Τον Απρίλιο του 2004, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι, θύματα της τουρκικής εισβολής του 1974, που οργάνωσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, πολίτες ενός διαρκώς απειλούμενου κράτους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις πιέσεις και τις απειλές της αμερικανικής Υπερδύναμης, της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης, του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας και της πλειοψηφίας του ελληνικού πολιτικού κόσμου, των μέσων ενημέρωσης και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων στην Ελλάδα.
Η συντριπτική τους πλειοψηφία, το 76%, αγνόησε τις πιέσεις, τις απειλές και τις νουθεσίες. Καταψήφισαν το σχέδιο Ανάν, εκτιμώντας, ορθώς, ότι τους έπαιρναν το κράτος τους. ‘Όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αγνοώντας απειλές των ξένων και παροτρύνσεις εγχώριων πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών και θρησκευτικών ακόμα ηγετών του ψήφισε ‘Όχι στις 5 Ιουλίου του 2015.
Γιατί στον πυρήνα του DNA του νεώτερου ελληνικού εθνικού σχεδίου, εδώ και χίλια χρόνια, είναι η λέξη ‘Όχι, η λέξη Αντίσταση.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, μερικές μέρες μετά το δημοψήφισμα, έγραψε στην Καθημερινή της Κυριακής ένα “προφητικό” άρθρο, όπου, αφού ανέλυε τη φιλοσοφία του σχεδίου προειδοποιούσε, σε μια εποχή που δεν υπήρχε καμιά σχετική ένδειξη, ότι θα δοκιμάσουν να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και να επαναφέρουν το σχέδιο Ανάν ξανά.