Μπιθικώτσης για Ρουβά και «Άξιον Εστί»: «Στο dna των Ελλήνων είναι χαραγμένη η ερμηνεία του πατέρα μου»
Aγαπητοί αναγνώστες,
Ο γιος του μεγάλου Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, για το θέμα του Άξιον Εστί που έχει προκύψει τις τελευταίες μέρες, έκανε την ακόλουθη δήλωση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
«Kαλημέρα σας!
Μου ζητάνε συνεχώς από χθες να πω τη γνώμη μου, δλδ να δηλώσω αν είμαι υπέρ η κατά της εκτέλεσης του «Αξιον εστί» των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη, από τον Σάκη Ρουβά...
Σήμερα ο ίδιος ο δημιουργός, ο πολυαγαπημένος μας Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε ότι: «θεωρώ την χειρότερη εκτέλεση καλύτερη από μία απαγόρευση»..
Προσωπικά δεν θα σταθώ στη μνημειώδη πρώτη παρουσίαση του «Άξιον Εστί» με αφηγητή τον Μάνο Κατράκη και ερμηνευτή τον πατέρα μου τον Γρηγόρη, γιατί έτσι κι αλλιώς ήταν είναι και θα είναι χαραγμένη βαθιά στο dna των Ελλήνων και οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν τουλάχιστον ανούσια..
Στην Ελλάδα του 2015 ζούμε, δημοκρατία έχουμε (υποτίθεται) και ο καθένας είναι ελεύθερος πλέον να δοκιμάζει και να πειραματίζεται..
Τα σχόλια λοιπόν δικά σας..»
Εγώ από τη πλευρά μου, δε θα παραθέσω δικό μου σχόλιο, αλλά του Μίκη Θεοδωράκη, πίσω στο 1987 και στο εκπληκτικό του κείμενο "ΑΝΤΙΜΑΝΙΦΕΣΤΟ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί, ο Μίκης Θεοδωράκης περιγράφει ανάγλυφα το καθεστώς της υποκουλτούρας, έστω κι αν δε χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη, μιλώντας για τη μουσική βιομηχανία της POP και αναφέρει χαρακτηριστικά:
"Παρακολούθησα στο Bercy έναν Άγγλο συνθέτη – τραγουδιστή της ΡΟΡ. Η αίθουσα εντυπωσιακή. Είχε γεμίσει από 15.000 θεατές – ακροατές, με μέση ηλικία 20-25 χρονών. Ήταν μια σύγχρονη τελετουργία. Τρεις παράγοντες λειτουργούσαν παράλληλα :
1) H BIOMHXANIA ΘΕΑΜΑΤΟΣ – ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (Δίσκοι, Τ.V., Ραδιόφωνο, Video, Αίθουσες Συναυλιών κ.λπ.), 2) Η Μουσική ΡΟΡ, και 3) Η Νεολαία.
Η πρώτη φαίνεται να έχει εξελιχθεί σοβαρά.
Γνωρίζει όλα τα ταχυδακτυλουργικά τρικ του εντυπωσιασμού και λειτουργεί με την ακρίβεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Φώτα, ακτίνες λέιζερ, μπαλέτα με έγχρωμους προβολείς και κάθε τόσο εντυπωσιακά σκοτάδια. Το θέαμα του κοινού στις εξέδρες είναι ήδη μια ομορφιά. Ο ήχος, τέλειος αλλά υπερβολικά δυνατός. Εκκωφαντικός. Ειδικά οι βαθιές νότες, τα pedal στο ηλεκτρικό όργανο, πρέπει να προκαλούν μια βαθιά αίσθηση στο θεατή – ακροατή. Ένα θρησκευτικού χαρακτήρα δέος, λες και πρόκειται να εμφανιστεί σε λίγο ο ίδιος ο Θεός. Ή ο Σατανάς. Όσο για τη Μουσική – μελωδία, ρυθμός, αρμονία, ενορχήστρωση, φωνές, σολίστ – φαίνεται πως διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο.
