9 συνοπτικές προτάσεις διεξόδου - του Μιχάλη Οικονομόπουλου

α) Το νόμισμα και το τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία του λαού

Το νόμισμα θα έπρεπε να είναι απλά το μέσο με το οποίο αποτιμώνται και ανταλλάσσονται  υπηρεσίες και προϊόντα, δυστυχώς όμως πάντα ήταν ένα μέσο συσσώρευσης  πλούτου από την οικονομική ολιγαρχία. Ενώ με την ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος και του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού έχει μετατραπεί σε εργαλείο πολιτικού ελέγχου και ποδηγέτησης των λαών σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.  Οι κεντρικοί τραπεζίτες μπορούν να κόψουν-τυπώσουν όσο χρήμα θέλουν, άρα με τον δανεισμό που κάνουν στις διάφορες χώρες, δεν προσδοκούν την επιστροφή του με το κέρδος των πανωτοκιών  μόνο, αλλά επιδιώκουν και επιτυγχάνουν τον γεωπολιτικό  έλεγχο των κρατών και των κυβερνήσεων τους, την απίσχναση του λαού και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.  Στην προσπάθειά τους αυτή οι βασικοί κύριοι του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, έχουν ως βασικό εργαλείο, δίκην δούρειου ίππου, τις κεντρικές τράπεζες όλων σχεδόν των χωρών, οι οποίες τους ανήκουν εξολοκλήρου. Έτσι ελέγχουν πλήρως την νομισματική πολιτική, κόβοντας όποτε θέλουν νόμισμα και κάνοντας με αυτό ότι τους βολεύει, ενάντια στα συμφέροντα του λαού και της χώρας όπου βρίσκονται.

Βασική προϋπόθεση λοιπόν για να είναι μια χώρα ανεξάρτητη, για να μπορεί δηλαδή ένας λαός να κάνει αυτά που πρέπει για την ανάπτυξη και την ευημερία του , είναι να ελέγχει την κεντρική του τράπεζα και όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να ασκεί αυτός, ( μέσω ενός διάφανου και δίκαιου συστήματος), τις νομισματικές, οικονομικές και χρηματοδοτικές πολιτικές που χρειάζονται κάθε φορά. Το τραπεζικό σύστημα δεν πρέπει να είναι, (σε μια ευνομούμενη κοινωνία), επιχείρηση που αποσκοπεί στο δικό του κέρδος, σε ανταγωνιστικό κιόλας βαθμό με τις άλλες επιχειρήσεις και την κοινωνία, αλλά να είναι το μέσο μέσω του οποίου η οργανωμένη πολιτεία ασκεί μια δίκαιη αναπτυξιακή πολιτική, χρηματοδοτώντας σε όποιο βαθμό κρίνει αναγκαίο τις ανάγκες της. Πως θα σας φαινόταν να διαχειριζόταν εντελώς αυτόνομα, ένας  ξένος σε εσάς, τα προσωπικά οικονομικά σας. Όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης το μεγάλο πρόβλημα της δημοκρατίας δημιουργείται από τις ανισότητες στον πλούτο και στην συμμετοχή στα κοινά.

Με ανάλογη συλλογιστική πρέπει να ειδωθεί και χώρος του Χρηματιστηρίου, που έχει μεταβληθεί σε καζίνο αντί να είναι ένας αναπτυξιακός βραχίονας της οικονομίας. (το θέμα αυτό θα αναλυθεί σε άλλο κείμενο). 

β) Ουσιαστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα τώρα

Κάθε μεγάλη κρίση μπορεί να ειδωθεί  και ως ευκαιρία για αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών, για την διόρθωση των βασικών κακώς κειμένων στην συγκρότηση της πολιτείας, για την εμφάνιση νέων εργαλείων που θα εξυπηρετούν την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη.

