ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ – της Αναστασίας Βούλγαρη

Διαβάστε επίσης: 

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ 2ο μέρος– της Αναστασίας Βούλγαρη

1ο Μέρος

Την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013, στην Ακαδημία Αθηνών, ο Μίκης Θεοδωράκης, κατά την τελετή υποδοχής του ως επίτιμου μέλους της Ακαδημίας εκφώνησε την ομιλία του με τίτλο «Η μόνη λύση», καταθέτοντας την πρότασή του για μια Ελλάδα ουδέτερη. Επομένως ανεξάρτητη και δυνατή.

http://theodorakism.blogspot.gr/2013/12/3-2013.html

Γιατί αυτή η πρόταση; Είναι εφικτή; Είναι η νεφελώδης ουτοπία του καλλιτέχνη ή μήπως είναι όραμα και στόχος αγώνα για εμάς;

Θα τολμήσω να καταθέσω την άποψή μου για την ομιλία του Ακαδημαϊκού Μίκη Θεοδωράκη, με την ευχή και την ελπίδα να ανοίξει ένας διάλογος μέσα στο μπλογκ ή ακόμα καλύτερα ένας διάλογος μέσα στην κοινωνία. Οι αναγνώστες του μπλογκ μας μπορούν να στείλουν τα ερωτήματα τους ακόμα και τις απόψεις τους. Να καταθέσουν προτάσεις και σκέψεις.

Τοπίο 1

Καταστροφικός καπιταλισμός. Το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Αυτό που ζήσαμε ως κοινωνικό κράτος και αστική δημοκρατία ήταν το «νόθο παιδί» του καπιταλισμού, η «τακτική υποχώρηση» ,θα μπορούσαμε να πούμε, του συστήματος απέναντι στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Με την ανατροπή του «υπαρκτού σοσιαλισμού» , ο καπιταλισμός σκότωσε το νόθο παιδί του και ελεύθερος πλέον μονοκράτωρ αδηφάγα καταβροχθίζει κράτη, ανθρώπους και πολιτισμούς.

Μια παγκόσμια εξουσία με δύο επιθετικά κέντρα. Εκμεταλλεύεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, συσσωρεύει αστρονομικά κέρδη και καταδικάζει τους λαούς στην εξαθλίωση. Χρησιμοποιεί τις επιστημονικές ανακαλύψεις και την τεχνολογία ενάντια στον άνθρωπο, προκειμένου να πολλαπλασιάσει τα δικά της υπερκέρδη.

Βασικά χαρακτηριστικά των δύο επιθετικών κέντρων: Το ένα στηρίζεται στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και το άλλο στην πολεμική βιομηχανία.

«Οι διαφορές ανάμεσα στην επιθετική τακτική του ενός κέντρου από το άλλο είναι ότι το πρώτο στηρίζεται στη γενικότερη οικονομική επίθεση κατά Λαών και Κοινωνιών, με αποτέλεσμα την εξαθλίωση των ανθρώπων και την ερήμωση των χωρών, το δε δεύτερο στον ομαδικό θάνατο και την ολοκληρωτική καταστροφή Λαών και χωρών». (Μίκης Θεοδωράκης)

Ωστόσο, ανάμεσα στα δύο κέντρα υπάρχει μια ποιοτική διαφορά. «Το πρώτο κατευθύνεται από ένα απρόσωπο και άτυπο πολυεθνικό οικονομικό κέντρο. Το δεύτερο παρουσιάζει μια σημαντική και πρωτοφανή ιδιομορφία, που αφορά την ύπαρξη, τη λειτουργία, τον χαρακτήρα και τις βαθειά κρυμμένες συνέπειες στη διαμόρφωση μιας νέας ψυχολογίας και νοοτροπίας, όχι μόνο κεφαλαιοκρατικών και κρατικών εξουσιαστικών κέντρων αλλά ολόκληρων λαών. Γεγονός που αλλάζει εκ βάθρων την ανάλυση και κατανόηση των εντελώς νέων παραγόντων, στη διαμόρφωση των διεθνών εξελίξεων. Αναφέρομαι στην ύπαρξη και λειτουργία της πολεμικής βιομηχανίας και μέσω αυτής των κολοσσιαίων οικονομικών κερδών που εξασφαλίζει το εμπόριο του μαύρου θανάτου, σε συνάφεια με κείνα της εμπορίας του λευκού θανάτου.» (Μ.Θ.).

