Άρθρο-ύμνος στον Μίκη Θεοδωράκη από εφημερίδα του ομίλου BILD

Ο λατρεμένος Έλληνας συνθέτης και μαχητής της ελευθερίας Μίκης Θεοδωράκης γίνεται 95

Υπερασπίζεται την Δημοκρατία και τον Ανθρωπισμό: Το έργο του Μίκη Θεοδωράκη έχει συνδεθεί στενά με την πολιτική του δράση στην πατρίδα του Ελλάδα. Ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης, έγραψε τη μουσική για την αγαπημένη ταινία «Αλέξης Ζορμπάς».

Είναι σύμβολο της αλύγιστης θέλησης για ελευθερία και θαυμάζεται σαν λαϊκός ήρωας στην Ελλάδα. Ο συνθέτης, επαναστάτης μαχητής και πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης, έχει επανειλημμένα αγωνιστεί για Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Η βιογραφία του είναι σημαδεμένη από την αντίσταση στην φασιστική κατοχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον μετέπειτα εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα και την Χούντα της περιόδου 1967-1974. Στις 29 Ιουλίου, ο διάσημος Έλληνας έγινε 95.

Το έργο του Θεοδωράκη ένα εκπληκτικό εύρος! Περιλαμβάνει Συμφωνίες, μουσική Δωματίου και Καντάτες, Ορατόρια και Όπερες, Μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, όπως επίσης περισσότερα από 1000 τραγούδια και Ύμνους! Τα έργα του συχνά αντανακλούν πολιτικές καταστάσεις που ακόμη απασχολούν τον ύφους 1.90μ. άνδρα!

Αρκετές φορές φυλάκισης και βασανιστηρίων

Δεν σταμάτησε ποτέ να μάχεται για ελευθερία, ακόμη και αν κρατείτο αρκετές φορές στη φυλακή και βασανιζόταν, όπως για παράδειγμα στο περίφημο νησί των εξόριστων στη Μακρόνησο, όπου μετέβαιναν Αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι στα τέλη του ΄40. Η μουσική του είχε απαγορευτεί κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. Ο Θεοδωράκης βγήκε στην παρανομία, συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή. Με τη βοήθεια διεθνών υποστηρικτών του, μπόρεσε να εξοριστεί στο Παρίσι το 1970.

Η ζωή του και το έργο του συνδέονται στενά στον Θεοδωράκη. «Το να συνθέτω, ήταν μία διέξοδος για εμένα. Όπως ένας ναυαγός ρίχνει ένα μήνυμα σε μπουκάλι στη θάλασσα περιμένοντας τη σωτηρία του. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο!», δήλωσε κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Γεννημένος το 1925 στο νησί της Χίου στο Αιγαίο, έλαβε μουσική εκπαίδευση στην Αθήνα και το Παρίσι, από τον ίδιο τον Ολιβιέ Μεσιάν. Ήταν γνωστός για το εξαιρετικό ταλέντο του στη Μελωδία.

Ο Θεοδωράκης έκανε τους μεγάλους Έλληνες ποιητές να τραγουδούν. Στο «Κάντο Χενεράλ» μετέτρεψε τους στίχους του Χιλιανού Πάμπλο Νερούδα σε ένα επαναστατικό Ορατόριο. Σύνδεσε ελληνικούς παραδοσιακούς ήχους με την Βυζαντινή μουσική παράδοση. Η Βυζαντινή Λειτουργία βρίσκεται στα Ορατόριά του. Στα κλασσικά του έργα προσέθεσε το μπουζούκι, ένα παραδοσιακό λαϊκό όργανο και το μικρότερό του, μπαγλαμά. Τα λαϊκά του τραγούδια τραγουδιούνται τόσο σε αίθουσες συναυλιών όσο και σε ταβέρνες.

