Αγαπητοί αναγνώστες,
Εγκαινιάζουμε σήμερα τον εμπλουτισμό της στήλης "Βιβλία" του ιστολογίου μας, αναρτώντας αυτούσιο το βιβλίο "ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Συνθέτης-Πολιτικός-Στοχαστής", το οποίο κυκλοφόρησε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων το 2009. Η διαφορά με τις προηγούμενες αναρτήσεις βιβλίων στον Θεοδωρακισμό, είναι πως στο εξής, θα αναρτώνται σε μορφή PDF, ώστε να μπορούν να αναγνωστούν και από προγράμματα e-reader ή συσκευές e-book. Θα ακολουθήσουν βέβαια κι άλλες αναρτήσεις βιβλίων, όπως επίσης και η κατάλληλη διαμόρφωση των υφιστάμενων αναρτήσεων βιβλίων ή αποσπασμάτων, της στήλης "Βιβλία" του Θεοδωρακισμού.
Μπορείτε δε, να "κατεβάσετε" στον υπολογιστή σας ή σε άλλη συσκευή, το κάθε αρχείο βιβλίου, πατώντας το κουμπί "download" στο κάτω αριστερό άκρο της εφαρμογής.
Ελπίζουμε να βρείτε χρήσιμη αυτή τη νέα λειτουργία μέσα στο ιστολόγιό μας, σε μία προσπάθειά μας να έρθει ο κάθε ενδιαφερόμενος πιο κοντά στον λόγο και στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη.
Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού/Theodorakism
Η γενναοδωρία του αγαπημένου μας Μίκη είναι γνωστή στα πέρατα της Οικουμένης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘερμά συγχαρητήρια σε εσάς, που αναλάβατε το έργο της διάδοσης των βιβλίων για τον Μίκη!
Αυτό σημαίνει να ξέρεις τί πρεσβεύει ο Μίκης Θεοδωράκης!
Πολύ συγκινημένη σας εύχομαι καλή δύναμη στη νέα προσπάθεια, που είμαι βέβαιη ότι θα αγκαλιαστεί από τους αναγνώστες και τους φίλους του Θεοδωρακισμού.
Καλή επιτυχία!
Α' ΜΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘερμά συγχαρητήρια!
Όσοι μελετούν την θεοδωρακική σκέψη γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να αποκτήσουν τα βιβλία του Μίκη Θεοδωράκη.
Το «Χρέος» ήταν εξαφανισμένο για 30χρόνια, επίσης το βιβλίο του «star system» όπως και το βιβλίο το «Οι μνηστήρες της Πηνελόπης», το οποίο προσπαθούσα να το βρω για χρόνια, ώσπου τον Δεκέμβριο με ειδοποίησε η αδελφή μου ότι υπάρχει στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία.
Πήγα την άλλη μέρα και αγόρασα το τελευταίο,το οποίο παρόλο που είχε εκδοθεί το 1975, το βρήκα σε άριστη κατάσταση.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από το βιβλίο για να κατανοήσουμε για ποιο λόγο το έργο του Μίκη Θεοδωράκη παραμένει άγνωστο στον ελληνικό Λαό και πώς η απαγόρευση τού έργου του από την Χούντα συνεχίστηκε και μετά την Χούντα από το Κομματικό κατεστημένο.
Απόσπασμα:
Ερώτηση του δημοσιογράφου Ντενί Μπουρζουά.
Πως συνέβη την ημέρα που ολόκληρη η Ελλάδα γιόρταζε την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών, εσείς να βρίσκεσθε εδώ απομονωμένος, χωρίς κανένας να απαιτήσει την παρουσία σας, στην Αθήνα;
Απάντηση Μίκη.
«…Σήμερα ο αθηναϊκός Τύπος, αρχίζει ξανά, εναντίον μου, την συνωμοσία της σιωπής, όπως είχε κάνει το 1961.
