Σε απάντηση των σημερινών δηλώσεων του κυβερνητικού εκπροσώπου Δ. Τζανακόπουλου, που σύμφωνα με δημοσιεύματα είπε ότι «ο όρος “Μακεδονία” στην ονομασία της ΠΓΔΜ είναι δεδομένος», ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε τα εξής, τα οποία είχε τονίσει και στην ομιλία του στο Συλλαλητήριο του Συντάγματος,
1) Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας που λόγω των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε από τον Εμφύλιο και μετά αφήσαμε για 60 χρόνια να χρησιμοποιείται έστω και άτυπα το όνομα «Μακεδονία» χωρίς να διαμαρτυρηθούμε. Η συνέπεια από αυτή την ολιγωρία των κυβερνήσεών μας είναι α) να έχουν ανατραφεί γενιές και γενιές με το όνομα αυτό και όλα τα υπόλοιπα, γεγονός που δίνει την εντύπωση ότι είναι μάταιο ή ακόμα και άδικο να το αλλάξουν και β) να υπάρχει καθολική σχεδόν αναγνώρισή τους με το όνομα αυτό.
2) Η λύση θα μπορούσε να είναι α) να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να εξακολουθούν να χρησιμοποιούν «εσωτερικά» το όνομα αυτό και β) επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, να μην τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνο εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση
3) Να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων.
4) Για όσο καιρό εξακολουθούν να έχουν σε ισχύ τις αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματός τους και με κάθε τρόπο να διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να έχουν την ψήφο μας για την ένταξή τους στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ.
Η τυχόν απομάκρυνση από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών το 1992 υπό την αιγίδα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας.
5) Κι επειδή όπως τόνισε και στην ομιλία του στο Σύνταγμα, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις, ούτε κυβέρνηση πλειοψηφίας ούτε καν η ίδια η Βουλή, η μόνη «σώφρων» απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος’
Αθήνα, 16.2.2018
Από το γραφείο του Μίκη Θεοδωράκη
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Γιώργου Κατρούγκαλου "Η κρίση και η διέξοδος".(Σελ303-304)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκδόσεις Λιβάνη.
..."Οι καιροί απαιτούν πολύ περισσότερα στο επίπεδο του πολιτικού εποικοδομήματος.
Ο μετασχηματισμός του τελευταίου δεν μπορεί να γίνει απο τα πάνω,ως προϊόν κοινωνικής μηχανικής φωτισμένων ελίτ,έστω αριστερόστροφης έμπνευσης.Χρειάζεται άμεσα λαϊκή συμμετοχή.Θα πρέπει από την πρώτη μέρα να προωθηθούν μορφές άμεσης δημοκρατίας,όπως τα τοπικά δημοψηφίσματα και προοπτικά,στο πλαίσιο συνταγματικής τομής,θεσμοί ανακλητότητας και λογοδοσίας όλων των εκλεγμένων οργάνων του κράτους".
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Νίκου Κοτζιά"Πατριωτισμός και Αριστερά"
Κοινωνικοί και πολιτισμικοί αγώνες ως προς τον πατριωτισμό και τον διεθνισμό.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο Στον μεγάλο Πατριώτη και Πολίτη του Κόσμου,Μίκη θεοδωράκη.
..."Στη μεταχουντική Ελλάδα υπήρξαν κινήματα φορείς,σχετικά με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις,πιο ήπιων δράσεων,αλλά συχνά επιθετικών μορφών τέτοιων πολιτισμικών πολέμων,όπως ήταν εκείνο για την αναγραφή στις ταυτότητες του θρησκεύματος του κατόχου τους.
Ακόμα σημαντικότερος ήταν ένας ακραίος και αδιέξοδος "μακεδονισμός"στον οποίο σημαντικό ρόλο έπαιξαν σημερινές κυβερνητικές δυνάμεις.Σε αυτό τον πολιτισμικό πόλεμο η δεξιά,και ακόμα περισσότερο η ακροδεξιά,κατέλαβε τον χώρο των "εθνικών ζητημάτων" και η αριστερά τον παρέδωσε αμαχητί χάνοντας μια σημαντική μάχη για το περιεχόμενο των όρων εθνικισμός και πατριωτισμός.
Μετά από αυτή την ήττα,τμήμα της αριστεράς που δεν είχε εμπειρίες από μαζικές κινητοποιήσεις,όπως και γενικότερα από κοινωνικούς και πατριωτικούς/πολιτισμικούς αγώνες,απαρνήθηκε καθετί που έχει να κάνει με ζητήματα πατριωτισμού θεωρώντας τα ταυτόσημα με τον εκδηλωμένο τότε(αντιδραστικό)εθνικισμό.
Αγνόησε,δηλαδή,όλη την ανάλυση της προοδευτικής πολιτικής επιστήμης σύμφωνα με την οποία οι όροι και οι θεματικές των πολιτισμικών αγώνων δεν έχουν εξ ορισμού το ένα ή το άλλο περιεχόμενο.
Ότι αντίθετα αποτελούν πεδίο διαπάλης ως προς το τι περιεχόμενο θα εμφυτεύσει κανείς σε αυτούς καθώς και ως προς τη λειτουργία τους.
Από την πιο πάνω σκοπιά,σημαντικό τμήμα της αριστεράς που αρνιέται τη σημασία του πατριωτισμού το κάνει αντιδρώντας στην(προσωρινή ελπίζω)ήττα που υπέστη πριν δυο δεκαετίες στο πεδίο της νοηματοδότησης του τι είναι εθνικισμός και τι είναι πατριωτισμός.
Το κάνει ως αντίδραση απέναντι στους προσωρινούς νικητές αυτής της πολιτισμικής μάχης που εκτέθηκαν στα ψέματά τους στην εποχή των μνημονίων.
Μόνο που τον τρόπο που αντιδρά τμήμα της αριστεράς,αν τον ακολουθούσαμε εμείς οι υπόλοιποι,τότε θα υπήρχε κίνδυνος να μετατρέψει αυτή την εννοιολογική ήττα μάχης στον συγκεκριμένο πολιτισμικό αγώνα,σε ήττα στον συνολικό πόλεμο.
Το παρόν κείμενο, από αυτή τη σκοπιά,δεν γράφτηκε κύρια προκειμένου να ασκήσει κριτική σε λανθασμένες απόψεις της αριστεράς που αρνείται τη σημασία του πατριωτισμού,αλλά προκειμένου να αποτρέψει τη συνέχιση της νικηφόρας πορείας του αντιδραστικού εθνικισμού και του νεοφιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού στον πολιτισμικό πόλεμο γύρω από τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό ,τον κοσμοπολιτισμό και τον διεθνισμό.Διότι η νίκη στους πολιτισμικούς πολέμους είναι κλειδί για μια γενικότερη νίκη στη μάχη για τη σωτηρία της χώρας".