Αξιολόγηση στις σκέψεις του Μίκη Θεοδωράκη για τα Ελληνοτουρκικά

Τις προτάσεις του Μίκη Θεοδωράκη για το Αιγαίο και την Τουρκία θα επιχειρήσω να αξιολογήσωψύχραιμα, γεωπολιτικά, ιστορικά, γεωγραφικά, πολιτιστικά, δίχως βέβαια να νομίζω ότι κάποιοι έχουμε το αλάθητο.

Πρέπει όμως να επισημάνω ότι ο ΜΙΚΗΣ, όντας ένας κορυφαίος διαχρονικός επαναστάτης και ταυτόχρονα ένας κορυφαίος διαχρονικός δημιουργός με κοινό παρονομαστή την βαθιά ερωτική του αγάπη και συνειδητό του δέσιμο με τον ΑΝΘΡΩΠΟ όπου γης, έχει ένα ατομικό πλεονέκτημα στην εκτίμηση των γεγονότων καθόσον, όποιος ως επαναστάτης βιώνει στο πέρασμά του τις οδυνηρές αλήθειες των Λαών, αποχτάει κάποια ικανότητα να προβλέπει περιφερειακά αλλά και παγκόσμια γεγονότα. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αλάθητοι, όμως πρέπει να προσεγγίζει κανείς με πάρα πολλή προσοχή  και ενδιαφέρον τις σκέψεις τους.

Αρχικά λοιπόν και μόνο η γεωγραφική απεικόνιση του Αιγαίου μας δημιουργεί όντως προβλήματα με την Τουρκία. Οι αρχαίοι ανιόντες μας είχαν εκτιμήσει τότε σωστά, ότι για να έχουν το Αιγαίο δικό τους έπρεπε η ελληνική κυριαρχία να ακουμπάει και στις δυο πλευρές – όχθες του Αιγαίου, δηλαδή της Ευρώπης και της Ασίας, κατάσταση την οποία και κατόρθωσαν με τις ελληνικές αποικίες σε όλη τη Μικρά Ασία. 

Σήμερα όμως είναι διαφορετική η κατάσταση, γι αυτό και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, ακόμη και πολεμικής εμπλοκής, καθόσον οι υδρογονάνθρακες και τα πετρέλαια του Αιγαίου προσέλκυσαν  στην Ανατολική Μεσόγειο τις διεθνείς μεγαλοεταιρίες, οι οποίες αποβλέπουν αποκλειστικά στα συμφέροντά τους αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε πολεμικό τίμημα των Λαών της περιοχής. 

Και οι Λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, στησυντριπτική τους πλειοψηφία, πιστεύω ότι επιθυμούν βαθιά την ειρηνική τους συνύπαρξη.

Βέβαια ο Μίκης ορθά εκτιμώντας το πρόβλημα, δεν ανάφερε και επομένως δεν δέχεται συγκυριότητα του Αιγαίου, γνώμη που θα ήταν σίγουρα αδιανόητη, αλλά πρότεινε συνεκμετάλλευση και σωστά δεν προσδιόρισε σχετικά ποσοστά.

Πολλοί οργιζόμαστε όταν ακούμε τον όρο συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους. Όμως οι οποιεσδήποτε συμφωνίες με διεθνείς Εταιρίες σημαίνουν σαν "συνεκμετάλλευση"! Την συνεκμετάλλευση λοιπόν με ανάλογα για την κάθε χώρας ποσοστά, δίχως καμία συγκυριότητα, εκτιμώ ότι θα μπορούσαμε να τη συζητήσουμε με ταυτόχρονη επίλυση του Κυπριακού και συναδέλφωση και συμβίωση των δύο κοινοτήτων. Μάλιστα, ας σκεφτούμε για λίγο ότι στη "συνεκμετάλλευση" με ξένες Εταιρίες. Οι χώρες που έχουν πετρέλαιο και υδρογονάνθρακες παίρνουν ψιχία, ενώ, όταν οι ίδιες οι χώρες εκμεταλλεύονται από μόνες τους τον ορυκτό τους πλούτο, τότε καρπώνονται όλο το όφελος που είναι τεράστιο.

Και οπωσδήποτε , σε μια τέτοια περίπτωση , οι οποιεσδήποτε τυχόν συμφωνίες  για Αιγαίο ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο θα πρέπει ασφαλώς να γίνουν σύμφωνα με τους κανόνες του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Κι ετούτες αλλά και του Μίκη οι σκέψεις δε σημαίνει ότι είναι οπωσδήποτε αλάθητες, αλλά αν συζητηθούν με νηφαλιότητα και ιστορική ευθύνη, τότε μπορεί να εκτιμηθούν ή να απορριφτούν και στη θέση τους να μπούνε άλλες σκέψεις και προτάσεις πιο σωστές και πιοεφαρμόσιμες. Μην απορρίπτουμε επομένως, με θυμό μάλιστα, τις οποιεσδήποτε προτάσεις του οποιουδήποτε δίχως ιστορική και ρεαλιστική προσέγγιση. Γιατί ούτε η Αμερική ούτε δυστυχώς και η Ευρώπη είναι στ’αλήθεια με το μέρος του Δικαίου που βρίσκεται ανεπηρέαστα στην ελληνική πλευρά. Μάλιστα πριν από οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση και απόφασή μας θα πρέπει να μελετήσουμε με πάρα πολλή προσοχή την ιστορία  μας με την Τουρκία και τους συμμάχους και τότε, με πολλή διεθνή επικαιρότητα, θα επισημάνουμε  στη Μικρασιατική καταστροφή το ΠΟΤΕ και το ΓΙΑΤΙ  μας εγκατέλειψαν οι σύμμαχοι  και νικηθήκαμε ! . . .

Βέβαια εξυπακούεται ότι σε περίπτωση κινδύνου όλοι οι Ελληνες θα γίνουμε ΕΝΑ. Για όλους αυτούς τους λόγους θα ήταν χρήσιμο να συναντιώμασταν αρκετοί και να συζητάγαμε δημόσια αυτό το μεγάλο και σοβαρό θέμα.

Συμβολικά θα τελειώσω με τούτη την παραίνεση: Υπάρχει μια κατάρα σ΄όλους τους Λαούς που ξεκινάει από την εποχή του Αβραάμ και την άπλωσαν και τη ρίζωσαν οι παναιώνιοι Μαμωνάδες, δηλαδή ο καπιταλισμός. Αυτή η κατάρα έπιασε και έτσι κάθε Λαός σ΄όλη την οικουμένη και σ΄όλους τους αιώνες πιστεύει πως είναι ο περιούσιος Λαός. Όμως δεν υπάρχουν περιούσιοι Λαοί, υπάρχει μοναδικά ο ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, όποιας πατρίδας, όποιας θρησκείας, όποιου χρώματος, όποιας γλώσσας  και όποιου πολιτισμού.

Η  ΑΝΤΙΓΟΝΗ, στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, κραυγάζει προς τον Κρέοντα: "Γεννήθηκα για ν΄αγαπάω και ν΄αγαπιέμαι και όχι για να μισώ"!

Και ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ και ο ΠΑΛΑΜΑΣ  διακήρυξαν  σαν μοναδική τους πατρίδα, καθώς και όλων των Ανθρώπων, τη Μάνα μας τη Γη, θέση που αποτελεί παμμέγιστη Αλήθεια και διαιώνιο ελπιδοφόρο μήνυμα προς όλους τους Ανθρώπους της οικουμένης. Σ΄αυτούς τοποθετείται επάξια και ο  ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ .

Νίκος Ρίγγας

Επίτιμος Δικηγόρος – ποιητής