγήσει ακόμα και έως την προσωπική του θυσία.

Με αυτά τα ιδανικά γαλουχηθήκαμε και με τα ίδια φιλοδοξούμε να γαλουχήσουμε τις σημερινές γενιές. Με τα ίδια ιδανικά παρουσιαζόμαστε σήμερα μπροστά σας και σας καλούμε να βοηθήσετε να γίνει το Μεγάλο Μέτωπο του Λαού, το μόνο που υπολογίζουν οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες της πατρίδας μας.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στην πλατεία Αριστοτέλους Θεσσαλονίκης

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στην Θεσσαλονίκη, Πλατεία Αριστοτέλους, 9/6/2011

Λαέ της Θεσσαλονίκης!

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες, οδηγοί της ελπίδας τα νιάτα της Ελλάδας, που ξεχύθηκαν στις πλατείες από το Σύνταγμα ως τον Λευκό Πύργο φωνάζοντας ΟΧΙ στο Μνημόνιο, Έξω η Τρόικα, Κάτω η Κυβέρνηση της μειοδοσίας και του ξεπουλήματος.

Και μετά ήρθε η ώρα του Λαού. Πρώτα στα Προπύλαια στην Αθήνα με τους 50.000 Αθηναίους και τώρα στην Πλατεία Αριστοτέλους, στην λαομάνα Θεσσαλονίκη. Έτσι κι εμείς, όπως ως τώρα φωνάζαμε «ΟΧΙ στο Μνημόνιο», ας βροντοφωνάξουμε σήμερα «ΟΧΙ και στο Νέο Μνημόνιο», που θα βάλει το μαχαίρι ακόμα πιο βαθειά στις σάρκες του Λαού και που αυτή τη στιγμή φέρνει το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή η Κυβέρνηση για να ψηφιστεί.

Γι' αυτό το λόγο κι εμείς διαλέξαμε αυτό το ιστορικό μετερίζι, τη Θεσσαλονίκη των αγώνων, για να στείλουμε στην Αθήνα ένα ηχηρό μήνυμα: Έλληνες Βουλευτές, Αρνηθείτε να πείτε ΝΑΙ σ' αυτό το νέο έγκλημα σε βάρος του Λαού και της Πατρίδας.

Από το καλοκαίρι του 2009 και όλο το 2010 έως σήμερα, βιώνουμε στην πλάτη μας τα αποτελέσματα της τελικής φάσης με την οικονομική και κοινωνική μας εξαθλίωση, που εκπορεύεται από τα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που στοχεύουν στην παγίωση της παγκοσμιοποίησης.

Προηγήθηκε το χτύπημα του νεοελληνικού πολιτισμού με την εξάλειψη από την εθνική σκηνή των επιτευγμάτων της δεκαετίας του ΄60, με την άνθιση της Τέχνης, της Ποίησης και της Μουσικής και την αντικατάστασή τους με τα σκουπίδια της διεθνούς και της ντόπιας υποκουλτούρας.

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια, 31/5/2011

Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα. Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας.

Να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε! - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηράκλειο Κρήτης

Να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε ! - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηράκλειο Κρήτης, 26/3/2011

 

Ακούμε από τα κυβερνητικά χείλη τη δήλωση, που αναπαράγεται άκριτα από τα Μεγάλα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, ότι ο ρόλος της χώρας μας είναι απλώς... υποστηρικτικός στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης. Λίγο ακόμα θα μας πουν ότι η μία φρεγάτα, το ιπτάμενο ραντάρ, τα δύο ελικόπτερα Σούπερ Πούμα και τα 4 αεροσκάφη F-16 που έθεσε η κυβέρνηση στη διάθεση των Συμμαχικών Δυνάμεων για την επιβολή της Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων, πετάνε... λουλούδια εναντίον του Καντάφι!...Και ότι στη Σούδα υπάρχει ένας απέραντος ανθόκηπος!...

Στην πραγματικότητα η Σούδα είναι... βάσει νόμου, ένα αμερικανικό στρατιωτικό κρατίδιο πολέμου. Με απλά λόγια : Τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν επί δικαίων και αδίκων, σκοτώνοντας αμάχους, καταστρέφοντας υποδομές, ανεφοδιάζονται από τη Σούδα, υποστηρίζονται τεχνικά από τη Σούδα, κατευθύνονται από τη Σούδα. Τα αμερικανικά πλοία που εκτοξεύουν πυραύλους προμηθεύονται τα πυρομαχικά από τη Σούδα, τα υποβρύχια που εξαπολύουν πυραύλους ανεφοδιάζονται από τη Σούδα, οι πιλότοι των βομβαρδιστικών των αεροπλανοφόρων πατάνε το κουμπί του θανάτου έχοντας τη σιγουριά ότι , σε περίπτωση κινδύνου, θα προσγειωθούν στη Σούδα. Τα αεροσκάφη που στραβώνουν τα ραντάρ του Καντάφι ξεκινούν από τη Σούδα. Τα αεροσκάφη που συνεργάζονται με τα υποβρύχια και εντοπίζουν εχθρικούς στόχους, κάνοντας ηλεκτρονικές υποκλοπές εδρεύουν στη Σούδα, αλλά και σε άλλες βάσεις.