Εδώ ας ανοίξουμε μια παρένθεση:

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς ανάλυση παρουσιάζει η άποψη του Μίκη για τη «διαμόρφωση μιας νέας ψυχολογίας και νοοτροπίας» των λαών. Αν ανατρέξουμε στα κείμενα του Μίκη Θεοδωράκη από την εποχή των Λαμπράκηδων έως τα σημερινά του , με σταθμούς τις περιόδους 1968-1974 ¹ και τη δεκαετία του 1980² (με κομβικό σημείο το κείμενο «Αντιμανιφέστο») ο Θεοδωράκης από τότε βλέπει αυτό που σήμερα επικρατεί αλματωδώς σε παγκόσμιο επίπεδο: Από τη μια πλευρά ο άνθρωπος. Αποκομμένος από τις ρίζες του (μετανάστευση, αστυφιλία), αποξηραμένος από τον πολιτισμό του (οι τέχνες κι οι επιστήμες ως εμπόρευμα για κατανάλωση και συσσώρευση υπερκέρδους), παραγωγός και καταναλωτής καταναλωτικών αγαθών (καταναλωτική κοινωνία-Αντιμανιφέστο).

Από την άλλη πλευρά το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο (κείμενα περιόδου 1983 -1988) και η πολεμική βιομηχανία (πώληση όπλων, διεξαγωγή πολέμων και επιβολή δικτατοριών) διαμορφώνουν μια διεθνή εξουσία στερημένη από κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό , αυτό που ο ίδιος ονομάζει «κυριαρχία του αντιανθρώπου».

Αυτή η νέα εξουσία γεννά στους λαούς «μια καινούρια ψυχολογογία, την ψυχολογία του δέους. Και μια νέα νοοτροπία, τη νοοτροπία του αδύνατου!» (Το Χρέος, σ. 230).

Επομένως, με τα νέα δεδομένα που έχουν προστεθεί, σύμφωνα με τις διεθνείς εξελίξεις (κρίση του καπιταλισμού, κρίση του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος , τρομοκρατία των λαών, πόλεμοι για το πετρέλαιο, επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, ρόλος των ΜΜΕ κ.λπ.) μπορούμε άραγε να σκεφτούμε ότι στην «ψυχολογία του αδύνατου » και του φόβου προστίθεται σήμερα και ο άκρατος ατομικισμός; Και τί σημαίνει αυτό για την εξέλιξη της ανθρωπότητας; Πώς θα είναι ο άνθρωπος τις επόμενες δεκαετίες; Προμηνύεται το τρομακτικό πισωγύρισμα της ανθρωπότητας; Διαμορφώνονται κοινωνίες-ζούγκλες; Διαμορφώνεται ο μονήρης και χωρίς συναίσθημα άνθρωπος; Αυτά είναι θεμελιώδη ζητήματα τα οποία η επιστημονική κοινότητα κάθε χώρας οφείλει να μελετήσει. Γιατί αφορούν τη μελλοντική ύπαρξη των λαών.

Κλείνει η παρένθεση.

Η πολεμική βιομηχανία. Ολόκληρα Κράτη-Έμποροι όπλων που πωλούν θάνατο κι αφανισμό πολιτισμών. Η βιομηχανία του θανάτου, που σε αυτήν βασίζουν την ευημερία τους ολόκληροι λαοί. Η ζωή τους και η προκοπή τους βασίζεται στην δυστυχία και στην εξόντωση άλλων λαών.

