Aγαπητοί φίλοι,
Τυχεροί ήταν όσοι βρέθηκαν χθες στο Ηρώδειο, στο μεγάλο ραντεβού του μαθητή με τον Δάσκαλο! 5.000 παρευρισκόμενοι γέμισαν ασφυκτικά το Ηρώδειο και είδαν από κοντά τον Γίγαντα της Ρωμιοσύνης να τραγουδιέται από έναν εκ των κορυφαίων τραγουδιστών της γενιάς του: Τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το Ηρώδειο για άλλη μια φορά έζησε μοναδικές στιγμές καλλιτεχνικής και ψυχικής ανάτασης, που μόνον ο Θεοδωράκης και η μουσική του έχει χαρίσει σε αυτό το ιστορικό, εξαιρετικής ομορφιάς Αρχαίο Θέατρο! Ήμασταν παρόντες στην μοναδική αυτή συναυλία και τα συναισθήματά μας αυτήν την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές, λίγες μόνο ώρες μετά το πέρας της συναυλίας αυτής, δεν περιγράφονται εύκολα...
Αναρτούμε φωτογραφικό υλικό και άμεσα θα αναρτήσουμε κάποια ενδεικτικά video που απεικονίζουν ένα μικρό μόνο μέρος του πάθους αυτής της συναυλίας...
Αναμείνατε για updates!
Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού
Τέτοιες συναυλίες θέλουμε! Ας ακολουθήσουν και άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα το παράδειγμα του Παπακωνσταντίνου! Ας ακολουθήσουν τον Μίκη ξανά αυτοί οι μεγάλοι ερμηνευτές, έστω και τώρα, αφού πρώτα τον πρόδωσαν και τον εγκατέλειψαν για χρόνια ολόκληρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν είναι αργά!
Aνοίγετε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση που μπορούμε να την κάνουμε με νηφαλιότητα στο άμεσο μέλλον. Καλό είναι οχι τώρα, μετά απο αυτήν την καταπληκτική συναυλία!
Διαγραφήεπρεπε να γινει μεσα στο Σαββατοκύριακο η συναυλία καθημερινες ειναι δυσκολο δουλεύουμαι θα βγει σε CD η συναυλία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο δεν είναι να ακολουθήσουν τον Μίκη οι καλλιτέχνες -σαν άλλοτε- αλλά να παλέψουν για το μέλλον της χώρας, όπως ποτε δεν έπαψε να κάνει ο Μίκης μέχρι σήμερα, ακόμη κ ολομόναχος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καλλιτεχνες που ύψωσαν ανάστημα στον καιρό του μνημονίου είναι μετρημενοι στα δάχτυλα ενος χεριού... Μέσα σε αυτους βρίσκεται βέβαια κ ο Παπακωνσταντίνου...
Αν κρίνουμε βέβαια τη στάση του πνευματικού κοσμου, απο αυτους που υπέγραψαν την επιστολή του 2011 υπέρ του Μνημονίου κ της Μνημονιακης Πολιτικής (Σαββόπουλος Διον., Δημουλα, Μαρκαρης κ.α.) ζήτω που καηκαμε...
Ας παλεψουμε μόνοι μας λοιπον, με τα πνευματικά όπλα που μας προσέφεραν Μεγάλοι του παρελθόντος (είμαστε πολύ τυχεροί που ο Μίκης είναι εν ζωή κ μας τα προσφέρει ακόμη) κ ας γίνουμε εμείς αυτοι που θέλουμε να "ακολουθήσουν" τον Μίκη.
Ενωμένοι όμως...
