Δεν έφταιγαν οι ίδιοι, τόσοι ήτανε...

Καθώς με έκπληξη και σοκ διαβάζαμε την ανακοίνωση-λίβελο του Γραφείου επί των Αιρέσεων της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς για τον Μίκη Θεοδωράκη, μας ήρθαν στο μυαλό οι παρακάτω σκέψεις:

Ότι κανένα κατεστημένο, καμία φατρία, καμία κομματική παράταξη και καμία δογματική κάστα ή εκπρόσωπός της δεν θα μπορέσει ποτέ να ανέλθει στην ηθική στρατόσφαιρα που απαιτείται για να αντιληφθεί το γιατί ο μέγιστος Μουσαγέτης του Ελληνικού λαού και της οικουμένης ολόκληρης έχει μπει στις καρδιές των ανθρώπων και έχει χαράξει την ψυχή και το μυαλό τους με τρόπο ανεξίτηλο.

Στην πραγματικότητα, τούτο ενόχλησε: Η αυθόρμητη ευγνωμοσύνη ενός ολόκληρου λαού και έθνους και η αυθόρμητη υπόκλιση στον άνθρωπο που θυσιάστηκε και δημιούργησε ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ. Ολόκληρο το έθνος ακούμπησε αυθόρμητα πάνω στο φέρετρο του μεγάλου Συμπαντικού Έλληνα για να του αποτίσει φόρο τιμής και να τον αποχαιρετήσει. 

Αυτήν την πραγματική αγάπη εκείνοι δεν πρόκειται να την κατακτήσουν ποτέ... Ενώ αντίθετα απ' τις καρδιές των ανθρώπων ο Μίκης Θεοδωράκης δεν πρόκειται να βγει ποτέ, όση χυδαιότητα και αν εκτοξεύσουν οι λιγοστοί εκπρόσωποι του σκότους (είμαστε βέβαιοι ότι αποτελούν μια τραγελαφική μειοψηφία μέσα στις τάξεις της Ελλαδικής Εκκλησίας, με την οποία ο Μίκης Θεοδωράκης διατηρούσε απο μικρό παιδί άριστες σχέσεις), αλλά αντίθετα καθώς μέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα και χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότεροι νέοι θα γνωρίζουν και θα ανακαλύπτουν την ίδια την προσωπικότητα, τα βιώματα, το έργο και τις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες πάνω στις οποίες εκείνος έδρασε και δημιούργησε, τόσο περισσότερες εκδηλώσεις λατρείας ​και τιμής ​θα λαμβάνουν χώρα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Αφήνουμε τους σκοταδιστές στο σκότος και στο παρελθόν, στο χάος και στην δυστοπία τους.

Είμαστε ταμένοι με το φως και την αρμονία. Είμαστε ταμένοι με τον Μίκη Θεοδωράκη, για πάντα. 

Καθώς πια αναμετριόμαστε όλοι με το μπόι μας, με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ίδιας της ιστορίας, να ξέρουν όλοι όσοι πολέμησαν, εκδίωξαν, πρόδωσαν, βασάνισαν, εξύβρισαν ή συκοφάντησαν τον Μίκη Θεοδωράκη, ότι θα μείνουν στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας, ενώ εκείνος θα μείνει αιώνιος και μέσα απ' το έργο του και την ύπαρξή του θα μεγαλώνει γενιές, θα μπαίνει σε κάθε σπίτι, σε κάθε καρδιά, σε κάθε φλέβα και οι ιδέες του θα γίνονται ολοένα και πιο δυνατές. 

ΥΓ: Παραφράζοντας τον Αναγνωστάκη: "Δεν έφταιγαν οι ίδιοι, τόσοι ήτανε..."

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού / Τheodorakism