Όλα ή Τίποτα - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Βελλίδειο Συνεδριακό κέντρο στη Θεσσαλονίκη

 Όλα ή Τίποτα - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Βελλίδειο Συνεδριακό κέντρο στη Θεσσαλονίκη, 27/2/2011

Από την 1η Δεκεμβρίου έχουν περάσει μόλις 3 μήνες και μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Κίνησή μας ακτινοβόλησε αμέσως με τέτοια λάμψη και δύναμη, ώστε αυτή τη στιγμή να μετράμε τις Σπίθες που γεννήθηκαν σε όλη την Ελλάδα κατά εκατοντάδες.

Όμως ίσως το πιο σπουδαίο είναι το γεγονός ότι μπήκε για καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Είναι παρούσα σε όλες τις συζητήσεις παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται από την Κυβέρνηση και τα Όργανά τους να μας σβήσουν.

Αυτό δείχνει ότι οι ιδέες και οι απόψεις μας αντιστοιχούν στις μύχιες ελπίδες του εργαζόμενου λαού μας. Τον εκφράζουν και γεννούν μέσα του την πιο στέρεη, σημαντική και υπολογίσιμη ελπίδα για το μέλλον. Από την πρώτη στιγμή πιάσαμε τον ταύρο από τα κέρατα κι αυτό μας φορτώνει με τεράστιες ευθύνες. Γιατί είμαστε οι πρώτοι και οι μόνοι που τολμήσαμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να υποδείξουμε τις μόνες ριζικές λύσεις που θα μας απαλλάξουν μια για πάντα από τις δυνάμεις, τις σχέσεις και τις δεσμεύσεις που μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση της υποδούλωσης που μας υποβιβάζει και μας ντροπιάζει.

Για το Ιδεολογικό μας στίγμα - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Πολιτιστικό Κέντρο Αργυρούπολης

Για το Ιδεολογικό μας στίγμα - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Πολιτιστικό Κέντρο Αργυρούπολης, 5/2/2011

Η σύγχρονη διεθνής κατάσταση χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια δημιουργίας συνθηκών που θα οδηγήσουν μέσω της παγκοσμιοποίησης της Αγοράς σε μια παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία Υπερεθνικού χαρακτήρα υπό την αιγίδα της Υπερδύναμης.

Στο δρόμο για την ολοκλήρωση αυτού του στόχου τα ισχυρότερα εμπόδια είναι έως σήμερα τα Έθνη-Κράτη των οποίων οι ιστορικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες αμύνονται στην προσπάθεια της Υπερδύναμης να θρυμματίσει τον κοινωνικό τους ιστό, που εκτός από την ιστορία και τον πολιτισμό του κάθε λαού, τον αποτελούν και οι κάθε είδους κατακτήσεις ειδικά στον κοινωνικό, εργασιακό και μορφωτικό τους τομέα. Επομένως το Έθνος-Κράτος αποτελεί σήμερα το τελευταίο ανάχωμα της άμυνας των ελεύθερων λαών. Το έσχατο φρούριο που εμποδίζει τον τελικό στόχο της πολιτικής του σοκ και του δέους, στρατιωτικού και οικονομικού, να μεταβάλει τους πολίτες σε απλά νούμερα ανίκανα να αντισταθούν στις ανάγκες και τους κανόνες της Νέας Τάξης. Με τον τρόπο αυτό η βασική διεθνής αντίθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του Κακού και του Καλού περνά κάθετα μέσα σε κάθε Έθνος-κράτος και γίνεται η κυρίαρχη αντίθεση που χωρίζει τους «Κακούς» της κάθε χώρας, δηλαδή το σύνολο των δυνάμεων της εξάρτησης από την Υπερδύναμη και τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, από τους «Καλούς», δηλαδή τους ανεξάρτητους πολίτες της κάθε χώρας που δεν δέχονται και αντιστέκονται στον νέο ολοκληρωτισμό που απειλεί το σύνολο της ανθρωπότητας. Κάθε άλλου είδους αντίθεση που χώριζε έως τώρα τις κοινωνίες των Εθνών-Κρατών που βρίσκονται στο στόχαστρο, εξακολουθεί μεν να υπάρχει, αποκτά όμως δευτερεύουσα σημασία μπροστά σ’ αυτή τη βασική αντίθεση που η έκβασή της θα σημάνει είτε την πλήρη εξουθένωση είτε ένα νέο ξεκίνημα του κάθε λαού.

           

Μπορούμε! - Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο Rex

Μπορούμε! 

Ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο Rex, 17/1/2011

Από την εποχή ακόμα της επανάστασης του ΄21 το πρόβλημα της ξένης εξάρτησης έγινε αναπόσπαστο οργανικό μέρος της εθνικής μας ζωής. Μπήκε μέσα στο πετσί του νεοσύστατου ελληνικού έθνους αλλάζοντας μορφές και λειτουργίες και γνωρίζοντας καλά να προσαρμόζεται σοφά και καίρια σε όλες τις ιστορικές και κοινωνικές αλλαγές, που πολλές φορές τις προκαλεί η ίδια.

