Ο Μίκης Θεοδωράκης σήμερα είπε την φράση-κλειδί – Πόσοι την κατάλαβαν;

Σήμερα ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε την πιο ουσιαστική ομιλία του. Αν ήμουν Μίκης, θα σταματούσα εκεί και δεν θα ξαναμίλαγα…

Δεν με ενδιαφέρει η μέχρι τώρα πορεία του ως πολιτικό πρόσωπο, τα καλά και τα στραβά του, αν ανήκει σε κάποιο μυστικό κλαμπ, αν είχε κάποτε άλλα κίνητρα κλπ, όπως και δεν με ενδιαφέρει αν έγραψε μόνος του την ομιλία ή είχε και βοήθεια, έτσι κι αλλιώς, την διάβασε, την υιοθέτησε…

Το μόνο που θέλω να εστιάσω είναι σε μια φράση κλειδί που είπε ανάμεσα σε πολλές άλλες.

Αφού έλουσε τους αριστερόστροφους, ξεκαθάρισε και το αυτονόητο, λέγοντας ότι, «Όποιος υπερασπίζεται τα δίκαια του λαού του δεν είναι εθνικισμός αλλά πατριωτισμός. Και η Ελλάδα έχει περισσότερο από κάθε φορά την ανάγκη από πατριώτες. Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι δίνουν ενωμένοι την απάντηση από την πλατεία Συντάγματος: η Μακεδονία είναι μια, ήταν, είναι και θα είναι πάντα ελληνική. Ζήτω ο ελληνικός λαός». 

Διαβάστε εδώ όλη την ομιλία του + βίντεο

Ωστόσο η φράση κλειδί είναι στη δήλωση: «Είμαι πατριώτης διεθνιστής και μάχομαι συνάμα τον φασισμό σε όλες τις μορφές και προπαντός στην πιο επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη».

Απίστευτη φράση, μπορεί να γράψει κανείς δοκίμιο πάνω σ’ αυτήν. Θα είμαι όσο γίνεται πιο σύντομη.

Πατριώτης, εθνικιστής, διεθνιστής

Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να αναλύσω ότι πατριώτης δεν σημαίνει κι εθνικιστής, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν – ευκολάκι!

Ο διεθνιστής από την άλλη είναι επίσης ένα δίκοπο μαχαίρι, όπως ΔΕΝ θέλουν να το παρουσιάζουν – δυσκολάκι…

Η έννοια του διεθνισμού ξεκίνησε από τον 19ο αιώνα, από φιλελεύθερους που ήθελαν το ελεύθερο εμπόριο. Με λίγα λόγια, ήταν ο προάγγελος της επερχόμενης Παγκοσμιοποίησης. Ταυτόχρονα σχεδόν, ο ίδιος όρος χρησιμοποιήθηκε από σοσιαλιστές και μετά κομμουνιστές, στο πλαίσιο του μαρξιστικού δόγματος που προασπίζεται τη διεθνή αλληλεγγύη με την ένωση των λαών και την κατάργηση των συνόρων, τα κοινά συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια στο κεφάλαιο και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σαν θεωρία και τα δύο δόγματα είναι άριστα. Και το ελεύθερο εμπόριο είναι καλό -φαντάζομαι όλοι θέλουν στον Καναδά να πουλιέται φέτα ελληνική και όχι μαϊμού- αλλά και ότι όλοι οι λαοί έχουν κοινά συμφέροντα ενάντια στα μονοπώλια, είναι σωστό. Στην… πράξη και των δυο χαλάει η συνταγή!

Αλλά η αλήθεια βρίσκεται στη μέση, κάπου ανάμεσα στις πολλές αποχρώσεις, όχι του γκρι, αλλά όλων των χρωμάτων.

Ποιος γονιός θεωρείται σωστός αν αγαπάει μόνο το παιδί του και όχι όλα τα παιδάκια; Ποιος φιλόζωος χαρακτηρίζεται έτσι αν αγαπάει μόνο το σκύλο του και όχι όλα τα ζώα; Ποιος μπορεί να λέγεται φυσιολάτρης αν φροντίζει μόνο τον κήπο του ή το δάσος κοντά στο σπίτι του, αλλά δεν νοιάζεται για τον κήπο του γείτονα;

Κανένας. Αν συμβαίνει μόνο το πρώτο, τότε παιδί, σκύλος και κήπος δεν είναι παρά μια προέκταση του Εγώ και ένδειξη ατομικής ή… ατομιστικής ιδιοκτησίας.

Όποιος έχει αγαπήσει το “παιδί” δεν έχει “του”. Το ίδιο για σκυλί, κήπο, λουλούδια κπλ (και πάει λέγοντας).

Κατά τον ίδιο απολύτως τρόπο, όποιος αγαπάει την πατρίδα του, πρέπει να αγαπάει και την πατρίδα των άλλων. Η πατρίδα είναι ένας μεγάλος δανεικός κήπος που οφείλουμε να φροντίζουμε όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή. Να την φροντίζουμε όσο ζούμε σε αυτήν, ακόμα κι όταν είμαστε σε απόσταση. Να σεβόμαστε την πατρίδα του άλλου, αν έχουμε πάει εκεί ως φιλοξενούμενοι.

Το ίδιο φυσικά πρέπει να ισχύει και για τους άλλους. Αν κάποιος ‘άλλος’, ωστόσο, δεν το βλέπει έτσι, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε τον “κήπο” μας. Δεν είναι απλά δικαίωμα, είναι υποχρέωση. Θεϊκή, υποχρέωση.

