Χαιρετισμός του Μίκη Θεοδωράκη στην ημερίδα «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα»

ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ 1967-1974 (ΣΦΕΑ) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ 68 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΜΑΪΟΥ 1945.

Ο Ναζισμός υπήρξε το απόλυτο Κακό μέσα σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Και είναι ντροπή να τον θεωρεί κανείς ως ένα πολιτικό-ιδεολογικό κίνημα, ενώ στην ουσία υπήρξε η πιο αποτρόπαιη μορφή εγκληματικής δράσης, δεδομένου ότι εκπαίδευσε και καθοδήγησε εκατομμύρια σαδιστών βασανιστών, των οποίων οι πράξεις αποτελούν αιώνια ντροπή για το ανθρώπινο γένος.

Ως άνθρωπος και ως Έλληνας αισθάνομαι ντροπή που αναγκάζομαι να συζητώ γι’ αυτές τις κτηνωδίες και μάλιστα από θέση αμυνόμενου, για να μην πω απολογούμενου. Γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι ειδικά στην πατρίδα μας στην οποία είναι ακόμα ζωντανές στη μνήμη μας οι οιμωγές των θυμάτων του Ναζισμού, το αίμα είναι ακόμα νωπό και οι πληγές ανοιχτές, θα ερχόταν η μέρα που θα υπήρχαν ανάμεσά μας οπαδοί των σφαγέων των λαών και ανάμεσά τους και του μάρτυρα ελληνικού λαού.

Κατηγορώ ευθέως τους Έλληνες νομοθέτες και τους Έλληνες πολιτικούς για έλλειψη σεβασμού απέναντι στα θύματα αλλά και στους αγωνιστές κατά του Ναζισμού που με τις θυσίες τους συνέβαλαν στην παγκόσμια νίκη της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, του Ανθρωπισμού και του Πολιτισμού και συνέτριψαν το τέρας του Χιτλερισμού-Ναζισμού, ώστε να είναι αυτοί σήμερα ελεύθεροι να νομοθετούν και να κυβερνούν σε μια ελεύθερη χώρα με ελεύθερους ανθρώπους.

Κατηγορώ επίσης τους βουλευτές όλων των κομμάτων που δέχονται να συνυπάρχουν στον Ναό της Δημοκρατίας με άτομα που η θέση τους θα έπρεπε να είναι κάπου αλλού, όχι μόνο εκτός της Βουλής αλλά και εκτός της ελληνικής κοινωνίας.

Φυσικά η πρωταρχική και μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει σε όσους συνέταξαν και ψήφισαν το ισχύον Σύνταγμα, γιατί παρέλειψαν να συμπεριλάβουν ένα ειδικό άρθρο που να απαγορεύει την με οποιονδήποτε τρόπο αναβίωση του φασισμού-ναζισμού. Η χώρα μας μόλις έβγαινε τότε από την επτάχρονη τυραννία της φασιστοειδούς Χούντας. Όμως φαίνεται ότι αυτό το γεγονός δεν τους επηρέασε. Άλλωστε την εποχή που οι αντιστασιακοί υπερασπιστές της Δημοκρατίας στέναζαν στους θαλάμους βασανιστηρίων της Μπουμπουλίνας και του ΕΑΤ-ΕΣΑ, εκείνοι έκαναν πρόβα τα φράκα της μελλοντικής τους εξουσίας…

Για μένα τα εκλογικά ποσοστά δεν λένε τίποτα. Θυμηθείτε μόνο ότι ο πολιτισμένος, υποτίθεται, γερμανικός λαός ψήφισε τον Χίτλερ με ένα συντριπτικό ποσοστό.

Δεν θα ήθελα να υπενθυμίσω προσωπικές απόψεις αλλά αναγκάζομαι εκ των πραγμάτων να τονίσω ξανά, ότι εν μέσω κρίσεων και μάλιστα βαθυτάτων κρίσεων όπως αυτή που περνάμε τώρα, δεν είναι δυνατόν το εκλογικό σώμα να μείνει αλώβητο από το δεσπόζον κλίμα αγανάκτησης, σύγχυσης και διαμαρτυρίας που θολώνει την λογική και την συνείδηση των ανθρώπων. Γι’ αυτό ήταν επιβεβλημένο να θέσει η Πολιτεία αμέσως μετά το 1974 ορισμένες κόκκινες γραμμές, που να μας περιφρουρούν εν ανάγκη και εναντίον του εαυτού μας. Ελπίζω να το κάνει τώρα.

Όμως, λυπάμαι που θα το πω, πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τον Νόμο να προστατεύσει τα υπέρτατα αγαθά της Ελευθερίας και του Ανθρωπισμού. Η βασική άμυνα θα έπρεπε και θα πρέπει να προέλθει μέσα από την ίδια την ελληνική κοινωνία. Η κραυγαλέα παρουσία της Χρυσής Αυγής μας δείχνει δυστυχώς ότι η μεγάλη κρίση που μας οδηγεί προς το Χάος δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως κρίση αξιών. Και ειδικότερα για μας τους Έλληνες, των αξιών που μας επέτρεψαν να αντιμετωπίσουμε νικηφόρα και μέσα από τους αιώνες μεγάλες και επικίνδυνες δοκιμασίες παραμένοντας πιστοί στις βασικές αρχές του Ελληνισμού.

Αθήνα,  9.5.2013