Όταν επέστεψα στην Ελλάδα, όλες οι εφημερίδες ανέφεραν με την παραμικρή ευκαιρία το όνομά μου. Ως ένα σημείο, γι αυτό το λόγο οργάνωσα μια περιοδεία στο εξωτερικό. Το πράγμα είχε καταντήσει ανυπόφορο. Ύστερα , επιχείρησαν να με κατατάξουν ,να με ταυτίσουν με ένα ορισμένο κόμμα. Με δύο λόγια, δεν μπορούσαν να υποφέρουν την ανεξαρτησία μου.
Χθες ο ξενοδόχος και οι περαστικοί άνθρωποι μού είπαν:
“Αύριο θα σε σκεπτόμαστε γιατί είναι η επέτειος μιάς μεγάλης ημέρας. Σαν αύριο άρχισε ο αγώνας”. Ο λαός δεν ξεχνάει. Οι πολιτικοί όμως μηχανισμοί ,οι εφημερίδες, η τηλεόραση, δεν ντρέπονται. Ούτε και ορισμένοι απο τους φίλους μου, αυτοί με τους οποίους οργάνωσα το Πατριωτικό Μέτωπο, με τους οποίους σάλπισα το πρώτο προσκλητήριο για την αντίσταση και οι οποίοι, όταν τους ρωτούν για τις πρώτες στιγμές της δικτατορίας, δεν λένε τίποτα!
Όσο για τις εφημερίδες της αριστεράς, αυτές πάνε ακόμα πιο μακρυά, διότι, γράφοντας για τον αγώνα μας, δεν αναφέρουν ούτε μια λέξη για το Πατριωτικό Μέτωπο. Είναι σαν να γιορτάζουν στην Γαλλία την νίκη εναντίον των Γερμανών, χωρίς να αναφέρουν τις αντιστασιακές οργανώσεις!
Η πολιτική αυτή της συσκότισης προς το άτομο μου ξεπερνά την περίοδο της δικτατορίας. Σήμερα δεν γίνεται πια λόγος ούτε για την Νεολαία Λαμπράκη. Το ίδιο και για το πολιτιστικό κίνημα.
Ο καιρός περνάει και αρχίζω να βλέπω καθαρά τα πράγματα. Βλέπω ότι ,στην επαρχία προ παντός, έχω κάνει καλή σπορά. Είμαι σαν τον Οδυσσέα που τον περίμενε η Πηνελόπη. Οι μνηστήρες της όμως εποφθαλμιούν την θέση μου. Πήραν την μουσική μου. Πήραν το κίνημα της νεολαίας για το οποίο αφιέρωσα τη ζωή μου. Αρνούνται την αντιστασιακή μου δράση. Από εκεί προέρχεται όλο το κακό».
Δημοσιογράφος: Πιστεύετε στην εθνική σας αποστολή;
Μίκης: «Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει αν εκπληρώνω ή όχι εθνική αποστολή. Δεν είναι στο χέρι του καθενός να έχει εθνική αποστολή. Το κόσκινο της ιστορίας, δηλαδή το κόσκινο του λαού, κρίνει τους ανθρώπους όποια και να είναι η προσωπική τους φιλοδοξία.
Η δική μου φιλοδοξία είναι διπλή: απο τη μια μεριά θέλω να αφήσω ένα έργο που να το υιοθετήσει ο λαός και έτσι να συμβάλει στην νίκη του, στην επιτυχία του. Και από την άλλη μεριά θέλω να είμαι υπόδειγμα υπεύθυνου πολίτου. Είναι κάτι ελάχιστο και μέγιστο ταυτόχρονα. Είναι το λιγότερο που μπορεί κανείς να περιμένει από...ένα λογικό άνθρωπο και το περισσότερο που μπορεί κανείς να ελπίζει μέσα στα ταραγμένα κύματα της ιστορίας…»
Συνεχίζεται...
