ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΈΡΓΑ: ΠΟΛΙΤΕΙΑ Γ'

Έτος κυκλοφορίας δίσκου: 1994

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Κεσίσογλου, Λίνα Νικολακοπούλου

Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς

Ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης

Συμμετέχει η Δήμητρα Γαλάνη*

Ακούστε ολόκληρη την ΠΟΛΙΤΕΙΑ Γ' απ' το youtube παρακάτω

Ακούστε ολόκληρη την ΠΟΛΙΤΕΙΑ Γ' απ' την προσωπική ιστοσελίδα του Μίκη Θεοδωράκη πατώντας εδώ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ Γ’ 

Ο κύκλος τραγουδιών Πολιτεία Γ’  έρχεται σαν συνέχεια της Α’ και της Β’, που γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια.

Τη μουσική της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Α’ τη συνέθεσα στα 1960, πάνω σε ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και του Δημήτρη Χριστοδούλου. Τα τραγούδια ερμήνευσαν ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ενώ ο Μανώλης Χιώτης ήταν ο κορυφαίος στη μικρή λαϊκή ορχήστρα.

Λίγο αργότερα, στα 1964, πάνω σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Γκάτσου, Μιχάλη Κατσαρού, Δημήτρη Χριστοδούλου κι ενός αγνώστου τότε στιχουργού, του Πάνου Κοκκινόπουλου, συνέθεσα την ΠΟΛΙΤΕΙΑ Β’, που την ερμήνευσαν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης κι ο Κώστας Χατζής. Στη θέση του Χιώτη είχα τότε τον Κώστα Παπαδόπουλο και τον Λάκη Καρνέζη. 

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, παρουσιάζω την ΠΟΛΙΤΕΙΑ Γ’ βασισμένη σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Δημήτρη Κεσίσογλου και της Λίνας Νικολακοπούλου, που μαζί της συνεργάζομαι για πρώτη φορά.

Τη θέση του Μπιθικώτση και του Καζαντζίδη την παίρνει τώρα ο Μανώλης Μητσιάς, που τον συνοδεύει συμμετέχοντας φιλικά στο δίσκο η Δήμητρα Γαλάνη. Στα μπουζούκια είναι ο Λάκης Καρνέζης (και πάλι) και ο Χρήστος Κωνσταντίνου. Οι υπόλοιποι μουσικοί είναι ο Δημήτρης Παπαγγελίδης, μπάσο, (που συμμετείχε και στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ Β’ ), ο Γιάννης Σαρίκος στα τύμπανα και ο Γιάννης Ιωάννου στο πιάνο, που είχε και τη γενικότερη επιμέλεια και εποπτεία της ορχήστρας, στη θέση του αξέχαστου συνεργάτη μου Γιάννη Διδίλη.

Ευχαριστώ το φωνολήπτη Δημήτρη Ξενικάκη. Αυτός είχε να σηκώσει το βάρος της σκιάς του Νίκου Κανελλόπουλου, ενός πραγματικού μάγου, που απέδειξε, ότι η τεχνολογική παγκυριαρχία της εποχής μας δεν μπόρεσε να φτάσει την τελειότητα του ήχου εκείνης της εποχής. Κι αυτό χάρη στο ταλέντο εκείνου του μοναδικού ηχολήπτη. ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ, ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ, ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ και τόσα άλλα έργα μου οφείλουν στο Νίκο Κανελλόπουλο ένα μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας τους. Ας είναι το σημείωμα αυτό μια μικρή προσφορά στη μνήμη του.

Είχα την τύχη να συνεργαστώ επίσης με μεγάλους ζωγράφους, που ανέδειξαν τη μορφή του δίσκου σε έργο τέχνης: Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Μποστ. Οι χαράκτες Τάσος και Βάσω Κατράκη. Την παράδοση συνεχίζει ο Μάριος Σπηλιόπουλος. Τον ευχαριστώ.

Αθήνα, Σεπτέμβριος 1994

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ  

Εκείνα που είχα να σου πω* 

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Εκείνα που είχα να σου πω | ήταν μαχαίρια να κοπώ | και να χαθώ. | Από δειλία και ντροπές | δε σού 'πα τίποτα ποτές | να λυτρωθώ. | Ακολουθούσες την αρχή | πως έτσι θέλει η εποχή | το ποσοστό. | Και μ' ασημόχαρτα φτηνά | έντυνες τα μηδαμινά | και το σωστό. | Εγώ 'χα μόνο ένα κορμί | να σου χαρίσω μια στιγμή | για να γελάς. | Μα τις ανθρώπινες ψυχές | τις έβλεπες σα μετοχές | που τις πουλάς.

Έστω κι από λύπη μίλησέ μου 

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Έστω κι από λύπη μίλησέ μου | έχω ξεπεράσει τις ντροπές | σαν ελεημοσύνη μίλησέ μου | τέλος πάντων πες μου ό,τι θες. | Έστω κι από λύπη μίλησέ μου | δεν υπάρχει κίνδυνος κανείς | έχεις κάνει τόσες πρόβες, Θέ μου | που έπρεπε το έργο να το ζεις. | Έστω κι από λύπη κοίταξέ με | σα να βλέπεις κάτι τραγικό | μ' έχεις φτάσει πια σ' ένα σημείο | που με τίποτα δε θα ντραπώ.

Ήσουν μπαξές Τραγούδι

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Έχει ο καιρός γυρίσματα | κι ο κόσμος καρδιοχτύπια | κι απ' τα πολλά δε μείνανε | φαρμάκια που δεν ήπια. | Ήσουν μπαξές κι ερήμωσε | κι ήσουν πουλί στα δέντρα | κι ο πόνος μέσα στην καρδιά | μού 'γινε μαύρη πέτρα. | Τα λόγια σου ήταν βάλσαμο | μα τώρα είσαι στα ξένα | και η ζωή αγρίεψε | κι αγρίεψε και μένα.