«Ο Μότσαρτ της εποχής μας»

Σολίστ πιάνου, συνθέτης και ερμηνευτής του έργου του Θεοδωράκη, ο Gerhard Folkerts από το Βέντελ κοντά στο Αμβούργο, αναφέρει πως η μουσική του Θεοδωράκη έχει μία ζωτικότητα και μία μελωδική ροή που δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ. Υπάρχει μία επαναστατικότητα στην Τέχνη του. «Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο Μότσαρτ της εποχής μας», δηλώνει ο Folkerts, ο οποίος είναι φίλος με τον Θεοδωράκη για χρόνια και επισκέπτεται συχνά την Αθήνα. Εκτιμά βαθιά την ευθύτητα με την οποία περιγράφει ο Θεοδωράκης τα πράγματα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από «συναισθηματική θέρμη, εκπληκτική φιλικότητα και μία ξεχωριστή αύρα».

Ο «Μίκης» όπως τον αποκαλούν οι Έλληνες, έγινε παγκόσμια γνωστός το 1964 με το συρτάκι του για την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς». Μέχρι σήμερα, ο δημοφιλής αυτός χορός θεωρείται το κατεξοχήν ελληνικό τραγούδι. Ο ίδιος ο συνθέτης δηλώνει ευτυχής εν μέρει για την δημοτικότητα του τραγουδιού. Ο «Ζορμπάς» όμως του κρεμάστηκε σαν πέτρα πάνω του είπε κάποτε, καθώς η δημοσιότητα αυτή τον περιόριζε.

Ο Θεοδωράκης ήταν επίσης δημοφιλής Αριστερός στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία). Αρκετά έργα του έκαναν πρεμιέρα στην Ανατολική Γερμανία, όπως το «Κάντο Χενεράλ» στο Βερολίνο το 1981, το οποίο δεν παρουσιάστηκε στην Χιλή πριν το 1993, τρία χρόνια δηλαδή μετά το τέλος της Δικτατορίας του Πινοσέτ. Το 1982, η γερμανική εκδοχή του ορατορίου «Άξιον Εστί» έκανε πρεμιέρα στο Μουσικό Φεστιβάλ Δρέσδης. Έναν χρόνο αργότερα, στο ίδιο φεστιβάλ, παρουσιάστηκε η Δεύτερη Συμφωνία για πρώτη φορά. Το έργο τιτλοφορείται «Για τα παιδιά, που σκοτώθηκαν στους πολέμους».

«Έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως τα ιδανικά μου δεν μπορούν να επιβληθούν», δηλώνει ο Θεοδωράκης αναφερόμενος στην πολιτική του δράση: «Εμπιστεύομαι μόνο την παλιά ελληνική Αρχή της Δημοκρατίας. Για εμένα υπάρχει μόνο αγώνας για Δημοκρατία και Ελευθερία. Τίποτε άλλο».

Υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης

Μεταξύ του 1990 και 1992, ο Μίκης Θεοδωράκης διετέλεσε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, σε θέματα εκπαίδευσης και πολιτισμού, ενώ αφοσιώθηκε στην ελληνοτουρκική συμφιλίωση. Διετέλεσε και προηγουμένως Βουλευτής, ενώ το 2000 έλαβε την υποψηφιότητα για το Νόμπελ Ειρήνης. Το 2005, τιμήθηκε με το βραβείο της Unesco στο Άαχεν, για την Τέχνη και την Μουσική.

Ο ίδιος περιγράφει την προσωπικότητά του κάπως έτσι: «Το άτομό μου είναι διαμελισμένο σαν ανδρείκελο, μπορείς να βρεις ξεχωριστά κομμάτια διασκορπισμένα παντού. Ελπίζω πραγματικά, κάποια μέρα κάποιος να τα ενώσει και να τα φτιάξει σαν ένα»!

Ο αυτοαποκαλούμενος Αγνωστικός, ζει στο σπίτι του στην Αθήνα, με θέα την Ακρόπολη. «Αλλά είναι ακόμη ενεργός στα 95», δηλώνει ο Folkerts: «Υπάρχει πάντα στη συνείδηση των Ελλήνων. Οι Έλληνες των εμπιστεύτηκαν και είπαν: ‘’Είναι ένας από εμάς’’».  

*Μετάφραση στα ελληνικά του κειμένου-αφιερώματος της γερμανικής εφημερίδας B.Z. του ομίλου BILD, σε ελεύθερη απόδοση από τους συντελεστές του Θεοδωρακισμού-Theodorakism.

Δείτε το πρωτότυπο κείμενο πατώντας ΕΔΩ