Ξεκίνησε με τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) που δημιούργησαν μάλιστα τα πρώτα ελληνικά πολιτικά κόμματα με δικές τους ονομασίες, το ρωσικό, το γαλλικό και το αγγλικό, έφεραν τον Καποδίστρια και μετά τον Όθωνα και τους Γλύξμπουργκ. Διαιρέσανε βαθειά τον Λαό μας την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων στους αγγλόφιλους Βενιζελικούς και τους γερμανόφιλους Κωνσταντινικούς και επειδή έτυχε να νικήσει η Αγγλία, μεγάλωσε η χώρα μας σε βάρος της Τουρκίας. Όταν όμως αργότερα άλλαξαν γνώμη, βοήθησαν τους Τούρκους και μίκρυνε η Ελλάδα. Ξαναφέρανε τον Γεώργιο Β΄ -υπηρέτη των Άγγλων- δύο φορές: την πρώτη στα 1935, που με τον Μεταξά μας επιβάλανε Δικτατορία. Και τη δεύτερη στα 1946 για να ηγηθεί του μετώπου της εθνικοφροσύνης δηλαδή των αντικομμουνιστών, για να διαλύσουν το ΕΑΜ που είχε τότε μαζί του τα 70% του ελληνικού λαού, να μας οδηγήσουν στον Εμφύλιο Πόλεμο και να επιβάλουν την αμερικανοκρατία.

Πριν ασχοληθούμε μαζί της, γιατί μας αφορά άμεσα, πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι με βάση τον έλεγχο της πολιτειακής, της πολιτικής και της στρατιωτικής εξουσίας (Στρατός και Αστυνομία), η ξένη εξάρτηση προχώρησε κατ' αρχήν στη δημιουργία μιας ισχυρής οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ντόπιας κοινωνικής ολιγαρχίας βασιλικότερης του βασιλέως. Δηλαδή ο φανατισμός των αγγλόφιλων, γερμανόφιλων και αμερικανόφιλων μελών της ελληνικής ολιγαρχίας ήταν ανώτερες από την αγάπη των ίδιων των Άγγλων, των Γερμανών, Ευρωπαίων και Αμερικανών για τη χώρα τους!

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Θυμάρι και σκοτεινά βράχια.

Στη Μακρόνησο σκοτώθηκε η Λευτεριά, η Επανάσταση κι ο Έρωτας. Σταυρώθηκε το Όνειρο. Η κραυγή του  χαράχτηκε για πάντα στους αιώνες. Εκεί η ντροπή του ανθρώπου. Εκεί  και  το μεγαλείο της πίστης.

Η Μάνα Γη  κρύβει στα σπλάχνα τα νεαρά της παιδιά διαμελισμένα.

«Ποιος τη ζωή μου», η παράσταση για τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Θεοδωράκης επιστρέφει στη Μακρόνησο νικητής. Ως άλλος αναστημένος Διόνυσος ανασταίνει  τα ωραία οράματα και  τα ωραία νιάτα. Δεν είναι μόνο προσωπική η νίκη. Είναι η  νίκη των ανθρώπων. Εκείνων που τους τα έχουν πάρει όλα κι όμως επιμένουν. 

Πομπή ανάβασης προς το χώρο που είναι η σκηνή.

Η παράσταση αρχίζει.

«Η Σμύρνη λεηλατήθηκε». Χειροκροτούν. Απάντηση σε μιαν άποψη που εννοεί να διαγράψει από την ιστορία την καταστροφή του ελληνισμού από τους ξένους;

«Πού να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ». Χειροκροτούν. Σημάδι;

« Ρωμιοσύνη». Χειροκροτούν όρθιοι. Η απόφαση πότε;

Ανοιχτή Επιστολή Αριστερών Πατριωτών - προς τα Κόμματα της Αριστεράς

ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το τέρας του φασισμού πλανιόταν πολλά χρόνια πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν το είδατε; Δεν το πιστεύουμε. Είστε οι καλύτεροι στις αναλύσεις των πολιτικών εξελίξεων και πάντα διακρίνετε αυτό που έρχεται.

Τις έννοιες "πατρίδα" , "πατριωτισμός", "έθνος" τις εγκαταλείψατε. Γι αυτές τις έννοιες ποτάμι το αίμα. Αίμα κομουνιστών, αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων. Κι εσείς αφήσατε τους ναζίδες να τις καπηλευτούν, να τις κάνουν μαχαίρι, γροθιά και βρισιά.

Κοινωνική Αλληλεγγύη δεν οργανώσατε σε πανελλαδικό επίπεδο. Κι ανέλαβαν οι ναζίδες να βοηθούν τις γιαγιάδες και να μοιράζουν τρόφιμα.