Ουσιαστικό το ερώτημα που θέτει ο Μίκης Θεοδωράκης στην ομιλία του:

«Και γιατί τάχα όλοι αυτοί οι σημερινοί πλούσιοι και πολιτισμένοι λαοί δεν έκαναν τον κόπο ούτε καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο μιας βιομηχανίας και ενός εμπορίου Ειρήνης; Είναι απλώς ένας οικονομικός υπολογισμός ή κάτι βαθύτερο; Μήπως δηλαδή το να έχεις πολεμική βιομηχανία, σημαίνει πέραν του οικονομικού κέρδους, ότι είσαι σε θέση να παράγεις βία και κυρίως να συντηρείς κολοσσιαίες δυνάμεις πολεμικής καταστροφής; Άρα μ’ αυτόν τον τρόπο να ανήκεις στο κλαμπ των σαρκοφάγων, των δυνατών και των αγρίων; Να είσαι δηλαδή πιο κοντά στα άγρια ένστικτα, αυτά που χαρίζουν πιο μεγάλη, ως φαίνεται, ηδονή σ’ αυτούς που μπορούν να τα ικανοποιούν, απ’ ό,τι η πνευματική ακτινοβολία και η ανθρώπινη πλευρά μας που θεωρεί τον άνθρωπο δημιουργό ζωής και όχι όργανο θανάτου;».

Τοπίο 2

Ελλάδα 2013. Εφαρμογή σκληρών μνημονίων που σημαίνει: Ανεργία, εξαθλίωση, θάνατοι από έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης, χιλιάδες αυτοκτονίες, εξαναγκασμός της νεολαίας να μείνει χωρίς εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Η δήμευση της περιουσίας των Ελλήνων έχει δρομολογηθεί.

Η χώρα απειλείται από την περαιτέρω καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, την άγρια εκμετάλλευση του φυσικού της κάλλους με τραγικές συνέπειες για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες (π.χ. εξόρυξη χρυσού, αποχαρακτηρισμός και εκμετάλλευση καμένων δασικών εκτάσεων κ.λπ.), την κατάκτηση της χώρας με την οικονομική διείσδυση σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.

Απειλείται ο πολιτισμός (εθνομηδενισμός, βάρβαρος αφελληνισμός των τεχνών) και η γλώσσα μας. Το Κεφαλαίο εισχωρεί παντού, μεθοδεύοντας την πλήρη ιδιωτικοποίηση των εταιρειών κοινωνικών αγαθών, με εξαγορές κάτω της αξίας τους, ώστε τα κέρδη να είναι πολλαπλά. Κι όταν το Κεφάλαιο εισπράξει τα υπερκέρδη θ’ αφήσει στην τύχη τους τις υπηρεσίες κοινωνικών αγαθών και θα τις ξαναπουλήσει στο κράτος. Ο λαός μας θα εξαναγκαστεί να πληρώσει εκ νέου αυτά που πλήρωνε επί σειρά δεκαετιών.

Ταυτόχρονα, οι πολίτες για να μη χάσουν τα σπίτια τους, αγοράζουν εκ νέου τα δάνεια τους. Οι τράπεζες, ως άλλοι τοκογλύφοι, πωλούν το ίδιο δάνειο-προϊόν δύο φορές.

Ο λαός μας αριθμός του μπίζνες- πλαν των πολυεθνικών, παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο της βρώμικης μπίζνας, ανάμεσα στα πυρά των αντιμαχόμενων μαφιόζων του Κεφαλαίου.

Ναι, όλο αυτό είναι τρομακτικό όταν το βάζεις σε λίγες γραμμές. Αισθάνεσαι περικυκλωμένος. Πολιορκημένος από «στεριά και θάλασσα» και το μόνο που έχεις είναι ένα Κάστρο γεμάτο Κερκόπορτες και κάποιους στρατιώτες με όπλα χωρίς σφαίρες. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα!

Τί θα κάνουμε;

Μέσα σ’ αυτό το μαύρο τοπίο ο Μίκης της Ελλάδας και της Οικουμένης πάλι σου δίνει Όραμα και σου δείχνει το δρόμο της διαφυγής. Απαντά στα αγωνιώδη ερωτήματά σου για το μέλλον. Αυτό έκανε πάντα. Εσύ δεν τον έβλεπες. Δες τον τώρα!

«Οπότε το ερώτημα που αναγκαστικά τίθεται μπροστά μας είναι “ Τί κάνουμε;”. Πώς θα ξεφύγουμε ως Λαός και ως Έθνος από την ορμή και οργή αυτών των δύο δυνάμεων του Κακού που μας απειλούν; Η δική μου απάντηση συνοψίζεται σε μία μόνο λέξη: ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ».