Παν. Αξιός
Καλά στο πολιτικό - κοινωνικό κομμάτι όσον αφορά την αντιμετώπιση του Μίκη Θεοδωράκη απ' τους συναδέλφους του, είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Εκεί δεν τον ακολούθησαν ούτε οι κορυφαίοι του συνεργάτες στην μουσική, τους οποίους δημιούργησε και άνδρωσε ο ίδιος και με τους οποίους ήταν κάθε μέρα μαζί. Τρανό παράδειγμα η Μαρία Φαραντούρη, που ενώ ο Θεοδωράκης πάλευε για να πείσει τον Ελληνικό λαό για την ολοκληρωτικά σάπια διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου την περίοδο 81-89, η οποία ουσιαστικά έβαλε τα θεμέλια για την καταστροφή της σύγχρονης Ελλάδος, η Μαρία Φαραντούρη όχι μόνο δεν κατάλαβε τίποτα, αλλά αντίθετα εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ την κρίσιμη περίοδο για το υποστηρίξει. Εκεί που κάθε νοήμων άνθρωπος της εποχής έκανε μια προσπάθεια κύκλωσης του ΠΑΣΟΚ απ' τα δεξιά και απ' τα αριστερά, εκείνη εκανε μια εκ διαμέτρου αντίθετη επιλογή δηλαδή απο τον Μίκη Θεοδωράκη.
ΔιαγραφήΚομπλεξισμός; Λάθος ανάλυση; Μη παραδοχή απο άκρατο εγωισμό οτι ο Θεοδωράκης είχε δίκιο; Κανείς δεν ξέρει ακριβώς...
Η ιστορία θα κρίνει τον Μίκη Θεοδωράκη σωστά και θα κάνει το ίδιο και με όσους τον χτύπησαν και τον λοιδώρησαν.
Όλοι οι τραγουδιστές ευεργετήθηκαν απ' τον Μίκη στο ξεκίνημά τους. Ουσιαστικά όλοι από αυτόν έγιναν. Η αχαριστία είναι το πιο άσχημο πράγμα. Και δυστυχώς την αχαριστία ο Μίκης την βίωσε και στην μουσική και στην πολιτική απ' τους συντρόφους και τους συνεργάτες του, στον μέγιστο βαθμό.
ΔιαγραφήΣτην εποχή του Μνημονίου τόσο οι διαννοούμενοι όσο και οι καλλιτέχνες έλαμψαν δια της απουσίας τους από τους κοινωνικούς αλλά και πολιτικούς αγώνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο Μίκης καλούσε σε Εθνική πανστρατιά από το 2010 όλοι αυτοί αντι να συστρατευθούν στο πλαϊ του απείχαν ηχηρά.
Βέβαια έδιναν το παρόν σε όλες τις κομματικές συναυλίες, προφανώς με το αζημίωτο.
Ο λαός αντιλαμβάνεται πλέον πολύ καλύτερα από παλαιότερα, ένα θετικό ίσως της οικονομικής κρίσης, και θα αποδώσει ''τα του καίσαρως τω καίσαρει''.
Γεια σου συναγωνιστή! Πράγματι, οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι όχι μόνο δεν συστρατεύτηκαν με τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Πολλοί δε από αυτούς υπήρξαν πιο μνημονιακοί και απ' τους τροικανούς. Οι "διανοούμενοι" έπαιξαν το πιο άσχημο παιχνίδι, της μνημονιακής προπαγάνδας, θέλοντας να παρουσιάσουν τα μνημόνια και την εξάρτηση ως αναγκαίο κακό και ακόμα χειρότερα, ως ευλογία και ευκαιρία για την χώρα.
ΔιαγραφήΘα έρθει η στιγμή που θα γράψουμε και θα θυμίσουμε ονόματα, με την στάση που τήρησε ο καθένας την περίοδο αυτή της εξάρτησης, η οποία βέβαια συνεχίζεται.
Γνωρίζουμε επίσης από προσωπικές διηγήσεις του Μίκη Θεοδωράκη, ποιος επώνυμος και πολυδιαφημισμένος "σωτήρας" καλούσε τον Μίκη Θεοδωράκη να βγει μπροστά ως ο μόνος που μπορούσε να σώσει την Ελλάδα.
ΔιαγραφήΌταν όμως ο Θεοδωράκης όντως βγήκε μπροστά, εκείνος λάκισε και εξαφανίστηκε.
Από τέτοια παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες...
Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται και να γράφονται με την μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα βέβαια και χωρίς εμπάθεια.
ΔιαγραφήΔεν τους κρίνω ως καλλιτέχνες ή ως πρόσωπα της διανόησης αλλά για την προσφορά τους στην αφύπνιση και συσπείρωση του Ελληνικού Λαού, ο οποίος ξύπνησε ένα πρωϊ και είδε να έχει πέσει επάνω του όλο το ταβάνι του σπιτιού του.
