Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν διαγράφεται

Το άρθρο του κ. Π.Κ. Ιωακιμίδη «Η Τουρκία θα είναι πάντοτε στη γειτονιά μας» (www.in.gr, 30/10/2019) αντλεί την έμπνευση του τίτλου και του περιεχομένου του από το σχετικό με τα ελληνοτουρκικά  άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στα Νέα στις 10 Αυγούστου 2019, με τίτλο από την εφημερίδα: «Να μετατρέψουμε την Τουρκία από ανταγωνιστή σε συνεταίρο».

Γράφει ο Θεοδωράκης: «… εκείνο που δεν πρόκειται να αλλάξει στους αιώνες των αιώνων είναι ότι η Τουρκία θα είναι στη θέση της, δηλαδή θα είναι γειτονικό μας κράτος…».

Ο κ. Ιωακιμίδης καταθέτει την άποψή του αντλώντας επιχειρήματα από το κείμενο του Θεοδωράκη και στην ουσία συμφωνεί μαζί του. Στη συνέχεια, απαντά σε άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου (19/10) και σε άρθρο του Γιώργου Μαλούχου (9/10) και επισημαίνει στην Τριανταφύλλου: «Η απάντησή μου είναι απλή: προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα τραύματα της ιστορίας, να βρούμε γέφυρες επικοινωνίας, “να εγκλωβίσουμε την Τουρκία” σε μια λογική συνεργασίας, ακύρωσης της επιθετικότητας». Και εδώ ο αρθρογράφος συμφωνεί με τον Θεοδωράκη. Όλα αυτά καλά.

Ερώτημα 1ο: Γιατί δεν αναφέρεται στο άρθρο του Θεοδωράκη, που είχε δημοσιευτεί στα Νέα και μάλιστα συμπεριλαμβάνεται στην τετράτομη πρόσφατη έκδοση του Βήματος; Δεν το γνώριζε; Είναι δυνατόν να μην το γνώριζε; Τότε από πού άντλησε την επιχειρηματολογία; Αφού τα ίδια με τον Μίκη λέει!

*

Πριν λίγα χρόνια εκδόθηκε και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ένα διδακτορικό για την αντίστασης της νεολαίας της Αθήνας στη ναζιστική κατοχή. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι για την ΕΠΟΝ Αθήνας και την ΟΠΛΑ. Ανάμεσα στις βιβλιογραφικές πηγές υπάρχουν βιβλία και μαρτυρίες (με μορφή συνέντευξης) γνωστών στελεχών της Αριστεράς που τότε ήταν Επονίτες. Ο Θεοδωράκης όμως που ήταν διαφωτιστής και αργότερα διμοιρίτης της ΕΠΟΝ δεν υπάρχει πουθενά μέσα στο βιβλίο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και τα βιβλία του Μίκη, και οι συνεντεύξεις του, και βιβλία άλλων που αναφέρονται στον Επονίτη Θεοδωράκη και παραθέτουν σημαντικά ιστορικά στοιχεία.  

Ερώτημα 2ο: Είναι δυνατόν ένα σοβαρός υποψήφιος διδάκτωρ να συγγράφει ένα τέτοιο διδακτορικό και να μην αναζητά μια τέτοια ιστορική πηγή, όπως είναι ο Θεοδωράκης; Γιατί άραγε;

Το ίδιο συμβαίνει και με άρθρα, βιβλία και μελέτες της περιόδου του Αντιδικτατορικού Αγώνα, αλλά και της προδικτατορικής περιόδου. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι η πρώτη επιστολή ενάντια στη χούντα ήταν του Θεοδωράκη, ότι με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, το ΠΑΜ. Όπως έπαψαν να αναφέρουν τους Λαμπράκηδες ή τους αναφέρουν με μισές αλήθειες, για να μειώνουν τον ρόλο του Μίκη. Εκεί ο Μίκης υπάρχει μόνο ως μουσικοσυνθέτης.

Εύσημα ο Θεοδωράκης δεν ζήτησε ποτέ και δεν ζητά, αλλά δεν είναι τίμιο  να αποκρύπτεται η ιστορική αλήθεια.

