Την ώρα που ο Μίκης Θεοδωράκης λογοκρίνεται στην Ελλάδα... Λατρεύεται μέχρι και στο Ιράν...
Αγαπητοί αναγνώστες,
Αγαπητοί αναγνώστες,
Την ώρα που σε ολόκληρο τον κόσμο γιορτάστηκαν και εξακολουθούν να γιορτάζονται τα 90α γενέθλια του μεγαλύτερου μουσουργού της Ελλάδας αλλά και της οικουμένης ολόκληρης, κάνοντας συνεχώς αφιερώματα, συναυλίες και γράφοντας ασταμάτητα σχόλια διθυράμβων για την τεράστια αυτή μουσική (και όχι μόνο) προσωπικότητα, η μικρή Ελλάδα κάνει σαν να μην κατάλαβε και σαν αν μην είδε τίποτα...
Παραθέτουμε το εξώφυλλο Ιρανικού μουσικού περιοδικού, το οποίο αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος του στην κυριολεξία στα 90α γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη, στο έργο και την προσωπικότητά του.
Παράλληλα αναφέρουμε ενδεικτικά ότι πρόσφατα παρουσιάστηκε σε δύο Γερμανικές πόλεις με τεράστια επιτυχία και πληθώρα δημοσιευμάτων, ένα απ' τα σημαντικότερα μουσικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη, η "Λειτουργία Νο2 - Για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο".
Ένας από τους πιο γνωστούς μουσικοκριτικούς έγραψε ότι «χωρίς το έργο του Θεοδωράκη το ρεπερτόριο συμφωνικής μουσικής των μεγάλων συμφωνικών ορχηστρών έχει ένα κενό».
Καθημερινά παρουσιάζονται σε συναυλίες και γίνονται δισκογραφικές επανεκτελέσεις τα σημαντικότερα έργα του, σε ολόκληρο τον κόσμο. Απ' την Λατινική Αμερική έως την Γερμανία, απ' το Ισραήλ και το Ιράν, μέχρι την Κίνα και την Νότιο Κορέα. Και ο μακρύς κατάλογος της αναγνώρισης στο πρόσωπό του δεν έχει τελειωμό. Η λατρεία και η αναγνώριση προς το έργο του επίσης.
Το περασμένο Σάββατο έγινε μια πολύ σημαντική παράσταση στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με τα σημαντικότερα συμφωνικά και οπερατικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάστηκαν αποσπάσματα απ' τα έργα 1η, 3η και 7η (Εαρινή) Συμφωνία, όπερες Αντιγόνη, Μήδεια, Ηλέκτρα, το ορατόριο Canto General και το Μπαλέτο Ζορμπας.
Η παράσταση ενθουσίασε τον παρευρισκόμενο κόσμο που κατέκλυσε την Εθνική Λυρική Σκηνή. Παρευρέθηκε ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης τιμώντας τους συντελεστές αλλά και το κοινό.
Τις επόμενες μέρες, δηλαδή την Κυριακή 11 Οκτωβρίου, την Δευτέρα 12 Οκτωβρίου και σήμερα, η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίες απλώς επιβεβαιώνουν αυτόν τον τραγικό κανόνα) δεν ασχολήθηκαν καν με αυτό το σημαντικότατο πολιτιστικό γεγονός, το συμφωνικό και οπερατικό έργο του οποίου Μίκη Θεοδωράκη τα ξένα κράτη διψούν να το προβάλλουν και να του δίνουν την σημασία που του αρμόζει, αναγνωρίζοντάς το ως εφάμιλλο ή και ανώτερο του έργου των σημαντικότερων συνθετών συμφωνικής και οπερατικής μουσικής των προηγούμενων αιώνων.
Δυστυχώς η επανάληψη μας κάνει να είμαστε πλέον βέβαιοι ότι το γεγονός αυτό της φίμωσης δεν είναι τυχαίο. Διότι δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα στον ίδιο άνθρωπο, κατ' εξακολούθηση, την ώρα που γνωρίζουμε καλά τι αυτός ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει, τι συμβολίζει και τι εξακολουθεί να πιστεύει, να εκφράζει και να πράττει.
Η ολοκληρωτική φίμωση στην Ελλάδα του έργου του σπουδαιότερου τέκνου της, είτε αυτή η φίμωση αφορά το μουσικό και το συγγραφικό του έργο, είτε αφορά την πολιτική του δράση, είναι συνειδητή, στοχευμένη και αριστοτεχνικά στημένη εδώ και δεκαετίες.