Ελπίζω κάποια στιγμή, αυτά που μας διηγήθηκε να κοινοποιηθούν , με την σύμφωνη πάντα γνώμη του.
Για να ενταχθεί στην πρωτοπορία ένας καλλιτέχνης πρέπει αυτή να έχει πρώτα δημιουργηθεί. Πρωτοπορία είναι πάντα οι εργαζόμενοι που με την εργασία τους (και την υπεραξία αυτής) παράγουν τον πλούτο. Όταν λοιπόν δημιουργηθεί Κίνημα τότε ο καλλιτέχνης μπορεί να γίνει μαχόμενος. Χωρίς κίνημα ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να κάνει τίποτα ακόμα κι αν θέλει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα οι καλλιτέχνες ασφυκτιούν, αγανακτούν, οργίζονται, γνωρίζουν. Όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Πέρα από τα "μεγάλα ονόματα" υπάρχουν χιλιάδες "'άσημοι" καλλιτέχνες που αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να υπερασπιστούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό και να τον μεταδώσουν στους νεώτερους. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα.
Αυτοί οι πατριώτες και μαχόμενοι καλλιτέχνες ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ και αβοήθητοι παλεύουν καθημερινά. Σας διαβεβαιώ ότι αν υπήρχε Κίνημα θα είχαν ήδη ενταχθεί.
Ξέρετε πόσοι νέοι καλλιτέχνες στο θέατρο, στη μουσική, στα εικαστικά κλπ δίνουν καθημερινούς αγώνες; Πάρα πολλοί. Απλώς αυτό δεν προβάλλεται.
Ξέρετε πόσες θεατρικές παραστάσεις ανεβάζουν εκπληκτικά έργα μαχόμενης κουλτούρας και μετά γίνονται συζητήσεις πάνω στο έργο; Πάρα πολλές.
Είναι τυχαίο που ο Μέγας Ιεροεξεταστής παιζόταν 5 χρόνια; Ενα πρωτοποριακό κείμενο του Ντοστογιέφσκι που μιλά για όλ΄αυτά που ζούμε σήμερα!
Δεν θα ήθελα εδώ να πω πόσα πράγματα γίνοται...για ευνόητους λόγους, αλλά να ξέρετε ότι δεν έχουν παραδοθεί όλοι οι καλλιτέχνες ούτε όλοι οι δημιουργοί.
Σε περιόδους σκότους και "ιεράς εξέτασης" (ω! ναι ζούμε μια άλλη ιερά εξέταση στο χώρο των τεχνών, μόνο που είναι αναίμακτη και η "πυρά" είναι αλλιώς) κάποια πράγματα ζουν μέσα από υπόγειες διαδρομές και περιμένουν τη στιγμή που θα αναβλύσουν σαν καθάριο νερό στη γη.
Γι αυτό, ας μην κατακρίνουμε συλλήβδην όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο. Οι "επώνυμοι" πάντα και παντού ίδιοι ήταν: φίλοι της εξουσίας ή στην καλύτερη περίπτωση έκαναν απλώς τη δουλειά τους. Σαν να είναι η τέχνη μια οποιαδήποτε δουλειά.
Δεν χρειάζεται η καταγγελία ονομάτων. Ο λαός ξέρει και ήδη τους γυρίζει την πλάτη.
Το Ηρώδειο προχθές δεν ήταν μόνο μια μαγική βραδιά. Ήταν κάτι βαθύτερο...
Νατάσα συμφωνούμε με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις. Αλλά δεν κατακρίναμε συλλήβδην όλον τον καλλιτεχνικό κόσμο. Αναφερόμαστε στα ηχηρά ονόματα σαν πχ τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αλλά το κίνημα το οποίο αναφέρεις ως προϋπόθεση για να συστρατευθούν οι καλλιτέχνες, υπήρξε. Και ήταν η ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί λοιπόν δεν συστρατεύθηκαν σε αυτό απ' το 2010 έως το 2013;
Theodorakism: Απαντώ επιγραμματικά και επιφυλάσσομαι για ένα πιο αναλυτικό κείμενο:
Διαγραφήα) Ναι μεν το Κίνημα είχε γεννηθεί αλλά δεν του επετράπη να μεγαλώσει και να ενηλικιωθεί.