Μεταξύ σας δεν τα βρήκατε οι ηγεσίες. Δεν ενωθήκατε κι αφήσατε το λαό διαιρεμένο. Οι καπιταλιστές είναι ενωμένοι. Όλοι εναντίον μας. Κι εσείς εναντίον μας, εν τέλει, αφού δεν μας ενώνετε σήμερα που η πατρίδα είναι σε κατοχή και πάλι.

Τα ιστορικά παραδείγματα τα ξεχάσατε ή τα κρύψατε πίσω από την αντιεπιστημονική ρήση "οι καιροί έχουν αλλάξει". Αλλά όταν θέλετε να μαζέψετε ψήφους τότε θυμάστε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα κι όλους μας τους ήρωες.

Για να κρατάτε τον κόσμο, ποντάρετε στο θυμικό του ανθρώπου. Και ξύνετε πληγές. Με τον εμφύλιο. Το ίδιο κάνει κι η δεξιά. Κι έτσι οι ναζίδες υπόσχονται να μας κάνουν σαπούνι κι ανάστησαν τους βρικόλακες του εμφυλίου που διψούν για αίμα. Μόνο που δεν θα είναι το δικό σας. Εσείς έχετε την προστασία της βουλευτικής έδρας και των κομματικών σας μηχανισμών. Το δικό μας αίμα θα πιουν οι βρικόλακες.

Στις 12 Φεβρουαρίου 2012 μας εγκαταλείψατε. Μείνατε μέσα στη Βουλή των Μνημονίων για να πείτε "Όχι" και δεν είχατε ούτε σταγόνα προσωπικής αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Συνομιλούσατε με τους Τσολάκογλου. Θα γελάει ο Βελουχιώτης από εκεί ψηλά και θα σας κοροϊδεύει. Αυτός αντάρτικο έστησε, δεν πήγε να κάνει διάλογο με τη Βέρμαχτ. Όχι δεν σας προτείνουμε αντάρτικο. Είστε αρκετά δειλοί γι αυτό. Άλλωστε οι καιροί δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Μα ούτε για ειρηνική αντίσταση είστε ικανοί. Τόσο φοβητσιάρηδες.

Βολευτήκατε μέσα στη Βουλή και στους μηχανισμούς σας και μας ξεχάσατε. Η εξουσία είναι γλυκό πράμα. Γι αυτό αναμασάτε το σεχταρισμό σας και προτείνετε το ανέφικτο. Για να μην γίνει τίποτα.

Ο λόγος σας στις συζητήσεις συνήθως αναιδής, ασεβής ή συστημικός. Σα ν' ακούς συστημικό δημοσιογράφο από τ' αριστερά.

Μας προδίδετε κάθε μέρα.

Το μόνο που σας ενώνει ο εθνομηδενισμός σας. Αποτέλεσμα της αμορφωσιάς σας ή συνειδητή επιλογή, που εξυπηρετεί τον αντίπαλο; Τον ελληνικό πολιτισμό τον καταντήσατε κουρέλι όταν χαρίσατε τα πιο ωραία μυαλά και τους πιο σπουδαίους δημιουργούς στον αντίπαλο. Προσκυνήσατε την ατομιστική δυτική κουλτούρα κι εγκαταλείψατε τον Παλαμά και τον Λειβαδίτη. Τον Ρίτσο τον Σεφέρη και τον Ελύτη. Τους θυμάστε μόνον σε κάποιες πενιχρές γιορτές, έτσι για να έχετε και κάποια καλλιτεχνική ατραξιόν. Ή επειδή κοστίζει φθηνά.

Αφήσατε τη νεολαία χωρίς οράματα και της στερήσατε την ευτυχία να αγαπά την πατρίδα της. Είπατε στους νέους ότι δεν υπάρχουν πατρίδες, ούτε λαοί, ούτε έθνη. Μόνο πληθυσμοί. Για κάποιον γενικό κι αόριστο πληθυσμό στήθηκαν στον τοίχο δεκαέξι χιλιάδες;

Στις τελευταίες εκλογές που οι ναζίδες πήραν υψηλό ποσοστό για τα ελληνικά μέτρα, εσείς γελούσατε υπεροπτικά και λέγατε ότι είναι μπόρα και θα περάσει. Μας κοροϊδεύατε όταν σας λέγαμε ότι ανησυχούμε. Εσείς ξέρατε καλύτερα από εμάς. Βλέπετε, έχετε το κοπυράιτ της επανάστασης...

Τον Θεοδωράκη πάλι δεν τον ακούσατε. Σας καταλαβαίνουμε. Είναι πολύ ψηλός για τα μέτρα σας, με τρομερά οξεία αντίληψη, πανέξυπνος και τρομερά έμπειρος για τη μετριότητά σας. Πολύ καλός άνθρωπος για τη μικρή σας ψυχή. Μα πάνω απ' όλα είναι Άντρας. Κι αυτό είναι που δεν αντέχετε περισσότερο. Κι ας μην τον ακούγατε, εντάξει ας εξακολουθούσατε να τον φθονείτε. Δικαίωμα σας στο κάτω-κάτω. Τα συναισθήματα δεν μεταγγίζονται. Εμάς όμως γιατί δεν μας ακούτε; Εσείς τα κόμματα της υπεράσπισης του λαού… Γιατί δεν μας ακούτε που φωνάζουμε ΕΝΟΤΗΤΑ;

Οι ναζίδες ανδρώθηκαν επειδή εσείς τους το επιτρέψατε.