Για τα παραπάνω, ως συντελεστές του Θεοδωρακισμού, έχουμε να πούμε μια και μόνο λέξη ως σχόλιο! ΝΤΡΟΠΗ!
Και όσο περνάει απ' το χέρι μας δηλώνουμε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να πετύχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν αυτοί οι περίεργοι σκοτεινοί κύκλοι που απεργάζονται εδώ και δεκαετίες τον οριστικό εξοβελισμό του έργου του Μίκη Θεοδωράκη απ' την χώρα ΕΛΛΑΔΑ.
Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού
Η Φαραντουρη και ο Νταλαρας που οργωσαν την Ευρωπη παρουσιαζοντας εργα του Μικη, σταθηκε αδυνατον να οργανωσουν μια μεγαλη συναυλια στην Ελλαδα λογω ελλειψης πορων. Η ορχηστρα Μικης Θεοδωρακης που επρεπε να συντηρειται μονιμα απο το Υπουργειο Πολιτισμου, παλευει να επιβιωσει. Ανεβαινουν πανακριβες οπερες του Ιταλικου κυριως ρεπερτοριου και ουτε μια του Μικη, γιατι ειναι ακριβες. Η εκδηλωση στην Ε.Λ.Σ να με συγχωρεσετε αλλα δεν καλυπτει το κενο της μη παραγωγης ολοκληρων εργων του. Δεν επρεπε να οργανωθει μια συναυλια στο Παναθηναικο Σταδιο με 5 ευρω εισητηριο και να προσκληθουν, εκτος απο τους Ελληνες ερμηνευτες με πρωτη φυσικα την Μαρια, ξενοι οπως η Αρια, η Μαρια ντελ μαρ Μπονε, η Μιλβα , ο Peter Hendricks κλπ κλπ... Αλλα εδω περιμενεις ολη μερα να ακουσεις ενα τραγουδι του Μικη στο Β προγραμμα (που κουτσα στραβα εκανε και ενα αφιερωμα) και σπανιως στον Μελωδια, στα υπολοιπα το απολυτο ΤΙΠΟΤΑ , τι να συζηταμε για συναυλιες ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω ειλικρινα καποιες στιγμες ντρεπομαι και θυμωνω με την συμπεριφορα που εχουμε σαν λαος απεναντι στον Μικη ... ειναι το πιο ευγενικο που μπορω να γραψω!!! Το εργο του Μικη αποτελει εθνικη κληρονομια και επρεπε να διδασκεται απο τα δημοτικα. Το να βαφτιζει κανεις δρομους και παρκα δεν φτανει, μονο αλλοθι δινει!!!
Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πολιτικό αλλά και κοινωνικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μια υπάρχει το πολιτικό σύστημα που διώκει και φιμώνει το έργο του Μίκη κι από την άλλη ένας λαός, ο οποίος δεν ασχολείται μ' αυτό το έργο.
Ένας λαός αγνώμων, που ξέχασε ότι τις Αρκαδίες, παραδείγματος χάριν, ο Μίκης τις έγραψε εκτοπισμένος, ότι την Πρώτη Συμφωνία την έγραψε όταν ήταν στην παρανομία και, αργότερα, όταν ήταν κρατούμενος στη Μακρόνησιο, όπου βασανιζόταν φριχτά.
Ότι τη Ρωμιοσύνη την έγραψε μετά από μια αιματηρή διαδήλωση.
Τον Ηλιο και Χρόνο, αυτό το μεγαλειώδες και ποιητικά έργο του, το "έγραψε" στο μυαλό του, κρατούμενος στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών το 1967, δεμένος πισθάγκωνα στην απομόνωση επό 50 ημέρες.
Δηλαδή ο Θεοδωράκης, ακόμα και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες, υπηρετούσε την τέχνη από τον λαό για τον λαό, δημιουργούσε ακατάπαυστα και δώριζε στον λαό την ελληνική ποίηση μελοποιημένη, ανυψώνοντας τον ίδιο τον άνθρωπο, διαπαιδαγωγώντας τον στην επικοινωνία με το θείο, με στόχο τη συνολική ανύψωση της κοινωνίας στα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας, εκεί όπου ο άνθρωπος δεν είναι μόνον ελεύθερος, αλλά έχει θέσει το μέγιστο ερώτημα: Τί πρέπει κάνω εγώ ως προσωπικότητα αλλά και όλοι μαζί, ώστε ο Άνθρωπος να πάει ένα βήμα παραπέρα στην εξέλιξή του; Με στόχο να γίνει, κάποτε ολόκληρη η ανθρωπότητα ένας τόπος ειρήνης και αδελφωσύνης.