β) Κατά τη γνώμη μου, η ερώτηση σου θα μπορούσε να αποτελεί το δεύτερο σκέλος του βασικού ερωτήματος: για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός δεν ακολούθησε μαζικά τη Σπίθα;
Πάνω σ' αυτό, πιστεύω, πρέπει να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος. Η Σπίθα παραμένει ένας διάλογος που δεν έχει ανοίξει ακόμα. Κι αυτό γιατί ο μεσαίωνας δεν είναι μόνον εργασιακός αλλά κυρίως πολιτικός. Όσο για την "ιερά εξέταση" αυτή τη ζήσαμε και τη ζούμε καθημερινά. Είναι κι αυτό ένα από τα αποτελέσματα της εξάρτησης.
Η αναστολή της λειτουργίας της Σπίθας και ,κυρίως, η πολιτική αποστράτευση του ηγέτη της (ο οποίος βιώνει για πολλοστή φορά την τραγική του δικαίωση) ήταν η δεύτερη ιστορική ήττα του λαού, μετά τη 12η Φεβρουαρίου 2012. Κύρια υπεύθυνη γι αυτό η συστημική αριστερά και συνυπεύθυνη η ελληνική κοινωνία.
Επομένως για να απαντήσουμε στο ορθό ερώτημά σου, θα πρέπει να αναλύσουμε το πρώτο σκέλος.
Μελετώντας τα κείμενα του Μίκη μπορούμε να καταλάβουμε επακριβώς τη στάση και δράση της αριστεράς , αλλά και του συστήματος γενικότερα, με στόχο τη διάλυση της Σπίθας. Αν στη μελέτη αυτή εντάξουμε και το Αντιμανιφέστο θα κατανοήσουμε και τη στάση και απραξία της ελληνικής κοινωνίας, που σε αυτήν εντάσσεται και ο καλλιτεχνικός κόσμος.
Ευχαριστώ για την επικοινωνία.
Eυχαριστούμε για την επικοινωνία. Η ΣΠΙΘΑ έχει δρόμο ακόμα... Μπορεί να διακόπηκε βίαια από συγκεκριμένους ανθρώπους η λειτουργία της ως οργανωμένο Κίνημα με μέλη όργανα και ηγεσία, αλλά όχι η ιδέα και οι αιτίες που την γέννησαν. Η ΣΠΙΘΑ δεν είναι πόρτα για κλείσει ούτε καντήλι για να σβήσει. Η ΣΠΙΘΑ υπάρχει και θα υπάρχει έως ότου ο λαός μας φτάσει στην ιστορική δικαίωση και η πατρίδα μας κατακτήσει την Εθνική της κυριαρχία και αυτοτέλεια. Η ΣΠΙΘΑ είναι το ΞΥΠΝΗΜΑ του λαού, που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά πιστεύουμε βαθιά ότι θα έρθει...
ΔιαγραφήΔεν έχουμε διαβάσει την επιστολή Τσακνή, αλλά αν είναι έτσι όπως μας τα λέτε, επιβεβαιώνει ακόμα περισσότερο τις θέσεις μας περί αδιαφορίας της πλειοψηφίας των καλλιτεχνών για τον λαό, για την Ελλάδα, για την κοινωνική και εθνική κατάσταση γενικότερα. Ο μόνος καλλιτέχνης που πραγματικά δεν κλείστηκε σε κάποιον γυάλινο πύργο και πραγματικά αγωνίστηκε για τον τόπο του και για τον λαό του, είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήOxi, de to pisteyw pws o Mikis itan o MONOS kallitexnis poy agwnistike pote. Sigoura htan aytos poy to ekane me th megaluterh diarkeia kai sunepeia, alla den itan o monos. Kai simfwnw me th filh (Natasha) pio panw pou anefere pws o agwnas kapoiwn kallitexnon de proballetai. Diafwnw omws me ti logiki, pws an uphrxe Kinima tha to akolouthousan. De gnwrizw an h Spitha apotelouse to Kinima pou mporouse na akolouthisei o Laos stin "epanastasi" tou, alla sigoura o kateksoxin ekproswpos enos Laou, opws einai enas Maxomenos Kallitexnis, de nomizw pws perimenei kanena Kinima gia na drasei!