Ο υγιής διεθνισμός από την άλλη, είναι να μην εστιάζουμε μόνο στα του οίκου μας. Είμαστε κομμάτι και μέρος του όλου, του πλανήτη ετούτου, και δεν γίνεται μια χώρα να ευημερεί όταν κάπου εκεί έξω, μια άλλη ματώνει.

Δυστυχώς, αυτή η παιδεία λείπει από τον Έλληνα. Έμαθε να μιλάει για τους μισθούς Βουλγαρίας όταν εξομοιώθηκαν οι δικοί του και όχι όταν πήγαινε εκεί για ψώνια. Δεν έδωσε ποτέ σημασία τι γίνεται λίγο πιο κάτω από μας, στην Αφρική, που την θεωρούσε τόοοσο μακριά, μέχρι που άρχισε η σκόνη της να τον πνίγει κάθε τρεις και πέντε, κακή ώρα όπως σήμερα.

Μπορούν να λυθούν σήμερα τα προβλήματα ενός λαού χωρίς να έχει δύναμη διεθνιστική; Ούτε κατά διάνοια! Η Ατζέντα 21 είναι για όλους μας και είναι αυτή που ευθύνεται για όλα τα δεινά μας. Μας απειλούν ότι θα εφαρμόσουν μεθόδους Γεωμηχανικής, κι αυτό αφορά όλον τον πλανήτη, όχι μια μόνο χώρα και αφορά όλες τις επόμενες γενιές. Δορυφόροι πετούν από πάνω μας, σε όλες τι χώρες και καταγράφουν τα πάντα. Το ίντερνετ μας ενώνει, το ίντερνετ μπορεί και να μας διαλύσει. Η οικονομική κρίση είναι παγκόσμια, οι κοινωνικές ανισότητες είναι παγκόσμιες, οι offshore κρύβουν καλά το χρήμα της παγκόσμιας ελίτ. Ο εχθρός είναι πλέον πιο κοινός από ποτέ!

Άρα, πατριώτης διεθνιστής, είναι ο τέλειος χαρακτηρισμός. Τα λέει όλα. Φροντίζω τον κήπο που μου έλαχε σ΄ αυτή τη ζωή, αλλά με νοιάζουν και οι κήποι όλου του κόσμου σε τούτον τον πλανήτη.

Αγάπα τον πλησίον σου ως Εαυτόν. Γιατί ο Εαυτός, είναι το Πνεύμα και είναι πανταχού παρόν.

Δεν είναι εθνικισμός να θέλεις να υπερασπιστείς τα πάτρια εδάφη, ειδικά όταν ξέρεις ποιοι και ποια συμφέροντα κρύβονται από πίσω. Συμφέροντα που δεν είναι όχι μόνο του Ελληνικού λαού, αλλά ούτε ΚΑΝ εκείνα του λαού των Σκοπίων, γιατί κι αυτοί έχουν πέσει θύματα προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου.

Να με συγχωρέσουν οι ραγιάδες, οι εθνικιστές γιαλαντζί, οι αναρχικοί γιαλαντζί, οι αριστεροί γιαλαντζί και όλοι οι γιαλαντζί των -ισμών που προσπαθούν να κάνουν άσκημο παιγνίδι ένθεν κακείθεν. Αλλά εθνικιστής δεν είναι ούτε ο Μόντι της Ινδίας, που φιλά τις κατουρημένες ποδιές των ΗΠΑ και Ισραήλ, ούτε ο Τραμπ που μιλάει για ισχυρή Αμερική και χαρίζει τους φόρους στις πολυεθνικές, εις βάρος του λαού του.

Ο μόνος γνήσιος εθνικιστής αυτή τη στιγμή και ο πιο επικίνδυνος ΓΙΑ ΌΛΟΝ τον ΠΛΑΝΉΤΗ, αλλά και για τον ίδιο του τον λαό, είναι ο Μπέντζιαμιν Νετανιάχου! Αγγίζει τα όρια επικινδυνότητας του Χίτλερ, έχοντας βάλει φωτιά στη Μέση Ανατολή, ρίχνει συνέχεια λάδι, φροντίζοντας να μην σβήσει παρά μόνο όταν ικανοποιηθούν πλήρως τα επεκτατικά του σχέδια και τα συμφέροντα της σιωνιστικής ελίτ.

Κι αυτόν τον εθνικιστή, οι δήθεν διεθνιστές αριστερόστροφοι κυβερνώντες μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το “εθνικιστικό” τους δήθεν πατριωτικό κομμάτι, οι ΑΝΕΛ, αλλά και η ίδια η αντιπολίτευση, τον έχουν όπα-όπα, και φιλιούνται κι αγκαλιάζονται μαζί του, ενώ στην ίδια του τη χώρα ο κόσμος ξεσηκώνεται εναντίον του.

Δηλώνω κι εγώ πατριώτισσα και διεθνίστρια, γιατί αγαπώ με όλη μου την καρδιά τον κήπο στον οποίο γεννήθηκα και που θέλω να είναι κομμάτι ενός καλά ανθισμένου και όμορφου πλανήτη, χωρίς ζιζάνια, και ελπίζοντας μια μέρα, χωρίς την αναγκαιότητα περίφραξης.

Όπως ακριβώς τον έπλασε ο Δημιουργός μας…

Πηγή: http://nea.allnewz.gr/?p=40083