Ποιοι είμαστε μείς

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Για τις αγάπες που έχουν σβήσει | πολλοί μας έχουν τραγουδήσει | καημούς μιας τύχης ορφανής. | Όμως για κάποιους που πονούνε | κι από μια σπίθα μόνο ζούνε | ποτέ δε μίλησε κανείς. | Μα εσύ ρωτάς | γιατί ζητάμε | ξένα φτερά για να πετάμε | ξένα φτερά μιας άλλης γης. | Ποιοι είμαστε μείς για ν' απαιτούμε | στο ουρανό μόνο να ζούμε | ποιοι είμαστε μείς. | Εύκολο είναι πια να ζήσεις | να βγεις και να κατηγορήσεις | εύκολο είναι να μιλάς. | Ο κόσμος γράφει και ξεγράφει | ξεχνά, θυμάται, κάνει λάθη | μα πάντα δίπλα του περνάς.

Η ελπίδα που έλεγες  

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Βρέχει μεσ' στο σπίτι μου | πάλι στενοχώρια | βρέχει και μια θλίψη απ' το πρωί | κι όχι τόσο που είμαστε | τρία χρόνια χώρια | όσο που με γέλασε η ζωή. | Η ελπίδα που έλεγες | έχει πια ξεφτίσει | δεν αλλάζει κάτι στη στιγμή. | Η στιγμή που θά 'φερνε | κάποτε μια λύση | έχει πια οριστικά χαθεί. | Μοναχός περπάτησα | κι άδειασε η ψυχή μου | σαν ένα ποτήρι με νερό | σαν ποτήρι που έσπασε | δίπλα στη ζωή μου | κι ούτε στάλα πρόφτασα να πιω.

Ξένος στη στράτα κι ορφανός*  

Στίχοι: Δημήτρης Κεσίσογλου

Ξένος στη στράτα κι ορφανός | και που να ξεδιψάσω | τώρα τελειώνει ο ουρανός | και που να ξαποστάσω. | Άγιε μου ρίξε μια βροχή | στης ερημιάς τα βάθη | ρόδα ν' ανθίσουν στην ψυχή | να γιατρευτούν τα πάθη.

Δεν έχει ο δρόμος γυρισμός 

Στίχοι: Δημήτρης Κεσίσογλου

Μονάχος τώρα θα βαδίσω | δεν είναι τόπος να σταθώ | στο δρόμο τούτο κι αν χαθώ | θα βρω καρδιά να τραγουδήσω. | Κι αν ανταμώσω χαλασμό | και με πονέσεις ερημιά μου | θα κρύψω την απροθυμιά μου | δεν έχει ο δρόμος γυρισμό. | Τραγούδι για την ξαστεριά | και για τους νικημένους | τους φίλους τους χαμένους | σε θάλασσα και σε στεριά.

Το πάθος που διώκεται

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Σε κουβαλάω απάνω μου | στις ερημιές βαδίζω, | στα σινεμά, στην αγορά | σε κουβαλάω σαν τα μωρά | και κάποιους εμποδίζω. | Σε κουβαλάω απάνω μου | δυο χρόνια δε δουλεύω, | κοιμήσου εδώ προσωρινά | κι αν ρίξει χιόνι στα ορεινά | θα πούμε το πιστεύω. | Το πάθος που διώκεται | δεν πάει να επιδιώκετε | εσείς θα βγείτε λάθος. | Στο βάθος το ζηλεύουμε | αυτό που ρεζιλεύουμε | και μάρτυράς μου ο Άθως. | Σε κουβαλάω απάνω μου | με κλονισμένη υγεία | περνάμε κόσμο και ντουνιά. | Μου λένε οι γύρω παγωνιά | τους λέω η Παναγιά.

Μιλάω παλιά* 

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μιλάω παλιά | κρεμάω φιλιά | γιατί έφτασε ο καιρός μου | που φεύγω ενώ | μου πάει στενό | το σύνολο του κόσμου. | Θα φτιάξω με χρυσό μολύβι | σαν δρόμο στο μυαλό που ανοίγει | μέσα από χίλιες καστανιές | το πιο κρυφό μου μονοπάτι | κι αφού δεν έκανα γι' απάτη | θα πιάσω τέσσερις γωνιές. | Θα φτιάξω με χρυσό μολύβι | στην άγια πλάτη σου καλύβι | κι όταν μου βάζεις τις φωνές | θα μπαίνω εκεί να πέφτω χάμω | κι αφού δεν έκανα για γάμο | φωτιές θ' ανάψω σκοτεινές.

Αχ, έλα κι άναψε το φως 

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Εδώ θα δέσω τ' όνειρο | στην έρημο, στον Άδη | με τη βροχή την πόρτα σου | δεν μπόρεσα να βρω. | Εδώ θα πέσει τ' άστρο μου | στου κόσμου το πηγάδι | χωρίς φιλί κοιμήθηκα | στην άκρη στο γκρεμό. | Αχ! Έλα κι άναψε το φως | τα χρόνια να μοιράσω | και μείνε στο παράθυρο | να διώχνεις τα παλιά. | Έλα και τράβα τη σκεπή | να φύγω να πετάξω. | Στη νύχτα και στο χάλασμα | θα ρίξω το κλειδί μου | και με κουρέλι κόκκινο | θα δέσω το φτερό. | Εκείνα που 'χα να σου πω | τα παίρνω όλα μαζί μου | στο χώμα της δικής μου αυλής | μην ψάξεις για νερό.