ΑπάντησηΔιαγραφήSugxarhthria pantos gia Blog sas, to opoio gnwrisa prosfata kai exw ginei idi fanatikos episkeptis :)
Xairetismous apo Canada,
Nikos Dimopoulos
Ο Μικης απλα αγαπητε Νικο Δημοπουλε εχει δειξει συνεπεια λογων, εργου (καλλιτεχνικου) και πραξεων (πολιτικης) ακομα και τοτε που εβρισκε αντιθετο ολο τον κοσμο και με μεγαλη προσωπικη ζημια. Εβαζε παντα ψηλωτερα αυτο που θεωρουσε την συγκεκριμενη στιγμη καλυτερο για την Ελλαδα εστω και αν ηταν αντιιθετο απο την ιδεολογια του. Δυστυχως εκ των υστερων καταλαβαμε οτι δικαιωθηκε σε ολες του τις επιλογες , γι αυτο κα τον φοβουνται αφ ενος και προσπαθουν να τον αποδυναμωσουν αφ ετερου με τιμητικες ονομασιιες δρομων, παρκων και σχολειων (μουσιακη αντιμετωπιση). Κανενα απο τα κειμενα του , καθως και η Σπιθα δεν βρηκαν τροπο να φτασουν στον λαο μπλοκαρισμενα απο την εξουσια μεσω των ΜΜΕ. Κατι αρχιζει να κινειται τωρα, που ολοι δεξιοι, κεντρωοι, αριστεροι νοιωθουν στο πετσι τους τις συνεπειες. Βεβαια οι οποιες ηγεσιες ειναι πολυ κατωτερες των περιστασεων και αντι να δινουν τα παντα γα την ενοτητα του λαου κα την ανατροπη, ειτε υπηρετουν ενσυνειδητα την νεα ταξη πραγματων ειτε καλλιεργουν τον διχασμο με στοχο μονο τνα γινουν χαλιφης στη θεση του χαλιφη. Αλλα και στς δυο περιπτωσεις ο λαος μενει αβοηθητος,χωρς ηγετη που θα μπορει να συντονισει τις ενεργειες που χρειαζονται για την μεγαλη ανατροπη. Ο Μικης "αναψε" την σπιθα, αυτη εστω και τρεμοσβυνωντας παραμενειι ζωντανη. Θα υπαρξει καποιος να μπει μπροστα και να την κανει δαδα και φωτιια που θα καψει και θα ξαναγεννησει τα παντα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κόμπλεξ των καλλιτεχνών, συντρόφων - συναγωνιστών, πνευματικών ανθρώπων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και πολιτικών απέναντι στον Μίκη Θεοδωράκη κρατάει απ' την δεκαετία του 1940'. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Φυσικά συνεχίστηκε καθ όλη την διάρκεια της πορείας του Μίκη Θεοδωράκη σε αυτήν την χώρα. Και λέω σε αυτή την χώρα διότι στο εξωτερικό δεν έχει παρατηρηθεί κάτι ανάλογο απέναντι στον Μίκη Θεοδωράκη. Αντίθετα εκεί τον αγκάλιασαν και τον λάτρεψαν άνευ όρων οι πάντες θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κόμπλεξ όλων αυτών των Ελλήνων απέναντι στην πνευματική, αισθητική και ηθική ανωτερότητα του Μίκη Θεοδωράκη είναι γιγαντιαίο και συνεχιζόμενο. Και δεν με εξέπληξε καθόλου που συνεχίστηκε και τα χρόνια του μνημονίου.
Από το κόμπλεξ τους πηγάζει και η σιωπηρή ουσιαστικά απόφαση των τραγουδιστών να τον λογοκρίνουν (μη τραγουδώντας τον σε εμφανίσεις τους).
Δεν έχουν καταλάβει ότι χαμένοι θα βγουν οι ίδιοι και η Ελλάδα. Και όχι ο Μίκης Θεοδωράκης.