Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Έλαβα το ενημερωτικό σημείωμα - δεν τολμώ να το ονομάσω πρόσκληση - για την Επιστημονική ημερίδα που διοργανώνει η ΕΜΙΑΝ, με θέμα «Ιστορικές προσεγγίσεις για τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη (ΔΝΛ)».
Διαβάζοντας τον τίτλο, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλη ήταν η χαρά και η συγκίνησή μου! Υπήρξε το μεγάλο μου όνειρο, η διακαής επιθυμία μου - χρόνια τώρα - να μελετηθεί και να αναδειχθεί ο ρόλος και η δράση της γενιάς μας, αυτής της σισύφειας (όπως την ονομάζω εγώ) γενιάς, που - μέσα σε 45 μήνες δράσης - ένωσε τόσες χιλιάδες νεολαίων σ' ένα κοινό αγώνα και που υπέστη βασανιστήρια και υπέφερε επί Χούντας. Και τα χρόνια που ήρθαν δεν δικαίωσαν ούτε τους αγώνες μας ούτε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν τίμια, ειλικρινά και με αυταπάρνηση στο πλευρό των Λαμπράκηδων και των νέων μας, στο πλευρό του λαού μας, που πήρε ξανά θάρρος και ανέκτησε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο, λίγο πριν έρθει η Δικτατορία να τσακίσει τα όνειρα όλων μας και να βυθίσει τη χώρα βαθιά στην ανομία και την οπισθοδρόμηση και να οργανώσει το «ξεπούλημα» που κάποιες πτυχές του νιώθουμε σήμερα.
Διαβάζοντας την ενημέρωση που μου εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, την ευχάριστη έκπληξη και τη χαρά τη διαδέχθηκαν σκέψεις πολλές, που θα ήθελα να καταγράψω και να σας κάνω κι εσάς κοινωνούς.
Μελετώντας τη σύνθεση όσων συμμετέχουν - ομιλητών και συντονιστών - έχω να παρατηρήσω μια ηχηρή απουσία παλαιών Λαμπράκηδων. Μπορεί να μην ήταν όλοι οι παλιοί Λαμπράκηδες επιστήμονες - ιστορικοί και κοινωνιολόγοι - για να αναλύσουν το «φαινόμενο», αλλά δεν μετράει ότι ήταν αυτοί που έζησαν το Κίνημα και πάλεψαν γι' αυτό και βασανίστηκαν;...