ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΈΡΓΑ: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Παραθέτουμε το έργο του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ" ΟΛΟΚΛΗΡΟ απ' το youtube. To έργο επίσης μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στην προσωπική ιστοσελίδα του Μίκη Θεοδωράκη στο παρακάτω link, όπως επίσης και ολόκληρη την μουσική του.

http://www.mikistheodorakis.gr

Διαβάστε επίσης:

• ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΜΟ

• ΣΤΗΛΗ: ΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΕΡΓΑ (αναλυτική παρουσίαση των έργων)

ΑΡΧΙΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΔΙΣΚΟΥ

Ημερομηνία Έκδοσης Δίσκου: 1982

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης (01, 02, 03, 08, 09), Αγγελική Ελευθερίου (04, 05, 06, 07), 

Μίκης Θεοδωράκης (10)

Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Τσαρούχη. 

Τραγουδάει η Δήμητρα Γαλάνη 

Συμμετέχει η Χορωδία Τερψιχόρης Παπαστεφάνου

Νύχτα μαγικιά

Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά

σκέψου τώρα τη φωνή

που σου ’λεγε, ποτέ, ποτέ μαζί

Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός

με των άστρων τη μουσική

μου τραγουδάς, ποτέ, ποτέ μαζί

Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί

ξεχασμένη μουσική

μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.

Κάνε κουράγιο

Μες στης ζωής τα κύματα

και μες στις καταιγίδες

σκέψου τον ήλιο τον ξανθό

όλα γυρίζουν στη ζωή

σήμερα αυτός, αύριο εσύ

ντυμένος ηλιαχτίδες.

Κάνε κουράγιο, μη λυγάς

θά `ρθουν τραγούδια και για μας.

Έχει ο καιρός γυρίσματα

κι η μοίρα μονοπάτια

δεν είσαι μόνος στη ζωή

κι αν σήμερα σ’ αρνήθηκαν

το γέλιο σου φοβήθηκαν

και τα γλυκά σου μάτια.

Κάνε κουράγιο, μη λυγάς

θά `ρθουν τραγούδια και για μας.

Η αγάπη ζει με τ΄ όνειρο

Μη με ρωτάς για τον καιρό

που ήμουνα εγώ το δάσος

κι εσύ βροχούλα τ’ ουρανού

πότιζες την καρδιά μου.

Η αγάπη ζει με τ’ όνειρο

και τ’ όνειρο πεθαίνει

όταν εκείνος π’ αγαπά

έχει μεράκι στην καρδιά

και τον καημό σωπαίνει.

Μίλα μου για τον αετό

που έχασε τα φτερά του

για τ’ αηδονάκι μίλα μου

που έχασε τη λαλιά του.

Ξανά τα λόγια θα στεγνώσω

Ξανά τα πράγματα θα δω απ’ την αρχή

όμως φοβάμαι πίσω να γυρίσω

άλλωστε σήμερα η μέρα είναι θαμπή

αύριο με τον ήλιο θα τ’ αφήσω.

Ξανά τα λόγια θα στεγνώσω απ’ τη βροχή

και στεγνωμένα αντίκρυ τους θ’ αρχίσω απ’ την αρχή

ένα τραγούδι με μια λέξη μοναχή

σαν τον πικρό καφέ να ξεμεθύσω.

Τα μονοπάτια της φωνής σου

Τα μονοπάτια της φωνής σου πίσω με γυρίσανε

κι όλες οι μέρες θα ‘ναι τώρα γκρι και σκοτεινές

και σαν εξόριστο πουλί με σταματήσανε

γιατί στη μια φτερούγα μου έγραψα ότι φταις.

Αφού πια τώρα όλα ετελειώσανε

γιατί πίσω από τα μάτια μου κρυφά σε περιμένω;

Ποια νύχτα ξαφνική μου φαρμακώσανε

το αίμα μου που ήταν από σένα ζαλισμένο;

Πίσω από τα μάτια μου έζησα

Όπου κοιτάξω είναι σκοτεινά

κι ο ουρανός βαρύς σαν το μολύβι

οι λεωφόροι γίνανε στενά

κι η ερημιά το πρόσωπό της κρύβει.

Πίσω από τα μάτια μου έζησα

κι από τον κόσμο μακριά

τα βήματά μου μέτρησα

κι όλα σ’ ανηφοριά.

Το όνομά σου δεν μπορώ να πω

και τριγυρνούν μαύρα πουλιά κοντά μου

στα όνειρά μου θέλω να σε δω

κι οι πόρτες τ’ ουρανού κλείνουν μπροστά μου.

Καράβι στον ουρανό 

Τώρα που σ’ έχασα σε νιώθω πιο κοντά

τώρα που σ’ άφησα να φύγεις σαν σκιά

ποιους δρόμους πέρασες και από ποια στενά

μόνη σαν λύπη μόνη και σαν την ξενιτιά.

Ένα καράβι ήσουνα στον ουρανό

κι ήταν το σπίτι το δικό μου στεριανό

κι είχα κρασί για μένα και τον διπλανό

κι εσύ εγύρευες έναν ωκεανό.

Τίποτα πια δε μου θυμίζει τη ζωή

μόνο τα λόγια σου αγκάθι στην ψυχή

μου το `χες πει πως όταν φύγεις δε θα `ρθεις

ήσουνα θύελλα κι όχι σταγόνα της βροχής.

Μη με προδώσεις

Αυτός που ξέμεινε εδώ

θα ξαναρθεί με τον καιρό

να τον πληγώσεις.

Φίλοι κι εχθροί θα τον ζητούν

κατάματα θα σε κοιτούν

μη με προδώσεις.

Ψέματα οι ψεύτες θα σου πουν

στα όνειρά σου για να μπουν

θα το πληρώσεις.

Ρίξε τον ήλιο απ’ τα κλαδιά

στον κόρφο κρύψε τα καρφιά

μη με προδώσεις.

Απλώνει η νύχτα τη βροχή

μαζί ξεμάκραινες κι εσύ

θα μετανιώσεις.

Αν βρεις στο δρόμο νικητές

φωτιά, τσεκούρι και ληστές

μη με προδώσεις.

Στην άλλη άκρη του καιρού

χτένιζες τα μαλλιά σου

σε κοίταζα με κοίταζες

χάιδευα τα όνειρά σου.

Χωρίσαμε

Χωρίσαμε και χώρισαν

ο ουρανός απ’ τ’ άστρα

μόνο το φως του φεγγαριού

σμίγει τους δυο καημούς μας.

Στα μάτια σου καθρέφτιζες

την ομορφιά του κόσμου

κι η ομορφιά ήσουν εσύ

κι ο κόσμος τ’ όνειρό σου.

Χαίρε

Στην άκρη του καλοκαιριού

θα `ρθω να σ’ ανταμώσω

το πέλαγο, τα κύματα

στα πόδια σου ν’ απλώσω.

Χαίρε πέτρινο λουλούδι

με το χρώμα της φωτιάς

χαίρε κόκκινο τραγούδι

απ’ το αίμα της καρδιάς.

Στην άλλην άκρη του καιρού

θα στήσω τη μορφή σου

με πίκρα και με λησμονιά

θα δέσω την ψυχή σου.