Επιχειρούν να καπηλευτούν το όνομα του Θεοδωράκη; - της Αναστασίας Βούλγαρη

Αναφορικά με το άρθρο της κυρίας Κατερίνας Γαλανού στο Liberal.gr στις 3 Μαρτίου 2022 με τίτλο «Ο Μίκης θα πέθαινε από ντροπή» επισημαίνουμε ότι:

Είναι βαρύ ατόπημα να χρησιμοποιείται ο εκλιπών Μίκης Θεοδωράκης για αντιπολιτευτικούς (ή συμπολιτευτικούς) σκοπούς.

Είναι ανάρμοστο να χρησιμοποιείται ένα ιστορικό πρόσωπο με το επιχείρημα «εάν ζούσε θα..» προκειμένου να στηθεί ένα αφήγημα αντιπολίτευσης ή συμπολίτευσης. Πολύ περισσότερο αν το αφήγημα αφορά το πρόβλημα του σημερινού πολέμου στην Ουκρανία, που επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Είναι προσβολή νεκρού και πρόκληση να χρησιμοποιούνται αποσπασματικά προτάσεις του Θεοδωράκη από διάφορες ομιλίες ή άρθρα του προκειμένου να στηριχθεί το νέο-αντικομμουνιστικό αφήγημα.

Όσο για τα περί «κόκκινου φασισμού» να υπενθυμίσω στην κυρία Γαλανού την πολιτική διαθήκη του Μίκη Θεοδωράκη.

Προς ενημέρωση της κυρίας Γαλανού επισημαίνουμε ότι για το ζήτημα της Ουκρανίας ο Θεοδωράκης είχε ήδη τοποθετηθεί από τις 10 Ιουνίου του 2015 με το άρθρο του «Ποια είναι η αληθινή πραγματικότητα».

Παραθέτω:

…Σήμερα ζούμε μια νέα περίοδο αντικομμουνιστικής υστερίας με επί κεφαλής το ΝΑΤΟ και τα σχέδιά του για την μεταβολή της Ουκρανίας σε μια βάση στρατηγικής σημασίας με σκοπό να την χρησιμοποιήσει σαν εφαλτήριο σε μια προσεχή επίθεση κατά της Ρωσίας του Πούτιν, δηλαδή του υπ’ αριθμόν ένα εχθρού της. Θα μου πείτε ίσως, «τι σχέση έχει η σημερινή Ρωσία με τον κομμουνισμό».

Η απάντηση είναι, ότι ανεξάρτητα από το πολιτικό και το οικονομικό σύστημα της σημερινής Ρωσίας, οι Δυτικές δυνάμεις φοβούνται ότι στο βάθος ο ρωσικός λαός κρύβει μέσα του τα κυρίαρχα στοιχεία της κομμουνιστικής εποχής. Κι ανάμεσα σ’ αυτά, τον φόβο για τον επιθετικό αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που τον υποχρεώνει να δαπανά ένα μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού για την άμυνά του με αιχμή το πυρηνικό οπλοστάσιο που δημιουργήθηκε στη σοβιετική περίοδο και που οι σημερινοί κυβερνήτες όχι μόνο το διατηρούν άθικτο αλλά το βελτιώνουν, ώστε να παραμένει ισάξιο εν όχι ισχυρότερο από την πυρηνική δύναμη των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.

Πριν λίγο καιρό ο αιώνιος Κίσινγκερ είπε σε μια ομιλία του ότι «μόνο με έναν πόλεμο στο Ιράν θα αναγκάσουμε τους Ρώσους να βγουν από το καβούκι τους για να το προστατέψουν στρατιωτικά, γεγονός που θα μας βοηθήσει να χρησιμοποιήσουμε το νέο πυρηνικό μας όπλο και να τους εξοντώσουμε».

Σ’ αυτό το επίπεδο, δηλαδή μιας μεγάλης πολεμικής σύρραξης, λειτουργούν σήμερα τα υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία των δυτικών και όλα τα υπόλοιπα θέματα όπως αυτό της οικονομίας που μας ταλανίζει (και ειδικά μιας μικρής οικονομίας όπως η δική μας), είναι γι’ αυτούς δευτερευούσης σημασίας.