Ας είναι το αίμα του Παύλου η ντροπή σας. Που πάψατε να υπηρετείτε τις ιδέες και τα οράματα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή. Ντρεπόμαστε για λογαριασμό σας μιας κι εσείς δεν έχετε ντροπή. Ούτε αξιοπρέπεια.

Κι αυτή η κραυγή μας αφορά όλες τις ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς, «κομουνιστικής», «ριζοσπαστικής», «δημοκρατικής», κι όποιο άλλο αστείο όνομα δίνετε στις φράξιες και στις σέχτες σας. Φράξιες και σέχτες για τις καρέκλες. Φτηνοί που είστε.

Εμείς συνεχίζουμε να πιστεύουμε στα μεγάλα οράματα. Στην εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την αναγέννηση της πατρίδας. Να πιστεύουμε σε μια Ελλάδα που μπορεί να γίνει ανεξάρτητη και δυνατή. Η νομοτέλεια της ιστορίας θα φέρει και πάλι αυτό που πρέπει να γίνει. Και πάλι ο λαός θα νικήσει. Χωρίς αίμα αυτή τη φορά. Αλλά τότε θα σας έχει γυρίσει την πλάτη. Κακομοίρηδες.

Αναστασία Βούλγαρη

Αθήνα, 21.9.2013

ΥΓ: Αυτή την επιστολή υπογράφουν ακόμα 18 άνθρωποι. Ζήτησαν να μην δημοσιεύσω τα ονόματά τους. Το σεβάστηκα. Και οι 18 αριστεροί και πατριώτες.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ - του Μίκη Θεοδωράκη

Όλα ξεκίνησαν από την ώρα που το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου παρέδωσε τα χρυσά κλειδιά της Ελλάδας, δηλαδή την Εθνική μας Ανεξαρτησία και τον Εθνικό μας πλούτο στα ξένα αφεντικά τους, που από τα 1950 κυβερνούν φανερά ή κρυφά τη χώρα μας σαν λάφυρο, γιατί βοήθησαν τους συνεργάτες των Γερμανών, τους κουκουλοφόρους καταδότες, τους ταγματαλήτες, την Φρειδερίκη, τη Γενική Ασφάλεια, τους βασανιστές της ΕΣΑ, τους Σούρληδες και άλλους συμμορίτες αλλά και τα μεγάλα τζάκια των Αθηνών να νικήσουν τους αντιστασιακούς, που είχαν το θράσος να τα βάλουν με την Γκεστάπο και την Βέρμαχτ, τους μελλοντικούς τους συμμάχους, που γίνανε τα τωρινά μας αφεντικά.
Έτσι άρχισε να σαπίζει η Βουλή των Ελλήνων -και καλά πάθαμε όσοι και όσες πέρασαν από την Γενική Ασφάλεια και τους βασανιστές της ΕΣΑ, για να φύγει η Δικτατορία και να ξαναλειτουργήσει η Βουλή! Ανάθεμά μας…
Έτος 2011 – Μνημόνια – Προδοσία – Αριθμός Ένα
Και οι άλλοι; Οι υπόλοιποι πώς δέχθηκαν να εισπνέουν μέσα στην ίδια ατμόσφαιρα την τσίκνα του μολυσμένου αέρα και να συναγελάζονται λες και βρίσκονται σε καμμιά ταβέρνα, παρέα με τους … ψήστες;
Έτος 2012 – Μνημόνια Ι. και ΙΙ.

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - του Μίκη Θεοδωράκη

Άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην Κ.Α.Π - ΣΠΙΘΑ, 02.05.2013

Την επανάσταση δεν την διαπραγματεύεσαι. Την κάνεις! Το ίδιο και την Αντίσταση. Από τη στιγμή που η Αντίσταση κατά του Μνημονίου έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης, δεν είναι πια Αντίσταση αλλά παγίδευση στην λογική του Μνημονίου συμπαρασύροντας και εκμηδενίζοντας το Μέτωπο των χθεσινών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Έτσι οι δυνάμεις αυτές από μοχλός πίεσης μετατρέπονται σε ποσοστό εκλογικής επιρροής των παρατάξεων που στηρίχθηκαν στην αντιμνημονιακή φόρτιση ορισμένων τμημάτων του λαού (ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες), για να τα εκφυλίσουν σε εκλογικούς οπαδούς-υποστηρικτές βουλευτικών εδρών παγιδευμένων στο υπάρχον Σύστημα Εξουσίας που τις χρησιμοποιεί σαν βιτρίνα δημοκρατίας και άλλοθι στην αδιατάρακτη κατά τα άλλα και συνεχώς αυξανόμενη καταστρεπτική της πολιτική.

ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟΣ - Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη

Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, 11/6/2013

Ο συνεκτικός ιστός που συνδέει και διατηρεί ζωντανό έναν Λαό είναι η συλλογική Μνήμη. Αυτή που διαπλάθεται μέσα από τις μεγάλες δοκιμασίες που απειλούν την ίδια την ύπαρξή μας.

Όσοι ανήκουν στη γενιά τη δική μου και παραμένουν ακόμα ζωντανοί, κυρίως αυτοί που έζησαν στο πετσί τους και στην ψυχή τους τις άγριες καταιγίδες που δοκιμάζουν την αντοχή μας, είναι ταγμένοι να φυλάνε Θερμοπύλες ως την τελευταία τους πνοή. Να προστατεύουν τους άγραφους Νόμους που πάνω τους στηρίζεται η ιδιαιτερότητά μας, η αλληλεγγύη και η ανάγκη να πατάμε σταθερά πάνω στην πραγματικότητα και να προχωράμε όλο και πιο μπροστά, όλο και πιο ψηλά.

Η Νέα Σμύρνη τίμησε το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη! (αναδημοσίευση)

Στο κατάμεστο άλσος της πόλης ο Μίκης Θεοδωράκης τιμήθηκε από το δήμαρχο Νέας Σμύρνης κ. Σταύρο Τζουλάκη και ανακυρήχθηκε επίτιμος δημότης! Στη συνέχεια προβλήθηκε ημίωρο ντοκυμαντέρ με αποσπάσματα απο την ζωή του μεγάλου Συνθέτη στην Νέα Σμύρνη.

Μίκη Θεοδωράκη - ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Λειψία 1982

Mίκη Θεοδωράκη - Zorba the Ballet, Arena di Verona 1990

Mίκη Θεοδωράκη - Pablo Neruda, Canto General, Chile 1993

Οι εκλογές και τα ρόπαλα

του Μίκη Θεοδωράκη

Βρεθήκαμε στο Ηρώδειο για τα 50 χρόνια της Μαρίας Φαραντούρη. Καθισμένοι πλάι-πλάι παλιοί σύντροφοι όπως ο Κουτσούμπας, ο Κουβέλης, ο Τσίπρας και η αφεντιά μου. «Είμαστε εδώ τέσσερις γενιές αριστερών», τους είπα. «Εμείς προσπαθήσαμε ξανά και ξανά να χτυπήσουμε την πόρτα της Εξουσίας. Δεν τα καταφέραμε. Τώρα την χτυπά ο νεότερος.». «Και ;;;», ρώτησε κάποιος από το πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί γύρω μας. «Άκου φίλε», του είπα, «μπορεί όλοι εσείς να σκέφτεστε (και με το δίκιο σας) ένα σωρό πράγματα για μας, όμως η Ελληνική Αριστερά είναι ένα ποτάμι. Το ίδιο. Βρεθήκαμε μπροστά σε βράχους. Χωριστήκαμε σε διχάλες. Εν πάση περιπτώσει. Τώρα την πόρτα χτυπά ο νεότερος.». «Και τι να ψηφίσουμε;» μπήκε κάποιος στο ψητό. «Τσίπρα», του λέω, «τι άλλο;». Ο Κουτσούμπας χαμογέλασε αμήχανα. «Και ΚΚΕ βέβαια.». Κάποια κυρία με κοίταξε επιτιμητικά. «Το ΚΚΕ είναι ο βράχος μας», της είπα. Αυτή είναι η ολοκληρωμένη μου απάντηση. Δηλαδή και Τσίπρα και ΚΚΕ.

Ο Μίκης Θεοδωράκης καταδικάζει την εγκληματική ενέργεια κατά μελών του ΚΚΕ

15.09.2013

«…θα πρέπει με κάθε τρόπο να κοπεί το χέρι των δολοφόνων»

 Συντακτική Επιτροπή ΚΑΠ-Σπίθα


Η παλιά πλην προφητική δήλωση-διαμαρτυρία του Μίκη Θεοδωράκη για το μοιραίο λάθος του να μην υπάρχει στο Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975 άρθρο από να απαγορεύει ρητά αναβίωση των φασιστικών, ναζιστικών ιδεών, επαληθεύεται τώρα κατά τραγικό τρόπο.  Ο Μίκης Θεοδωράκης καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ, και εκφράζει τους φόβους του ότι «η απόφαση  των νεοναζί να χύσουν αίμα και να θανατώσουν, πρέπει να εκληφθεί από όλους σαν μια εκκωφαντική προειδοποίηση ότι κάποιες δυνάμεις επιδιώκουν να προσθέσουν στην πολιτική της εξαθλίωσης και την πρακτική  της γενικευμένης βίας...» Αν τη αφήσουμε, μας τονίζει,  οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Διαβάστε τι μας είπε σχετικά:

«Όπως είπα και άλλοτε,  η απουσία από το Σύνταγμα του 1975 ενός άρθρου που θα απαγόρευε την αναβίωση των φασιστικών, ναζιστικών ιδεών, αποδεικνύεται τώρα ότι   αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη ζωή και την ασφάλεια του Ελληνικού λαού… Έκτοτε υπήρχαν ευκαιρίες,  με τις κατά καιρούς αναθεωρήσεις του Συντάγματος να διορθωθεί αυτό το λάθος. Όμως  κανένα κόμμα,  ούτε αυτά της αριστεράς δεν θέλησαν να το προτείνω. έστω και από αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Μίκης Θεοδωράκης: Ένας άνθρωπος, ένας συνθέτης, ένα έργο

Του Guy Wagner

«Ο καλλιτέχνης είναι ένας καθοδηγητής. Το γεγονός αυτό τον επιφορτίζει με ιδιαίτερη ευθύνη, γιατί έχει το προνόμιο να γίνει η φωνή της εποχής του, μια φωνή που ενώνει όλες τις άλλες φωνές».

1. Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στην Χίο. Από την παιδική του ηλικία είχε πάθος με την μουσική και έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις όταν ήταν δεκατριών ετών. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα, συνελήφθη για πρώτη φορά στην Τρίπολη το 1942 από τους Ιταλούς κατακτητές. Τα επόμενα χρόνια συνελήφθη και βασανίστηκε ξανά. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος, βγήκε στην παρανομία στην Αθήνα και οργανώθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Δουλεύοντας για την Αντίσταση, συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα στο Ωδείο Αθηνών κοντά στον Φιλοκτήτη Οικονομίδη.

Κοινωνικοπολιτική σκιαγράφηση του Μίκη Θεοδωράκη

του Παύλου Πετρίδη
(βλέπε εκτενέστερα «Ο Πολιτικός Θεοδωράκης (1940-1996)» του ιδίου από τις εκδόσεις «ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ")

Η παρούσα ιστορική σκιαγραφία, προσεγγίζοντας τον πολιτικό Θεοδωράκη επισταμένα και αποκλειστικά, φιλοδοξεί να τον ερμηνεύσει παρά την προφανή ταύτιση του μουσικού έργου του με την πατριωτική του συνεισφορά.

Συνεκτιμώντας παράλληλα πως οι πολιτικοί και ιδεολογικοί προσανατολισμοί του αδιαμφισβήτητα προηγήθηκαν των μουσικών του αναζητήσεων, καθορίζοντας (σε μεγάλο βαθμό) και την καλλιτεχνική του συμβολή. Μέσα από την προσωπική αυτή 'μεθοδολογική' προσέγγιση αξιολογείται, επομένως η εθνικοπολιτική του πορεία συνολικά, χωρίς να υποδηλώνεται ωστόσο, η ευχέρεια διάκρισης του εμπνευσμένου δημιουργού από τον αγωνιστή και ιδεολόγο.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ: Έργα πολιτικής σκοπιμότητας

Η όπερα ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, όπως και το θρησκευτικό δράμα ΔΙΟΝΥΣΟΣ που γράφτηκαν και παρουσιάστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, είναι δύο έργα φορτωμένα με κοινωνικά-πολιτικά-εθνικά ¨καθήκοντα¨, προορισμένα να επιτελέσουν μια συγκεκριμένη ¨αποστολή¨.

Εδώ πράγματι χρησιμοποίησα τον ποιητικό λόγο, τη μυθοπλασία και τη μουσική, για να υπερασπίσω τις ¨πολιτικές¨ μου ιδέες.

Ποιες ήταν αυτές; Ήταν βασικά η καταγγελία του νέου πλέγματος εξουσίας, που έχοντας ως βάση το δόγμα Η Εξουσία για την Εξουσία, άρχισε να υφαίνεται σα δίχτυ αράχνης και να τυλίγει το σύνολο της εθνικής μας ζωής απ΄τα πρώτα χρόνια της διακυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ (1981 και μετά).

Η παραίτησή μου από τη θέση του Βουλευτή Επικρατείας του ΚΚΕ στα 1986 είχε ως βασική αιτία το γεγονός ότι η ηγεσία του και γενικότερα η Αριστερά δεν έβλεπε την εποχή εκείνη τον κίνδυνο. Είχε αυταπάτες. Και γι΄αυτό το λόγο σ΄ένα μεγάλο βαθμό συνεργούσε σ΄αυτή την καταστροφική για το λαό μας πολιτική.

ΣΠΙΘΑ

Ο Μίκης Μέσα στις Πασχαλιές...

Ένας αναγνώστης της Ιστοσελίδας μας έστειλε το παρακάτω video το οποίο ονόμαζεται "Ο Μίκης Μέσα στις Πασχαλιές" και περιστοιχιζεται από το Ιντερμέτζο του Μίκη (σόλο Πιάνο Μίκης Θεοδωράκης). Τον ευχαριστούμε θερμά.

Οι Συντελεστές του Θεοδωρακισμού

Τραγούδι ντοκουμέντο του Μίκη Θεοδωράκη

Ένας αναγνώστης (Costas Maritsas) μας έστειλε το παρακάτω video - τραγούδι - ντοκουμέντο του Μικη Θεοδωράκη. Τον ευχαριστούμε και το δημοσιεύουμε όπως μας το έστειλε, μαζί με το αντίστοιχο κείμενο.