Οι λύσεις σε κάθε πρόβλημα είναι άπειρες, περιορίζονται όμως δραστικά, από την έλλειψη  φαντασίας, τις πνευματικές αγκυλώσεις και την εκπαίδευση που έχουμε πάρει και μας λέει ότι βασικά για κάθε ερώτημα υπάρχει μια απάντηση. Έτσι και το ελληνικό θέμα μπορεί να λυθεί επ’ ωφελεία γενική του λαού και της χώρας με πολλούς τρόπους , εδώ εγώ για την ανάπτυξη της συζήτησης θα αναφέρω έναν, ο οποίος μπορεί να ειδωθεί με  πολλές παραλλαγές.   

                                                                                                                  

Τίτλος: Ολική Επανεκκίνηση και Ανασχεδιασμός της Οικονομίας 

Συνοπτικά οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν είναι:

1) Να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και μεγάλου κινδύνου.

2) Απόλυτος δημόσιος έλεγχος (κρατικοποίηση) της κεντρικής τράπεζας, αλλά και όλων των εμπορικών τραπεζών, (στο πνεύμα που αναφέρεται στην εισαγωγή)

3) Εισαγωγή του νέου  Νομίσματος της δραχμής. Δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι να τυπωθούν χαρτονομίσματα, αλλά σε πρώτο χρονικό στάδιο οι συναλλαγές να γίνονται με κάρτες. Η νέα δραχμή θα είναι το μοναδικό εσωτερικό νόμισμα συναλλαγών και δεν θα βγει από την χώρα, δεν θα διατιμείται δηλαδή στις αγορές του εξωτερικού. Οι εισαγωγές μας θα γίνονται με το όποιο συνάλλαγμα έχουμε, από τις υπάρχουσες καταθέσεις, από τον τουρισμό, τα εμβάσματα εξωτερικού κλπ, με πιστώσεις που θα μας κάνουν ξένες χώρες όπως Ρωσία, Κίνα κ.α., με ανταλλαγές προϊόντων – υπηρεσιών κλπ..   Η δραχμή θα είναι ισότιμη απολύτως με το ευρώ, για διάστημα αρκετών χρόνων και μέχρι οι οικονομία μας να έρθει σε τέτοια άνοδο που να μην φοβάται να εκθέσει το νόμισμά της διεθνώς.

Οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες θα μετατραπούν σε δραχμές, με την ισοτιμία ένα προς ένα με το ευρώ όπως προείπα, παράλληλα για την δημιουργία ρευστότητας και εγχώριας ζήτησης θα κατατεθούν σε όλους τους χαμηλούς τραπεζικούς λογαριασμούς λογιστικές δραχμές  (αυτό το μέτρο και η χρήση καρτών μπορούν να γίνουν σε μια ημέρα), για να μπορούν όλοι να τακτοποιήσουν τις άμεσες ανάγκες τους  και να επανεκινηθεί  η οικονομία. Παράλληλα οι τιμές στην αγορά θα παγώσουν για ένα διάστημα, ενώ θα γίνονται αυστηροί έλεγχοι με σκληρές ποινές για τις τυχόν παραβιάσεις αυτού του μέτρου.

4) Δημιουργία Ολοκληρωμένου Παραγωγικού σχεδίου για την χώρα, με κλαδική και γεωγραφική εξειδίκευση. Στα πλαίσια αυτού άμεσα πρέπει να δημιουργηθεί εγχώρια παραγωγική επάρκεια στους κλάδους των Τροφίμων, της Ενέργειας, των Φαρμάκων. Ενώ πρέπει να ενισχυθούν οι μεταφορές, ο εξαγωγικός τομέας και να αξιοποιηθούν άμεσα όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, (τουρισμός , ορυκτός πλούτος, γεωστρατηγική θέση λιμανιών, αεροδρομίων, διαμετακομιστικού εμπορίου άλλων κρατών κλπ. Θα δοθούν ειδικά κίνητρα, συμβουλές, και όποια άλλη βοήθεια στους πολίτες, αλλά και τις επιχειρήσεις που θα αναλάβουν τις πιο πάνω άμεσες ενέργειες. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μεγάλο μέρος των εισαγωγών θα έχει αντικατασταθεί από την εγχώρια παραγωγή, μέρος των εισαγωγών θα ξεπληρώνεται με ειδικές συμφωνίες ανταλλαγών ίσης αξίας προϊόντων, ενώ θα μπορούν να συστήνονται κοινοπραξίες εταιριών σε διακρατική βάση για την συμπαραγωγή νέων αναγκαίων προϊόντων. Χώρες όπως αυτές της Μεσογειακής λεκάνης, της Λατινικής Αμερικής, των BRICS κ.α. με κοινά ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά θα είναι οι αρχικές χώρες με τις οποίες θα συναλλασσόμαστε. Αργότερα  όταν ‘’χωνέψουν’’ την νέα κατάσταση  και δουν τα αποτελέσματα , σίγουρα θα ακολουθήσουν και οι μεγάλες καπιταλιστικές ‘’ενώσεις’’. 