Τέλος, να επισημάνουμε το βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου «Η μεγάλη πρόκληση» (2013), το οποίο αναφέρεται στον αντιμνημονιακό αγώνα, αναφέρει κινήματα, κινήσεις, συλλογικότητες της περιόδου, αλλά και τα κόμματα της Αριστεράς και δεν αναφέρει πουθενά τη Σπίθα και τον Θεοδωράκη. Αποκρύπτει το γεγονός ότι ο αντιμνημονιακός αγώνας ξεκίνησε από τον Θεοδωράκη. Δεν αναφέρει ούτε μία από τις συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις (14 μόνον ήταν οι συγκεντρώσεις από τον Δεκέμβρη του 2010 έως τον Νοέμβρη του 2012)  που ήταν επικεφαλής ο Θεοδωράκης. Ούτε λέξη. Για τον συγγραφέα δεν υπήρξε ο Θεοδωράκης. Ούτε  στη διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη του 2012. Για την επίθεση που δέχτηκε εκείνη την ημέρα από τα ΜΑΤ ούτε λέξη! 

Ερώτημα 3ο: Γιατί αποκρύπτουν τις ιστορικές πηγές που προσκομίζει ο Θεοδωράκης, οι βιογράφοι και οι μελετητές του; (Παύλος Πετρίδης, Γιώργος Μαλούχος, Guy Wagner, Γιάννης Φλέσσας, Γιώργος και Ηρώ Σγουράκη, Γιώργος Λογοθέτης, Ιωάννα Παπαθανασίου κ.ά.) Δεν γνωρίζουν τα βιβλία τους; Γιατί αποκρύπτεται ο νέος αντιστασιακός αγώνας που ξεκίνησε ο Μίκης το 2010;   

Ερώτημα 4ο: Γιατί δεν ανατρέχουν στο Αρχείο Μίκη Θεοδωράκη στο Ίδρυμα «Λίλιαν Βουδούρη»; Αγνοούν την ύπαρξή του;

Ερώτημα 5ο: Μήπως δεν είναι υποκρισία οι υπερασπιστές της ελευθερίας της άποψης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών να φιμώνουν έναν Θεοδωράκη;

Ερώτημα 6ο: Ποιες είναι οι αιτίες μια τέτοιας αντιδεοντολογικής, αντιεπιστημονικής και αντιδημοκρατικής στάσης; Συνέχιση της αμερικανικής «υπόσχεσης» του 1953 «Θεοδωράκη, θα μας βρίσκεις πάντα μπροστά σου!»; Προσπάθεια διαγραφής του Θεοδωράκη; Μεθοδευμένη προσπάθεια να μην υπάρχει ο Θεοδωράκης στη μελλοντική ιστοριογραφία; Προσωπικό μίσος; Μισαλλοδοξία; Σύμπλεγμα κατωτερότητας ή ψύχωση;

Εμείς δεν θα κάνουμε ούτε ψυχανάλυση ούτε δίκη προθέσεων. Θα πούμε μόνον δύο πράγματα:

Πρώτο: Όσοι δεν ανατρέχουν στα τεκμήρια (ιστορικές πηγές, αρχειακό υλικό, μαρτυρίες κλπ)  που προσκομίζει η 75χρονη δράση του Θεοδωράκη δεν διαγράφουν τον Θεοδωράκη. Απλώς  δείχνουν το επιστημονικό τους έλλειμμα.

Δεύτερο: Υπάρχει συντονισμένη, μεθοδευμένη, κατευθυνόμενη (μήπως και χρηματοδοτούμενη;) προσπάθεια διαγραφής από τη συλλογική μνήμη της Εαμικής Αντίστασης και απόκρυψή της από τις νέες γενιές. Ίδια προσπάθεια γίνεται και ενάντια στη μετααντιστασιακή Εαμική ιστορία.

Ναι, το ΕΑΜ ως όραμα, πράξη, στάση ζωής, παραγωγή τέχνης και πολιτισμού δεν τελείωσε με την παράδοση των όπλων το 1945. Συνεχίστηκε με τους Λαμπράκηδες και τον Αντιδικτατορικό αγώνα και εξακολουθεί να ζει.  

Συνεχίστηκε  με τη δημιουργία της Σπίθας και εμπεριεχόταν στην ομιλία του Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία τον Φεβρουάριο του 2018.  

Το Εαμικό όραμα διώκεται εκ νέου. Η νέα δίωξη έχει ξεκινήσει από τον αριστερό και τον δεξιό εθνομηδενισμό. Γι αυτό διώκονται και όλοι οι πνευματικοί δημιουργοί (ζώντες ή τεθνεώτες) που ήταν στις γραμμές του και δημιούργησαν τη νέα ελληνική πολιτική σκέψη και τη νέα ελληνική τέχνη. Ανάμεσά τους και ο Μίκης.  

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν διαγράφεται. Υπήρξε, υπάρχει, δεν ξεπεράστηκε ποτέ και θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Και δεν είναι μόνος του. Και αυτό είναι η δική μας υπόσχεση. 

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού/Theodorakism

Αθήνα, 2/11/2019