Άλλωστε, ο Πρόεδρος Μπους αποκάλυψε ανοιχτά τους εχθρούς των ΗΠΑ που θα πρέπει να εξοντωθούν μετά την Σερβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Στον κατάλογο αναφέρονται κατά σειρά α) η Συρία, β) η βόρειος Κορέα, γ) το Ιράν, δ) η Κίνα και τέλος ε) η Ρωσία. Σήμερα πραγματοποιείται η εξόντωση της Συρίας, άρα θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το πρόγραμμα εξόντωσης του Μπους δεν ήταν απλά λόγια, αφού σήμερα με την Συρία επιβεβαιώνεται ότι εξέφραζε το σχέδιο των ΗΠΑ για την κατάκτηση της διεθνούς ηγεμονίας.

Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις σειρές, σίγουρα τα ανώτατα όργανα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι σκυμμένα επάνω στους χάρτες προετοιμάζοντας σχολαστικά τα επόμενα βήματα. Αν η Ρωσία ήταν μια νέο-καπιταλιστική χώρα, όπως πιστεύουν μερικοί, τότε γιατί απειλούν ακόμα και με θάνατο όποιον Έλληνα Πρωθυπουργό επιδιώκει οποιουδήποτε είδους σχέση μαζί της, ακόμα και μόνο οικονομική, όπως έγινε και γίνεται με τους αγωγούς πετρελαίων;

Φυσικά τα σχέδια εξόντωσης ολόκληρων λαών, όπως έγινε με την Σερβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τώρα τη Συρία, συνδέονται άμεσα με τις πολεμικές βιομηχανίες των πλούσιων χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην συσσώρευση κολοσσιαίων κερδών και στην άνοδο του επιπέδου ζωής των λαών τους.

Εκείνο όμως που με ανησυχεί περισσότερο, είναι η «εισβολή» των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους στην Ουκρανία, γιατί με αυτήν επιδιώκεται να μεταφερθεί η πολεμική σύγκρουση στα σύνορα της Ρωσίας. Τι θα γίνει άρα γε, εάν ο ουκρανικός στρατός με την εκπαίδευση και τον οπλισμό των ΗΠΑ επιτεθεί στην Κριμαία είτε ακόμα και στην ίδια τη Ρωσία με πρόσχημα την προσπάθεια των Ρωσόφιλων κατοίκων που μάχονται για την αυτονομία τους και βρίσκονται στα σύνορα με τη Ρωσία;

Μήπως η προπαγάνδα ότι στην ένοπλη άμυνα των Ρωσόφιλων κατοίκων συμμετέχουν και Ρώσοι στρατιώτες, δεν δείχνει ολοφάνερα ότι ψάχνουν να βρουν το πρόσχημα για μια ενδεχόμενη επίθεση κατά της ίδιας της Ρωσίας;

Η γνώμη μου είναι ότι οι Αμερικανοί που επιδιώκουν την πλανητική κυριαρχία, βιάζονται, ίσως γιατί βλέπουν ότι η Ρωσία και η Κίνα αναπτύσσουν με γρήγορους ρυθμούς το αμυντικό τους οπλοστάσιο, οπότε αύριο-μεθαύριο θα είναι αργά για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους για την παγκόσμια κυριαρχία τους.

Νομίζω ότι μόνο έτσι, με την ανάλυση αυτή, εξηγείται η τόσο μεγάλη αντίθεσή τους σε κάθε ενέργεια, σε κάθε πράξη και πάνω απ’ όλα σε κάθε πολιτική ιδεολογία που βάζει εμπόδια στα σχέδιά τους.

Όπως και σε κάθε κόμμα και κάθε Λαό που τολμά να προβάλει τον αντι-αμερικανισμό του. Και φυσικά πρώτα και κύρια στον Κομμουνισμό και στην Αριστερά. (Μίκης Θεοδωράκης (mikistheodorakis.gr) και στο Μίκης Θεοδωράκης Μονόλογοι στο λυκαυγές, σ. 444, Ιανός, 2017).

Επίσης, στο άρθρο του «Τα Σκόπια και το ΝΑΤΟ» στις 25 Ιανουαρίου 2019, αναφέρει ως «κυρίαρχο στόχο» του ΝΑΤΟ τη Ρωσία. (Μίκης Θεοδωράκης (mikistheodorakis.gr) Αυτά έγραφε τότε, σύμφωνα με τις συνθήκες εκείνης της περιόδου.

Θα συμφωνήσω, όμως, με την κ. Γαλανού ότι «είναι μια δύσκολη ώρα για την Ευρώπη και τον κόσμο και η φωνή του Θεοδωράκη λείπει».

Γιατί μπορεί να μην ξέρουμε τι θα έλεγε και τι θα έκανε εάν ζούσε σήμερα, αλλά είναι πέρα από βέβαιο ότι αν ζούσε, θα απέδιδε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Αναστασία Βούλγαρη

Αθήνα, 4 Απριλίου 2022