5) Κύριος Μοχλός Ανάπτυξης οι μεγάλες Δημόσιες Επενδύσεις, κατ’ εφαρμογή του Νέου Παραγωγικού Σχεδίου της χώρας.  Οι οποίες επενδύσεις  δεν θα στοχεύουν όπως συνέβαινε πάντα στην αναδιανομή του εισοδήματος από την πλειοψηφία του λαού στην ολιγαρχία, μέσα από καταχρηστικές και παράνομες συμβάσεις του δημοσίου με γνωστές και μη εξαιρετέες εταιρίες του χώρου. Η κεντρική τράπεζα θα κόψει όσο νόμισμα χρειάζεται η εσωτερική αγορά γι’ αυτό τον λόγο, ενώ οι όποιες εισαγωγές είναι αναγκαίες θα γίνονται με τους πιο πάνω αναφερθέντες τρόπους. Ενδεικτικά να αναφέρω το ιστορικό παράδειγμα του new deal, στην Αμερική από τον Ρούσβελτ, μετά το κραχ του ΄29, το οποίο οδήγησε όχι μόνο στην απόσβεση της κρίσης, αλλά και στην παντοκρατορία των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο κατά τον οποίο συνέχισαν κι έκοβαν όσο χρήμα χρειάζονταν για να ενισχύσουν την βιομηχανία και την έρευνά τους. Εν αντιθέση η Μεγάλη Βρετανία στηριγμένη στον χρυσούν κανόνα ουσιαστικά χρεοκόπησε μετά τον πόλεμο. Άλλο παράδειγμα σε μικρογραφία είναι το λεγόμενο πείραμα του Worgl,  για το τι μπορεί να πετύχει όποιος ορίζει τις νομισματικές του πολιτικές.

6) Εργασία για όλους, μηδενική ανεργία. Η ανεργία είναι σύμφυτο φαινόμενο της άνισης και άδικης συσσώρευσης πλούτου από την οικονομική ολιγαρχία στα πλαίσια του καπιταλισμού. Σε κάθε καπιταλιστική χώρα μια ισχνή μειοψηφία ανθρώπων, από το ένα έως το δέκα τοις εκατό,  ελέγχει και κατέχει την συντριπτική πλειοψηφία της οικονομίας, του πλούτου  και των μέσων παραγωγής. Η δίκαιη μοιρασιά του παραγόμενου πλούτου, ο περιορισμός της επέκτασης των επιχειρηματιών σε δυσθεώρητα μεγέθη και ο κοινωνικός-δημόσιος έλεγχος των στρατηγικής φύσεως επιχειρήσεων, θα οδηγήσει αμέσως σε ένα αρμονικό παραγωγικό και εργασιακό μοντέλο, όπου ο καθένας θα έχει ρόλο και αξία. Σε συνδυασμό με τις σύγχρονες τεχνολογίες, ένα τέτοιο σύστημα θα οδηγήσει επίσης στην εβδομάδα των 4 εργάσιμων ημερών, στην δημιουργία Ελεύθερου Χρόνου για την προσωπική και κοινωνική καταξίωση και απελευθέρωση του ανθρώπου, μια κατάσταση με σημαντικότατες θετικές επιπτώσεις σε όλον τον πολιτισμό μας. Οι αμοιβές όλων των εργαζόμενων και επιχειρηματιών πρέπει να έχουν μια ασφαλή κατώτατη βάση και ένα λογικό ανώτατο όριο. Πιθανώς δηλαδή ο κατώτατος μισθός να είναι 1000 δραχμές και η ανώτατη αμοιβή των πιο ταλαντούχων ανθρώπων να είναι 6.000 σαν παράδειγμα, ή έστω κάτι παραπάνω.