Β' ΜΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί φίλοι του μπλογκ, βλέπουμε ξεκάθαρα πώς ένα βιβλίο του 1975 είναι στις μέρες μας τραγικά επίκαιρο και για αυτό πρέπει να παραμένει ακόμα άγνωστο στον Ελληνικό Λαό.
Σήμερα, όλοι αυτοί οι… μνηστήρες είναι οι εκπρόσωποι της εκάστοτε εξουσίας. Είναι όλοι αυτοί, που όταν ήμασταν νεότεροι αλλά ακόμα και πριν λίγο καιρό, όταν λέγαμε το όνομα Μίκης, στην καλύτερη περίπτωση, έπεφτε ξαφνικά μια συλλογική σιωπή ή ακούγαμε την γνωστή πρόταση «εμείς τον Μίκη τον αγαπάμε και είμαστε φίλοι του αλλά ο Μίκης έκανε τότε εκείνο ή τότε είπε το άλλο..».
Αυτό το φοβερό «ΑΛΛΑ» που δεν λένε όσοι αγαπούν. Μια φορά δεν ακούσαμε απο τα χείλη τους για τις ηρωικές στιγμές του, που τόσο ανάγκη είχαμε σαν νέοι.
Σε όλους αυτούς τους μνηστήρες που προσπάθησαν να μας στερήσουν την γνώση και την δυνατότητα να γνωρίσουμε την προσφορά του Μίκη, ήρθε η ιστορική στιγμή να δικαιώσουν (και πάλι τραγικά) για άλλη μια φορά τον Μίκη-Οδυσσέα που λέει: «Το κόσκινο της ιστορίας, δηλαδή το κόσκινο του λαού, κρίνει τους ανθρώπους όποια και να είναι ή προσωπική τους φιλοδοξία. Η δική μου φιλοδοξία είναι διπλή: απο τη μια μεριά θέλω να αφήσω ένα έργο που να το υιοθετήσει ο λαός και έτσι να συμβάλει στην νίκη του, στην επιτυχία του.
Και από την άλλη μεριά θέλω να είμαι υπόδειγμα υπεύθυνου πολίτου.Είναι κάτι ελάχιστο και μέγιστο ταυτόχρονα. Είναι το λιγότερο που μπορεί κανείς να περιμένει από...ένα λογικό άνθρωπο και το περισσότερο που μπορεί κανείς να ελπίζει μέσα στα ταραγμένα κύματα της ιστορίας».
Όλοι εσείς ξέρετε τί μου αφήνετε; Την ερμηνεία της σιωπής σας, η οποία σήμερα συνοδεύεται και με ένα σκύψιμο του κεφαλιού σας.
Ενώ εκείνος μάς αφήνει το ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ που περήφανα ενστερνίστηκε ο Ελληνικός Λαός και το εξέφρασε έστω με την επιλογή του στο ΟΧΙ, που εσείς όλοι οι μνηστήρες το πουλήσατε και έφτασε η στιγμή που «το κόσκινο της ιστορίας κρίνει τους ανθρώπους»…
Ορισμένοι απο την παρέα των μνηστήρων συνεχίζουν να απορούν γιατί στις συγκεντρώσεις απο την χούντα μέχρι σήμερα ακούγεται το τραγούδι «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» και μας αναφέρουν το περιοδικό «Ντέφι» γιατί ξέρουν ότι το βιβλίο του Μίκη Θεοδωράκη «Star System» δεν κυκλοφορεί πια, άρα νομίζουν ότι παίζουν χωρίς αντίπαλο.
Θα ήθελα να τους ενημερώσω ότι το βιβλίο και υπάρχει και το έχουμε διαβάσει, αλλά γνωρίζουμε και τί έγραφε το συγκεκριμένο περιοδικό την δεκαετία του 1980 για τον Μίκη. Εκφράσεις, σχόλια και ύβρεις που ούτε ο τελευταίος περιθωριακός δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει...
Λέτε η συνέχεια των μνηστήρων να είναι οι εφιάλτες;
Το «κόσκινο του λαού» θα μας κρίνει όλους.