Να, όμως, που τα περισσότερα από τα παιδιά γνωρίζουν τα τραγούδια. Από πού; Από τον καθημερινό βομβαρδισμό των σταθμών και των σταθμών Satellite. Συμμετέχουν, όχι όμως θα έλεγα με πάθος. Είναι απλώς ευτυχείς γιατί τα ξέρουν. Είναι αδιαμφισβήτητο πως οι νέοι νιώθουν μεγάλη ανάγκη να είναι μαζί. Χαίρονται γιατί έχουν επιτέλους κάτι κοινό που να τους ενώνει. Κι αυτό είναι το είδωλο της ΡΟΡ, το τραγούδι και κυρίως ο ομοιόμορφος τρόπος στο ντύσιμο και στη συμπεριφορά τους. Ντύνονται όπως ντύνονται οι Αμερικανοί σταρ στα video-clips και κουνιούνται – ένα είδος χορού – επίσης όπως οι Αμερικανοί ακροατές των συναυλιών μουσικής ΡΟΡ.
Μέσα σ΄ αυτήν την ομοιομορφία και τη συμπεριφορά διακρίνει κανείς την ανάγκη των νέων να ξεχωρίσουν μέσα στην κοινωνία των μπαμπάδων τους – που δεν τους εκφράζει πια – βρίσκοντας μια κοινή σημειολογία και μάλιστα διεθνή. Βρίσκουν πως αυτή η συμπεριφορά είναι θετική. Έπειτα, το παιχνίδι των φώτων σε συνδυασμό με τον ήχο, το ρυθμό και τις κινήσεις του πλήθους, δημιουργεί ένα θέαμα μαγικό. Οι νέοι ζουν ένα όνειρο στο οποίο συμμετέχουν.
Το όνειρο τελειώνει. Ανάβουν τα φώτα. Ανοίγουν οι πόρτες κι αρχίζει η πραγματικότητα. Τι μένει; Μια γεύση πικρή. Γιατί είναι βέβαιο πως οι νέοι δεν πήραν απολύτως τίποτα. Το μυαλό τους δεν έκανε την παραμικρή κίνηση. Και ο ψυχικός τους κόσμος ήταν απασχολημένος από το θέαμα μέσα στο οποίο συμμετείχαν κι αυτοί μιμητικά. Αυτοματικά, σαν αντανάκλαση του video-clip.
Με άλλα λόγια, η μυθολογία της ΡΟΡ είναι χάρτινη, πλαστική, ρηχή. Όχι μόνο δεν πλουτίζει ψυχικά και πνευματικά, αλλά επιτείνει το μούδιασμα, την αδιαφορία και τελικά τη μοναξιά και τα αδιέξοδα. "
Τη παραπάνω λοιπόν "μυθολογία" της POP, και μάλιστα της ελληνικής POP που είναι ακόμη πιο κάτω από τη διεθνή, υπηρέτησε ως κύριος εκπρόσωπός της ο Σάκης Ρουβάς, τον οποίο κάποιοι επιβάλλουν στη θέση του λαϊκού τραγουδιστή ενός έργου, όπως το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ των Θεοδωράκη-Ελύτη, ερήμην του μουσικού δημιουργού.
Ο κύριος εκπρόσωπος λοιπόν της "χάρτινης", "πλαστικής", "ρηχής" μουσικής, που "όχι μόνο δε πλουτίζει ψυχικά και πνευματικά, αλλά επιτείνει το μούδιασμα, την αδιαφορία και τελικά τη μοναξιά και τα αδιέξοδα", καλείται να ερμηνεύσει τη κορωνίδα της παγκόσμιας μελοποιημένης ποίησης.
Και χρειάζεται να τον δούμε για να κρίνουμε πως αυτό είναι ΛΑΘΟΣ;
Το μόνο που χρειάζεται είναι να ακυρωθεί η συναυλία με αυτόν τον τραγουδιστή και να καταγγελθούν οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης, παραδειγματικά για όποιον θελήσει να παίξει και στο μέλλον παιχνίδια ιδιοτέλειας με τον πνευματικό πλούτο και πολιτισμό μας!
Μετά εκτίμησης,
Παναγιώτης Αξιός
Καλέ μου Μίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ήταν και θα είναι αρεστή στα αυτιά και στο μέσα μου η μουσική σου - σε όλο το έργο σου βρίσκω κομμάτια μου, εκείνο της επανάστασης, της διανόησης, του έρωτα και της αγάπης, της λύπης και του χωρισμού, της αυτοθυσίας και της λύτρωσης.
