Διάλογος για το Αντιμανιφέστο - Απάντηση στον Μίκη για τις ανθρωπομονάδες - του Γιώργου Ψαράκη

Σημαντικό σχόλιο - ανάλυση του σπιθιστή Γιώργου Ψαράκη στο Αντιμανιφέστο του Μίκη Θεοδωράκη

Δεν έχει κανείς να προσθέσει και πολλά πράγματα στις σκέψεις του Μίκη. Σε αυτό το άρθρο διακρίνονται όλες μα όλες οι σύγχρονες προκλήσεις της ανθρωπότητας. Οι οικονομικές σχέσεις των ανθρώπων που εκφυλίζονται, η εργατική δύναμη θύμα μέσα σε ένα αναπτυσσόμενο τεχνολογικό περιβάλλον κεφαλαιούχων, ο ελεύθερος χρόνος και η δημιουργικότητα που πρέπει να συνοδεύουν τις ελεύθερες προσωπικότητες, η σύγχρονη παιδεία υποταγμένη στην παραγωγή και τον καταναλωτισμό…

Ένα συμπέρασμα λοιπόν που ίσως βγαίνει αβίαστα, είναι ότι τελικά καλύτερα που η Ελλάδα δεν είναι μια καλοκουρντισμένη Γερμανία. Κάθε Έλληνας που δεν κόβει  ή δεν ζητά απόδειξη, κάθε αγρότης που εξαπατά το κεντρικό κράτος στις επιδοτήσεις, κάθε επιχειρηματίας που δεν δηλώνει εισοδήματα, κάθε νοικοκυριό που δεν δηλώνει σωστό Ε1, κάθε ένας που εισφοροδιαφεύγει, που φοροδιαφεύγει, που προσπαθεί όπως όπως να αμυνθεί από το κυνηγητό που έχει εξαπολύσει εναντίον του το τροϊκανό κράτος, κάθε Έλληνας που δεν πληρώνει χαράτσια, ΔΕΗ, δάνεια, διόδια κτλ. οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην άρνηση του επιχειρούμενου εκδυτικισμού. Στην άρνηση αυτού του κρατικού και τραπεζικού συνασπισμού που σκοπό έχει το πλήρες οικονομικό, περιουσιακό, συναλλακτικό φακέλωμα των πολιτών ως πρώτο και αναγκαίο βήμα για το επόμενο που είναι η τιθάσευση των Ελλήνων κάτω από εταιρίες κολοσσούς, όπου θα εργάζονται υπό συνθήκες όπως ακριβώς τις περιγράφει ο Μίκης!

Η έλλειψη κεντρικής οργάνωσης στο ελληνικό κράτος προπαγανδίζεται ως κάτι πολύ κακό, ως κάτι που μας έχει φέρει σε αδιέξοδο. Και διαφημίζεται πολύ η οργανωμένη δυτική κοινωνία, όπου απουσιάζουν παντελώς τα ελληνικά φαινόμενα παραβατικότητας. Όμως λυπάμαι βαθύτατα που προβληματισμοί όπως αυτός του Μίκη δεν αναδεικνύονται καθόλου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αντιθέτως, οργιάζουν οι οικονομικές αναλύσεις δυτικών προδιαγραφών, οργιάζει η ενοχοποίηση της κάθε ελληνικής επαγγελματικής ένωσης, κατηγορείται σύμπασα η Ελλάδα. Όταν ο Παπανδρέου είπε το περίφημο «κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα», κανείς δεν του απάντησε ότι η ψυχολογία αναφέρει ρητά ότι αυτό που κάνει η πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρείται απολύτως αποδεκτό και προσαρμοστικό. Δεν είναι απατεώνες οι Έλληνες, αντίθετα είναι αρκετά προσαρμοστική ράτσα. Απατεώνες βαφτίζονται από τη σκοπιά του κάθε επίδοξου χειραγωγού, τραπεζικού ή κρατικού. Όμως, από τη σκοπιά του κάθε πολίτη οικογενειάρχη, όταν οι νόμοι δεν θεωρούνται δίκαιοι, η κουλτούρα του Έλληνα επιτάσσει την «παρανομία».