7) Διαγραφή όποιου μέρους τους Χρέους κριθεί από τον Λογιστικό Έλεγχο επονείδιστο και παράνομο, με μονομερείς κινήσεις. Σε ένα τέτοιο ριζοσπαστικό  πανεθνικό σχέδιο δεν χρειάζεται να προβούμε σε αναζήτηση νέων δανείων, τα οποία πάντα έχουν τα αρνητικά αποτελέσματα που αναφέρω στην αρχή του κειμένου. Απεναντίας υπάρχουν αρκετοί τρόποι κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών τόσο σε εθνικό, όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Η κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα αν θέλει μπορεί να τυπώσει όσο χρήμα χρειάζεται,  σε όποια μορφή κρίνει , για να ξεπληρώσει τις κυβερνήσεις των χωρών μελών που αγόρασαν, κακοπροαίρετα από τους ιδιώτες επενδυτές και τις τράπεζες , μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους.

8) Ουσιαστικές θεσμικές αλλαγές είναι αναγκαίο να γίνουν σε όλους τους τομείς, με προεξάρχοντες  αυτούς της Παιδείας-Εκπαίδευσης, Υγείας, Πολιτισμού και Κοινωνικής Πολιτισμικής δράσης, στην κατεύθυνση της εξάλειψης κοινωνικών ανισοτήτων, της ανοιχτής κι ελεύθερης πρόσβασης σε όλους, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής και της προοπτικής χτισίματος μιας νέας κοινωνίας με ανθρωπιά και ευτυχία για όλους. Βέβαια αλλαγές πρέπει να γίνουν και στην πολιτειακή συγκρότηση της χώρας μας στην κατεύθυνση της Άμεσης Δημοκρατίας.

9) Ανάπτυξη μια ενεργούς, δυναμικής, πολυδιάστατης Εξωτερικής πολιτικής, με παρεμβάσεις ουσιαστικές σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο για την επίλυση διαφορών και την δημιουργία δίκαιων και ισόρροπων συνεργασιών. Η χώρα μας θα μπορούσε να καταστεί ο Τόπος που θα φιλοξενεί μια παγκόσμια πολιτική Αμφικτιονία κρατών και λαών, με σταθερές και περιεκτικές λειτουργίες και όπου όλοι θα απευθύνονται  όταν έχουν ανάγκη. Ακόμα κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να γίνει και για τον παγκόσμιο Πολιτισμό, όπου εδώ στο λίκνο του δυτικού πολιτισμού, μέσα από νέους σταθερούς συμμετοχικούς θεσμούς θα μπορούσε να προβάλετε παράλληλα η παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και οι σύγχρονες δημιουργίες . Προϋπόθεση θεωρώ βέβαια την αποδέσμευση της χώρας από παγκόσμιες ομάδες επιβολής συμφερόντων, όπως το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Παγκόσμια Τράπεζα.  

Αυτές ή σε παρόμοια λογική πολιτικές, θεωρώ ότι στηρίζονται στην εμπειρία από τα κυρίαρχα ιστορικά, πολιτικά και φιλοσοφικά συμπεράσματα, ενώ οδηγούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ουσίας, νοήματος και πολιτισμού την ζωή μας. Εξάλλου ποτέ κανένα πρόβλημα δεν ήταν καθαρά οικονομικό, αλλά κυρίως  τα πάντα ξεκινάνε από την κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ανισορροπία.

Μιχάλης Οικονομόπουλος, 

πολίτης εξ Αριστομένη Μεσσηνίας