Όμως διαφωνώ με την ανακοίνωση σου για την επιλογή του Ρουβά στην εκτέλεση του Άξιον Εστί, πόσο μάλλον όταν δεν αποτελεί δική σου επιλογή, αλλά παρόλαυτά την υπερασπίζεσαι.
Το έργο σου αποτελεί ταυτόχρονα στάση ζωής, προβληματισμού και διαχρονικής προσπάθειας για ένα καλύτερο κόσμο .
Δεν μπαίνω στη λογική της δίπολου κουλτούρας - υποκουλτούρας, δε με αφορά αυτή η ανάλυση.
Προσπαθώ όμως να καταλάβω σήμερα, με το λαό μας κολλημένο με την πλάτη στον τοίχο τι χρειάζεται; Σίγουρα όχι τον Ρουβά να τραγουδά "Αξιον Εστί το χώμα που ανεβάζει μιαν οσμήν κεραυνού σαν απο θειάφι του βουνού ο πυθμένας" .
Βασίλης Ταματέας
ηρεμηστε ρε παιδια, δεν σημαινει οτι επειδη ο θεοδωρακης δεν το απαγορευει, οτι του αρεσει κιολας αυτο που γινεται! θα διαλεγε ποτε ο θεοδωρακης τον ρουβα; οχι! ουτε κατα διανοια! αλλοι τον εφεραν σε αυτην την θεση! και σαφως δεν μπορει να απαγορευσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη τι να εκανε; να εβγαινε δημοσια και να ελεγε οτι απαγορευει στον ταδη ή στον δεινα καλλιτεχνη να πει καποιο εργο του; ο ρουβας αποφασισε να αυτοεξευτελιστει. ας το κανει. τα ιερα και τα οσια ομως δεν μπορει να τα αγγιξει ουτε να τα λερωσει. ας γινει αυτη η συναυλια η αφορμη ωστε να διαχωριστει η ηρα απ' το σταρι και να καταλαβει ο λαος ποιος ειναι πραγματικος καλλιτεχνης και ποιος οχι. ποιος εχει φωνη και ποιος οχι. ποιος μπορει να σηκωσει στους ωμους του μεγαλα εργα και ποιος οχι. ειναι βεβαιο οτι ο ρουβας θα ξεφτιλιστει.
Νικολέτα
Πάντα είχε αυτή την αντίληψη ο Μίκης. Δίνει την ευκαιρία σε όποιον θέλει να επωφεληθεί πνευματικά από το έργο του, ακόμα και στους φορείς της υποκουλτούρας. Από αυτούς εξαρτάτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έργο του Μίκη είναι τόσο στιβαρό που δεν έχει ανάγκη υποστήριξης.
Αν, για παράδειγμα, μια ορχήστρα παίξει χάλια την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν δεν θα αλλάξει κάτι όσον αφορά του έργο του Μπετόβεν..
Ο Μίκης δείχνει, και δικαίως, αυτοπεποίθηση έναντι του έργου του, ΟΧΙ υποστήριξη στην υποκουλτούρα.
Πέρα από την ποιότητα του έργου του, ο Μίκης είναι ο πιο κατάλληλος να κάνει τέτοιες αντισυμβατικές κινήσεις (δηλαδή, στην περίπτωση αυτή, ότι δεν απαγόρευσε την εκτέλεση του έργου του), γιατί είναι η προσωποποίηση της πνευματικής-καλλιτεχνικής αναγέννησης του λαού (δηλαδή όλων μας). Κανείς, καλόπιστα, δεν μπορεί να τον παρεξηγήσει. Κανείς άλλος παγκοσμίως δεν έχει κάνει τόσο πολλά όσο αυτός για την πολιτιστική και καλλιτεχνική καλλιέργεια ενός λαού.
Κάτι καλό μπορεί να βγει για την πολιτιστική καλλιέργεια του λαού και σε αυτή την περίπτωση. Και σίγουρα το "Αξιον Εστί" θα είναι πάντα αυτό που ήταν ότι και να συμβεί σχετικά με την απόπειρα του Ρουβά.
Βασίλης Στ.