Η Ουδετερότητα δεν είναι μόνο όραμα. Αποτελεί έναν ιδανικό στόχο και μια πρόταση εφικτή σε βάθος χρόνου. Να γίνει η Ελλάδα σαν μια Ελβετία της Ειρήνης και του Πολιτισμού.

[Να σημειώσουμε ότι το «Ελβετία» το χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα ουδέτερου ευρωπαϊκού κράτους. Σε καμία περίπτωση δεν προτείνουμε «ελβετοποίηση του πολιτισμού», όπως κάποιοι βιάστηκαν να γράψουν σε διάφορες εφημερίδες. Το «ελβετοποίηση» εκτός από το ότι είναι αδόκιμος όρος, σημαίνει μια άλλη μορφή εξάρτησης. Ουδετερότητα σημαίνει Ανεξαρτησία].

Οι τρείς μέγιστες Ιδέες της Ανθρωπότητας η Ειρήνη, ο Αθλητισμός και ο Πολιτισμός είναι «τα μοναδικά αντίβαρα στις δύο μεγάλες ασθένειες της εποχής μας: το εμπόριο του μαύρου θανάτου και την κοινωνική εξαθλίωση».

Συμφωνούμε με τη θέση του Μίκη και συμπληρώνουμε: Σ’ ένα διεθνές τοπίο όπου οδηγούμαστε στη διάλυση των εθνών-κρατών , επομένως και των πολιτισμών τους, σε μια πραγματικότητα όπου μεθοδεύεται η πλήρης διάλυση (ή μήπως και διαμελισμός;) της Ελλάδας η μοναδική μας διέξοδος για να σώσουμε την πατρίδα και τον ελληνικό πολιτισμό με ό,τι αυτός συνεπάγεται, είναι να κατακτήσουμε την Ουδετερότητα.

Αυτό θα αποτελέσει διέξοδο και για ολόκληρη την Ευρώπη. Ας σκεφθούμε τούτο: Με το δεδομένο ότι οι λαοί της Ευρώπης (πλην της Ελλάδας) έγιναν ενιαία έθνη μετά τη δημιουργία των κρατών τους, τί θα σημαίνει άραγε γι αυτούς η διάλυση των δικών τους εθνών-κρατών; Μήπως η συστράτευση των λαών της Ευρώπης, στο πλευρό της Ελλάδας, στο Ιδανικό της Ουδετερότητας αποτελεί και γι αυτούς μια διέξοδο;

Ουδετερότητα και Εθνική Ανεξαρτησία

Η ουδετερότητα μας εξασφαλίζει την εθνική ανεξαρτησία. «Η Ανεξαρτησία είναι απαλλαγή από την καταλυτική ανάμιξη των ξένων στα εσωτερικά της χώρας».

Τους κατακτητές έλκουν τρεις μαγνήτες: Η γεωστρατηγική θέση της χώρας, ο φυσικός της πλούτος και το μοναδικό της φυσικό κάλλος. Οι τρεις ευλογίες που έγιναν η κατάρα της και η αιτία της εξάρτησής της.

Για να μετατρέψουμε τις τρεις κατάρες σε ευλογία ο μόνος τρόπος είναι να ανακηρυχθούμε ουδέτερο κράτος. Διότι ως ουδέτερο κράτος θα απαγκιστρωθούμε από τις αντιπαλότητες των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες εδώ και δυο αιώνες προκειμένου να διαφυλάξουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα ελέγχουν ασφυκτικά το σύνολο της εθνικής μας ζωής. Την άμυνα, τη διπλωματία, την οικονομία, την πολιτική, την εκπαίδευση.

1  Βλπ. στο Το Χρέος, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, 2011

2  Βλπ. στο Πετρίδης Παύλος Ο πολιτικός Θεοδωράκης, εκδ. Προσκήνιο, Αθήνα 1996

Στο 2ομέρος:

1. Η ουδέτερη Ελλάδα λίκνο του διεθνούς πολιτισμού.
2. Η Δελφική Ιδέα.
3. Είναι εφικτή η Ουδετερότητα;
4. Η δική μας πρόταση.

Αναστασία Βούλγαρη