Κανείς δεν λέει το απλό, δηλαδή ότι κάθε επαγγελματικός κλάδος ό,τι προνόμια και να πέτυχε, δεν ενήργησε εις βάρος των υπόλοιπων, όπως μας βομβαρδίζουν μέρα νύχτα στις τηλεοράσεις, διασπώντας την ελληνική κοινωνία. Όλες μαζί οι συντεχνίες, ουσιαστικά πήραν χρήματα από τα δανεικά που πήρε το κράτος. Και όταν κανείς αντιληφθεί ότι το διεθνές χρήμα που δανείστηκε το κράτος (κυρίως δολάρια και ευρώ), ουσιαστικά είναι μια τεχνητή φούσκα πλούτου (δίχως πραγματικό αντίκρισμα), διαπιστώνει ότι η Ελλάδα δεν έκανε και τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνουν όλες οι χώρες: Να χρησιμοποιούν αυτή τη φούσκα για την ανάπτυξή τους. Η ανάπτυξη όμως δεν πήγε στο κεντρικό κράτος και σε εταιρίες κολοσσούς όπως φυσιολογικά συμβαίνει στη Δύση. Το δανεικό ψεύτικο χρήμα «ανέπτυξε» κυρίως τα νοικοκυριά ή τις πάμπολλες οικογενειακές επιχειρήσεις. Αυτό που κυρίως ενοχλεί τους κεφαλαιούχους έξω, είναι ότι η Ελλάδα όσο χρήμα και αν της δίνουν, δεν οργανώνεται στα μέτρα τους. Η Ελλάδα δεν καταγράφεται με κτηματολόγιο ώστε να αγοραστεί, δεν διαλύονται οι πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε να υπαλληλοποιηθούν όλοι οι Έλληνες σε μεγάλους ομίλους, δεν πληρώνουν τους φόρους τους ώστε να έχουν ισχυρή κεντρική χειραγώγηση. Οι Έλληνες κατηύθυναν τα χρήματα στις οικογένειές τους, σε σπίτια, στη μόρφωση των παιδιών, στη διασκέδασή τους κτλ. και είναι αλήθεια ότι δεν ανέπτυξαν την τέλεια δυτική υποδομή στο κράτος. Όμως, όπως ανέφεραν κάποιοι διδάκτορες φιλοσοφίας, η ελληνική κουλτούρα είναι περισσότερο ανθρωποκεντρική σε αντίθεση π.χ. με τη γερμανική κουλτούρα που είναι περισσότερο θεσμοκεντρική. Στην Ελλάδα τονίζεται ο άνθρωπος, στη Γερμανία τονίζεται το κράτος και οι θεσμοί (αστυνομία, εφορία…). Στη Γερμανία ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός ενώ το σύστημα πανίσχυρο, ενώ στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Και ίσως τα παράσιτα-δανειστές μας φοβούνται ότι καθώς η Ελλάδα είναι ένα από τα πιο αυτάρκη μέρη του πλανήτη, δεν θα μπορέσουν τελικά να την εξαρτήσουν στο σύστημά τους. Ειδικά αν ξαφνικά οι απρόβλεπτοι Έλληνες πετάξουν έξω από τη χώρα όλα τα δυτικά πιθηκοειδή που τους κυβερνούν, φτιάχνοντας μια χώρα υπόδειγμα για όλο το πλανήτη. Από τη σύμμαχο  Δύση, θεωρώ λογικό, ότι πρέπει να πάρουμε όπως οι μέλισσες τα ωφέλιμα (χρήσιμη τεχνολογία, επιστημονική συνεργασία, διεθνή κεκτημένα ανθρωπισμού) και πρέπει αυτά να τα ξεχωρίσουμε από τα φαύλα εργασιακά συστήματα που επελαύνουν, όπου καλείται  ο σύγχρονος άνθρωπος της Δύσης να εργαστεί. Οι φράσεις «εργασιακός μεσαίωνας» ή «συνθήκες γαλέρας» αντικατοπτρίζουν πλήρως αυτό που εννοεί ο Μίκης, και δεν είναι δυνατόν να χωνέψει κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος ότι η τεχνολογική ανάπτυξη δεν οδηγεί αυτόματα στη μείωση του ωραρίου εργασίας με τουλάχιστον ίδιες αποδοχές. Αλλά αντιθέτως οδηγεί σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν τεχνοφεουδαρχία!

Βεβαίως, με ένα στασιασμό των Ελλήνων προς τα οικονομικά μοντέλα της Δύσης, μπαίνει το δίλλημα που θέτει ο συνταγματολόγος Κασιμάτης, ότι δηλαδή η τωρινή γενιά πρέπει να επιδείξει την απαραίτητη αντοχή σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση, σε μια «χρεοκοπία», σε ένα ενδεχόμενο βραχυπρόθεσμο χάος, όμως αν δεν συμφωνήσουμε μαζί του, πράγματι είναι καταδικασμένες οι επόμενες γενιές των Ελλήνων. Η έλλειψη φαρμάκων, καυσίμων και άλλων απαραίτητων αγαθών, δηλαδή η έλλειψη ανεξαρτησίας της χώρας μας και πλήρη εξάρτηση από ξένα συμφέροντα, δυστυχώς εγκυμονεί κινδύνους. Είναι το αποτέλεσμα μιας απερίσκεπτης πολιτικής ηγεσίας της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, που δεν είχε κανένα όραμα πέρα από το προσωπικό βόλεμά της. Στη νέα Ελλάδα που θα γεννηθεί σύντομα, δεν πρέπει να ξαναεπιτραπεί αυτό και η ανεξαρτησία της χώρας στα βασικά αγαθά πρέπει να είναι η κυρίαρχη πυξίδα, βασική θέση της Σπίθας άλλωστε.

