Του Γιώργου Π. Μαλούχου
Ηταν εκεί όλη η Ελλάδα. Μια Ελλάδα που δεν χώρεσε στην παρακμή και δεν τα πάει καλά μαζί της. Συντεταγμένη σε παράξενες, πανίσχυρες, ελπιδοφόρες ουράνιες μεραρχίες ενός κόσμου αληθινού όσο κανένας άλλος, μα και ταυτόχρονα εξίσου ιδεατού, άυλου
Δεν έχει προηγούμενο αυτό που συνέβη τη Δευτέρα το βράδυ στο Καλλιμάρμαρο, στη συναυλία για τον Μίκη Θεοδωράκη, που με δική του επιθυμία είχε για τίτλο έναν στίχο του που τα λέει όλα: «Είσαι Ελληνας, αυτός που ήσουν κάποτε να γίνεις ξανά». Δεν έχουν προηγούμενο η ηθική δύναμη, ο γνήσιος απονήρευτος πατριωτισμός, η συγκίνηση, η αίσθηση κοινότητας, η ενότητα, η ανθρωπιά, η ιστορικότητα και, τελικά, η αισιοδοξία που εκλύθηκαν σε αυτήν τη συναυλία από τους τραγουδιστές, τους μουσικούς της ορχήστρας, τους οργανωτές και, κυρίως, τις δεκάδες χιλιάδες των ελεύθερων ανθρώπων που σήκωσαν το Στάδιο στον αέρα κρατώντας το ψηλά για ώρες.