Γι αυτό ο Μίκης εργαζόταν ασταμάτητα, ακούραστα, στις φυλακές και στις εξορίες. Θυσίασε τα πάντα για τον ελληνικό λαό κι αυτός ο λαός του γύρισε την πλάτη και ακόμα γυρισμένη την έχει.
Γιατί;Όχι μόνον επειδή υπέκυψε στις παροχές της κομματοκρατίας, αλλά και του συστήματος, αλλά και επειδή φοβήθηκε. Και εξακολουθεί να φοβάται.
Ένας άλλος λόγος είναι γιατί τα τραγούδια του Μίκη υπενθυμίζουν στο λαό το καθήκον που απαρνήθηκε. Που είναι το ύψιστο καθήκον της υπεράσπισης της πατρίδας.
Το χειρότερο που έκανε ο λαός είναι ότι δεν έμαθε στα παιδιά του ν' ακούει τα τραγούδια του Μίκη κι έτσι τα παιδιά, σήμερα, δεν έχουν κανένα πνευματικό και ηθικό στήριγμα.
Αν ήθελε ο λαός τα τραγούδια του Μίκη θα ήταν στο στόμα όλων κι ας τα έκοβαν οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Ή θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν στα ραδιόφωνα και τότε θα παίζονταν τα τραγούδια του Μίκη.
Αλλά δεν το κάνουν. Επειδή φοβούνται..
Γεμίσαμε "πτερά ορνίθων" που λέει και το τραγούδι του Μίκη.
Η μεγάλη τέχνη αφορά αγωνιζόμενους λαούς κι ανθίζει όταν υπάρχει πάλη κι αγώνας.
Κι αλήθεια ποιος είναι σήμερα διατεθειμένος να υπερασπιστεί αυτά τα τραγούδια; Να χάσει επαγγελματικές ευκαιρίες, παρέες και κλίκες;
Σας διαβεβαιώ ελάχιστοι. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι όσο δεν υπερασπίζονται αυτά τα τραγούδια δεν υπερασπίζονται την ίδια τους την ύπαρξη.
Επειδή όμως στη ζωή τίποτα δεν είναι γραμμικό, αντίθετα είναι όλα κυκλικά, είμαι βέβαιη ότι σύντομα, αυτό που ο λαός θεωρεί παρελθόν (κοντόφθαλμος καθώς είναι δεν βλέπει ότι για να πάμε μπροστά πρέπει να κοιτάξουμε πίσω) θα τον αιφνιδιάσει...
Παρ' όλ' αυτά που γράφω, εξακολουθώ να πιστεύω σ' αυτόν τον λαό. Μα πιο πολύ πιστεύω στη δύναμη των τραγουδιών του Μίκη, γιατί ο Μίκης είναι ημίθεος και ως τέτοιος φέρει εντός του αιώνες ιστορίας και τέχνης και αυτό έχει αποτυπωθεί στα τραγούδια του ή μάλλον αυτό είναι τα τραγούδια του.
Όπως ο Παρθενώνας, ο Ερμής του Πραξιτέλη κι ο Απόλλωνας στη μετώπη του Ναού του Διός στην Ολυμπία δεν νικήθηκαν, έτσι δεν θα νικηθούν και τα τραγούδια του Μίκη.
Ο Απόλλωνας στο Ναό του Διός αποδίδει δικαιοσύνη.
"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ".
Αυτο που κανουν τα ΜΜΕ στον ΜΙΚΗ το κανω εγω εδω και πολυ καιρο σ'αυτα ,τα εχω καταργισει ,καντε το και σεις ετσι κι αλλιος μονο σκουπιδια προβαλουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καθεστώς πολιτικό σύστημα, πιστός υπηρέτης του σκότους που θέλει να επιβάλλει η Ολιγαρχία του Χρήματος, διεθνής και ντόπια, δεν θα αφήσει ποτέ το Φώς που εκπέμπει η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, να τους χαλάσει το περιβάλλον που θέλουν να διατηρούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό, ο μόνος τρόπος να αναθρέψουμε τους αυριανούς Έλληνες με τα φωτεινά ιδανικά του Μίκη (Δημοκρατία, Πατρίδα) είναι να περάσουν στα χέρια μας οι διακόπτες που ρυθμίζουν τα φώτα της κοινωνίας.