Για τη νέα Ελλάδα πρέπει όλοι από τώρα να αγωνιστούμε και να οραματιστούμε. Ο Μίκης ζήτησε από όλους να συνεισφέρουμε με ιδέες. Μια ιδέα είναι ένα υπερσύνταγμα, διαφορετικό από το σημερινό Σύνταγμα, ένα μπερδεψοκατασκεύασμα που διαφωνούν όλοι οι συνταγματολόγοι στην ερμηνεία του. Ένα υπερσύνταγμα με λίγες και απλές απαράβατες αρχές που θα προστατεύει τα εργατικά δικαιώματα των Ελλήνων από τη συνεχή γιγαντοποίηση των πολυεθνικών εταιριών στο πνεύμα των θέσεων του Μίκη όπως τις περιγράφει στο προφητικό του άρθρο. Που θα προστατεύει την πρώτη κατοικία κάθε οικογένειας και θα μεριμνά ώστε ουδείς Έλληνας πολίτης να στερείται κατοικίας! Που θα προστατεύει το νερό και την ενέργεια της χώρας από επιβουλές. Που θα προστατεύει τον ελεύθερο χρόνο, τα παιδιά, την ιστορική μας μνήμη, το έθνος μας. Που θα προστατεύει κάθε σπιθαμή ελληνικής γης προς το συμφέρον μας και βάζοντας απαράβατους όρους σε κάθε επίδοξο επενδυτή-παράσιτο. Με λίγα λόγια απαιτείται ένα ξακάθαρο νέο κοινωνικό συμβόλαιο των Ελλήνων με τις νέες πολιτικές ηγεσίες που θα κληθούν να τις υπηρετήσουν. Οι μεν τελευταίες να νομοθετήσουν με σύνεση και δικαιοσύνη, οι δε να υπακούσουν στους νέους αστραφτερούς νόμους (μέχρι τον επόμενο κύκλο). Αυτό που συμβαίνει σήμερα σε όλη την ελληνική επικράτεια με ένα σωρό παράλογους νόμους και τη σχετική εκτεταμένη «παρανομία» είναι ένα αστείο έως θλιβερό θέαμα, εκτός και αν μπορούμε να διακρίνουμε στο τέλος την καταστροφή όλου αυτού του φαύλου οικοδομήματος, κάτι που μας γεμίζει όλους με μια απίστευτη ορμή για ένα νέο μέλλον, μια νέα αρχή. Μια αρχή με πρώτο νόμο την γενική αμνηστία όλων των Ελλήνων και προσωπικά δεν θα έκανα καμία διάκριση μεταξύ περισσότερο ή λιγότερο παρανομήσαντων, μεταξύ κυβερνήσαντων σε θέσεις ευθύνης ή μη, μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Διότι απαιτείται ισχυρή ενότητα στις δύσκολες μέρες που θα έρθουν. Και με δεύτερο νόμο τον γενικό μηδενισμό όλων των δανείων και όλων των φορολογικών εκκρεμοτήτων των Ελλήνων, διότι μόνο έτσι μπορεί να κερδηθεί η συναίνεση των περισσοτέρων προς μια νέα αποφασισμένη ηγεσία.

Μια ακόμη ιδέα που θα ήθελα να προτείνω για τη νέα Ελλάδα είναι να στηθεί ένα μικρό Hollywood, με το οποίο θα καταγραφεί σε ταινίες και σήριαλ όλη η ελληνική ιστορία από την αρχαιότητα έως σήμερα, στην πραγματική της διάσταση. Στο εγχείρημα θα μπορούσαν να συμμετέχουν ιστορικοί, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, μουσικοί και οι καλύτεροι ηθοποιοί μας. Η οικονομική ζήτηση αυτών των έργων διεθνώς, μπορεί προφανώς να είναι πολύ μεγάλη, εάν τα έργα διαθέτουν το στοιχείο της ιστορικής εγκυρότητας παράλληλα με ένα χολυγουντιανό άρωμα που θα προσθέσει τον αναγκαίο εντυπωσιασμό.

Συμπερασματικά, είτε θα αφήσουμε άλλους να χαράζουν το δρόμο μας είτε θα πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας, δημιουργώντας οι ίδιοι το μέλλον μας, γευόμενοι οι ίδιοι αυτή τη χαρά δημιουργίας. Το προφητικό αυτό άρθρο του Μίκη για το δρόμο που έχουν πάρει οι δυτικές κοινωνίες, τραβολογώντας πίσω τους όλη την ασιατική ήπειρο, και όλο τον υπόλοιπο πλανήτη δεν θα μπορούσε να είναι παρά δημιουργία ενός ελεύθερου πνεύματος. Η προσπάθειά του να ξυπνήσει τους σύγχρονους δούλους και να τους εμφυσήσει το δικό του ελεύθερο πνεύμα, τους δικούς του πετυχημένους αγώνες με τους οποίους ο ίδιος κατέκτησε την προσωπική του ελευθερία, θα βρει πολύ σύντομα τη δικαίωσή της.

Γιώργος Ψαράκης,

μέλος Σπίθας Κισάμου