Νίκος Μπελογιάννης

Στις 30 Μαρτίου του 1952, στις 4:10, πριν ξημερώσει Κυριακή, εκτελέστηκε, στο στρατόπεδο του  Γουδή,  ο Νίκος Μπελογιάννης. Μαζί του εκτελέστηκαν οι, Νίκος Καλούμενος, Δημήτης Μπάτσης και Ηλίας Αργυριάδης. 

Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος κομουνιστής για να θρηνήσει τον άδικο  χαμό ενός Έλληνα διανοούμενου και αγωνιστή της ελευθερίας. Για να δει ότι ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του υπήρξαν τα τραγικά θύματα της ξενοκρατίας, του Παλατιού και της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς, που εκείνη την περίοδο έδενε γερά την Ελλάδα στο άρμα της ξενοκρατίας και της ξενοδουλίας. 

Τόση ήταν η αναλγησία του πολιτικού συστήματος της εποχής, αλλά και τόσο ισχυρά τα συμφέροντα του, που εκώφευσε στην διεθνή κινητοποίηση για την σωτηρία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, στην έκκληση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος, στην αντίθεση του Πλαστήρα, πρωθυπουργού της χώρας, με την θανατική καταδίκη (οι Σοφοκλής Βενιζέλος και Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υπέρ της εκτέλεσης) που έφτασε στο έσχατο σημείο απανθρωπιάς να διατάξει εκτέλεση ημέρα Κυριακή και αξημέρωτα. Κάτι που ούτε οι Ναζί δεν είχαν τολμήσει να κάνουν.    

Δεν χρειάζεται να έχει ασπασθεί κάποιος την κομουνιστική ιδεολογία για να δει ότι ο τουφεκισμός των τεσσάρων ανδρών, την στιγμή που η Δύση είχε κατακτήσει  την Ελλάδα και  η Αριστερά είχε ηττηθεί ανεπανόρθωτα στην Μακρόνησο, ήταν η χαριστική βολή πάνω στο σώμα της Ελλάδας  που προσπαθούσε να κλείσει τις πληγές της από τον Εμφύλιο και ο λαός να βρει τον βηματισμό του. 

Γιατί αν αθωώνονταν οι τέσσερεις αγωνιστές ίσως άνοιγε ένας διαφορετικός δρόμος πολιτικών εξελίξεων προς την κατεύθυνση   του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Κι αυτό οι τότε δυνάστες μας (ίδιοι με τους σημερινούς) δεν το ήθελαν. Για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σήμερα… 

Σήμερα, 63 χρόνια μετά, το όραμα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη παραμένει ανολοκλήρωτο. Έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση ενός λαού είναι η ανεξαρτησία της πατρίδας του. Γιατί χωρίς ανεξαρτησία  δεν μπορεί να υπάρξει συλλογική ελευθερία μα ούτε ατομική. Χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει  οικονομική ανάπτυξη, παιδεία, εργασία, καλλιτεχνική δημιουργία. 

Ένας  πρέπει να είναι ο αγώνας πλέον: ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία. 

Έτσι όπως μας τον δίδαξαν ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του. Έτσι όπως  οι ίδιοι τον διδάχτηκαν από τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, που δεν ήταν τέκνο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, αλλά τέκνο της ελληνικής ψυχής, που από τα χρόνια των Σπαρτιατών, των Θεσπιέων και των Αθηναίων πάντα μπροστά στην σκλαβιά φώναζε: «Λευτεριά ή Θάνατος»! 

Μικροί και ταπεινοί εμείς μπροστά στους αγωνιστές, σκύβουμε το κεφάλι.  

Νίκος Μπελογιάννης 

Νίκος Καλούμενος

Ηλίας Αργυριάδης 

Δημήτρης Μπάτσης

…και εκατομμύρια ακόμα πεσόντες  για την λευτεριά

ΑΘΑΝΑΤΟΙ! 

Αναστασία Βούλγαρη