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΗ ΤΗΣ ΛΕΦΤΕΡΙΑΣ

...με το «Τραγούδι της Λεφτεριάς» ξεκίναγε και τελείωνε η Ελληνική εκπομπή
του Βουλγάρικου Ραδιοφώνου στα χρόνια της Χούντας. Τραγούδι ιστορικό, που κάθε πολιτικός πρόσφυγας δάκρυζε στο άκουσμά του...

Από το δισκάκι:«Τα  τραγούδια του Μίκη θα τραγουδιούντε – Τραγούδια για την ελευθερία, τον έρωτα και τον ήλιο»: Αυτές τις μέρες ξεκινά η δίκη κατά του μεγάλου συνθέτη και αγωνιστή της ελευθερίας Μ.Θ. … Μαζί με τον εργαζόμενο ελληνικό λαό η δική μας (βουλγάρικη) πολιτιστική κοινότητα και οι πολυπληθείς θαυμαστές του Μ.Θ, που κέρδισε την συμπάθεια των προοδευτικών ανθρώπων του κόσμου, επιμένουμε να σταματήσει η δίκη και η προσπάθεια φίμωσης της φωνής του Μίκη.     

Μια συνέντευξη του Μίκη απ’ τα παλιά

Μια συνέντευξη του Μίκη απ’ τα παλιά

Επιμένω να αναζητώ υλικό από τους τόμους των «ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ», που διατηρώ ακόμη στο προσωπικό αρχείο μου.

Αυτή τη φορά, το ενδιαφέρον μου κίνησε μια συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο συνεργάτη των «ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ», τον επονομαζόμενο Μίδα, τον Οκτώβριο του 1960.

Βρήκα ξανά τον Μίκη με τις ανησυχίες του και την ανάγκη του να γνωρίσει την ελληνική παράδοση, τη λαϊκή ψυχή, τις ανάγκες της, τις αγάπες της.

Ξαναθυμήθηκα τον πόλεμο που του γινόταν τότε – και πολύ αργότερα – για την επιλογή του να «υιοθετήσει» το μπουζούκι στα τραγούδια του. Αυτό το όργανο που χρησιμοποίησαν οι ρεμπέτες, οι οποίοι ήταν καταδικαστέοι από όλους και τους πολεμούσε ακόμη και η επίσημη Αριστερά. Καταδίκαζαν τα τραγούδια τους, το περιεχόμενό τους, και φυσικά και τη ζωή τους.

Ο Μίκης – χωρίς παρωπίδες – ήξερε να αναγνωρίζει το βαθιά λαϊκό, το ποιοτικό, τις λαϊκές αναζητήσεις. Τότε, είχε επιλέξει το κρύσταλλο της λαϊκής φωνής του Γρηγόρη Μπιθικώτση για την ερμηνεία του «Επιτάφιου» του Γιάννη Ρίτσου. Θεωρήθηκε πολύ λαϊκός ο Μπιθικώτσης, άνθρωπος της νύχτας και των μπουζουκομάγαζων, και διατυπώθηκε πως η επιλογή αυτή προσβάλλει την ποίηση του Ρίτσου!…. Πόσο μακριά από την αλήθεια ήσαν όσοι πίστευαν τέτοιες απόψεις!….

Διαβάστε τη συνέντευξη, όπως καταγράφηκε, τότε, στους «ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ».

Παληοτάκης

Επιτάφιος για την “ελαφρά” μουσική

Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο συνεργάτη των «ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ» Μίδα (1960 Οκτώβριος)

Βαθύτατα μουσικός, ο Μίκης, είναι ελάχιστα «καλλιτέχνης». Ούτε πόζες, ούτε βαθυστόχαστες, τάχα, παρατηρήσεις ούτε πολύπλοκη φρασεολογία. Ένας πανύψηλος, αυθόρμητος, κεφάτος νέος που μιλώντας για τη μουσική, απλώνει μπροστά σου με αφέλεια, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, ένα μάτσο καινούριες ιδέες και πρωτότυπες απόψεις. Αυτός είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Οι γνώμες του συχνά δημιουργούν σάλο. Τις υποστηρίζει με πάθος σε συνεντεύξεις, σε άρθρα, ακόμη και σε μανιφέστα.

—«Δεν κατέχω την αλήθεια εξ αποκαλύψεως, λέει ο ίδιος. Αναζητώ, ψάχνω και επομένως αλλάζω».

Ο Μίκης είναι άνθρωπος ζωντανός, ανήσυχος. Το δείχνει και η συνέντευξη που μας έδωσε.

- Στη βραδιά που σου αφιέρωσαν οι Κρήτες σπουδαστές έδωσες σε μερικούς την εντύπωση ότι το μπουζούκι είναι το μόνο όργανο που μπορεί να συγκινήσει πλατειά λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα. Είναι σωστή αυτή η εντύπωση;