Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ του Μίκη Θεοδωράκη προς το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ του ΚΚΕ, τον Γενάρη του 1986
"Όπως γνωρίζετε, πέρσι, στην ίδια εποχή σας είχα υποβάλει την παραίτησή μου από τη θέση του βουλευτή που δεν έγινε δεκτή. Είχα αποφασίσει να μη βάλω υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές. Όμως ήρθαν έτσι τα πράγματα που η εκλογική μάχη του Ιούλη ήταν πράγματι τόσο σημαντική ώστε η μη συμμετοχή μου σ' αυτή, θα ήταν λιποταξία. Έτσι ξαναβγήκα βουλευτής. Από τότε πέρασε μισός χρόνος και η συμβολή μου στο πόστο αυτό μετά βίας ξεπερνάει το μηδέν. Όμως και γενικότερα η δουλειά μου σα βουλευτής είναι ανύπαρκτη. Είναι φυσικό αυτή η κατάσταση να γεννά προβλήματα κυρίως στο Κόμμα αλλά και σε μένα.
Όπως είναι φυσικό έψαξα να βρω τι αιτίες. Η κυριότερη είναι η αδυναμία μου να εμπνευσθώ και να κινητοποιηθώ σα βουλευτής από την τακτική μας απέναντι στην τρέχουσα πολιτική και πολιτιστική κατάσταση. Έχω κι εγώ ένα μερίδιο ευθύνης γι' αυτό στο βαθμό που δεν συμβάλλω με τον προβληματισμό μου. Όμως και όταν το κάνω οι διαδικασίες δεν επιτρέπουν οι όποιες σκέψεις και προτάσεις μου να γίνουν αντικείμενο ουσιαστικής ζύμωσης. Σκέπτομαι ακόμα και το ενδεχόμενο να έχω ξεπεραστεί από την τρέχουσα κατάσταση ώστε να μην μπορώ να συλλάβω και εκτιμήσω σωστά τις εξελίξεις. Πάντως για τον α ή β λόγο θεωρώ επιζήμιο για το κόμμα και απρεπές για μένα να κατέχω ένα τόσο σπουδαίο πολιτικό πόστο και ουσιαστικά να το αχρηστεύω.
Προσπάθησα όλο αυτό τον καιρό να προσαρμοστώ. Τελικά κατάλαβα ότι οι διαφορετικές εκτιμήσεις μου σε ότι αφορά βασικές καταστάσεις – αίτια και αποτελέσματα – και επομένως αντιμετώπισή τους, είναι τόσο βαθιές, που δεν υπάρχει τρόπος θεραπείας με επιφανειακά ημίμετρα. Τον περασμένο Ιούλιο σας έθεσα υπ' όψη τρία πολυσέλιδα κείμενα με ορισμένες μου απόψεις και σκέψεις που σ' ένα βαθμό δείχνουν τις δικές μου εκτιμήσεις και προτάσεις για λύσεις. Δεν είναι όμως μόνο η θεωρητική και κατ' ανάγκη στατική αντιμετώπιση που μετρά, όσο η δυναμική καθημερινή τρέχουσα ανάλυση και αντιμετώπιση καταστάσεων και γεγονότων που δημιουργεί αυτό που λέμε “στυλ δουλειάς” και “εικόνα του κόμματος” μέσα στο λαό. Όπως σας είπα υπάρχουν μια σειρά ζητήματα και επιλογές που όχι μόνο δε με πείθουν, δε με εμπνέουν και δεν με κινητοποιούν σα βουλευτή του Κόμματος, αλλά θα έλεγα ότι σε ορισμένες περιπτώσεις με βρίσκουν αντίθετο. Αυτό για μένα σημαίνει ότι είναι πολύ πιο φυσικό και ορθό να παλέψω με την ιδιότητα του απλού πολίτη εκθέτοντας σ' αυτό το επίπεδο τις όποιες απόψεις μου. Στο επίπεδο του βουλευτή είμαι υποχρεωμένος να υπερασπίζομαι και να εφαρμόζω σε εθνικό επίπεδο και σαν ηγετική κομματική προσωπικότητα μια πολιτική για την οποία δεν είμαι υπεύθυνος και που όπως είπα πολύ συχνά δεν με πείθει. Για τους λόγους αυτούς, αγαπητοί σύντροφοι, σας υποβάλλω την παραίτησή μου και σας παρακαλώ θερμότατα να γίνει αποδεχτή-."
Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι οι τρεις επιστολές που αναφέρει ο Μίκης εδώ, αφορούσαν την πολιτική του Κόμματος για όλα τα καυτά θέματα εκείνης της εποχής: Τα ελληνοτουρκικά, τις αμερικάνικες βάσεις του ΝΑΤΟ, την οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, την έκπτωση στον πολιτισμό κ.ά. Οι επιστολές έμειναν όλες αναπάντητες από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ. Περισσότερες λεπτομέρειες στο: Παύλος Πετρίδης " Ο Πολιτικός Θεοδωράκης".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε για το 1986. Επί τη ευκαιρία να πω και κάτι που έζησα τότε και χαίρομαι που επιτέλους μου δίνεται η ευκαιρία να το πω δημόσια. Το κρατάω μέσα μου κοντά 30 χρόνια.
Εκείνες τις μέρες ήλθε ο καθοδηγητής μου από την ΚΝΕ στο σπίτι και μου είπε το εξής: "Γραμμή. Δεν ακούμε Θεοδωράκη".
Είμαι πέρα από βέβαιη ότι αυτό δεν ήταν γραμμή του Κόμματος αλλά αυθαιρεσία κάποιων. Κι όμως αυτή η αυθαιρεσία πέρασε στη νεολαία. Θυμάμαι ακόμα όταν κυκλοφόρησε η "Τρίτη Συμφωνία" του Μίκη, την ακούσαμε κρυφά (!) στο σπίτι ενός συντρόφου. Φοβόμασταν την οργή της καθοδήγησης. Ο αντιοθεοδωρακισμός μέσα στην ΚΝΕ και στο Κόμμα είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν την παραίτηση του Μίκη. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Νατάσα Β.