Γράφει ο …Σπινθήρας: Στο ίδιο έργο θεατές και κομπάρσοι

Αποσβολωμένοι παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες ένα χιλιοειδωμένο επεισόδιο. Αυτό της εναλλαγής των βαγονιών και της μηχανής, που ωστόσο παραμένουν πάνω στις ίδιες ράγες με την ίδια, προδιαγεγραμμένη καταστροφική –για τους πολλούς- πορεία…

Οι κάτοικοι της Ελλάδας αποφάσισαν και ψήφισαν, κατά τον ίδιο τρόπο που το κάνουν από το 2010 και έπειτα, εν καιρώ μνημονίων. Οι μισοί αηδιασμένοι από την πολιτική κατάντια και το αδιέξοδο, απείχαν από τις εθνικές εκλογές. Οι υπόλοιποι μισοί ψηφοφόροι, επέλεξαν το Νο2 βαγόνι (ΝΔ), να μπει στη θέση της μηχανής και την μέχρι πρότινος μηχανή (ΣΥΡΙΖΑ), να περάσει στο Νο2. Το βαγόνι των ναζιστών απομακρύνθηκε, ωστόσο δεν λείπουν τα ακροδεξιά βαγόνια στις επιλογές των πολιτών..

Αυτή τη φορά όμως, υπήρχε μία ιδιαιτερότητα: Για πρώτη φορά από το 2010, δεν υπήρχε το διακύβευμα Μνημόνιο-Αντι-Μνημόνιο! Τότε, ποιο ήταν το διακύβευμα;

Να σας πω την αλήθεια μου, ακόμη δεν έχω καταλάβει (ρητορικό), με ποιο κριτήριο απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, για να έρθει στη θέση του ένα φιλελεύθερο κόμμα, από τη στιγμή που η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καθαρά φιλελεύθερη και μνημονιακή! Θέλω να πω, αν το κριτήριο ήταν το 3^ο και το 4^ο Μνημόνιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ψήφιζε ο Λαός την ΝΔ που αντιπροσωπεύει τα Μνημόνια! Αν το κριτήριο ήταν οι περικοπές, τότε ποιος ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία; Αν πάλι το κριτήριο ήταν το μακεδονικό, τότε αυτοί οι ψηφοφόροι μάλλον θα βρίσκονται στο 50% της Αποχής/Λευκό/Άκυρο, καθώς όλες οι υποψήφιες παρατάξεις είχαν αποδεχθεί την συμφωνία των Πρεσπών! 

Ποια λογική κρύβεται λοιπόν πίσω από το εκλογικό αποτέλεσμα;

Η απάντηση βρίσκεται ξανά στην ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη το 2010, που τάραξε για τα καλά τα νερά όλων των συστημικών κομμάτων και των αποκομμάτων. Η απάντηση βρίσκεται στο ΣΟΚ και ΔΕΟΣ που αποκάλυψε ανοικτά για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Μίκης Θεοδωράκης, ανοίγοντας τα μάτια πολλών! Το ότι οι περισσότεροι εξ αυτών, επέλεξαν συνειδητά ή ασυνείδητα να τα ξανακλείσουν, απλά επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του Μίκη εκείνη την ελπιδοφόρα βραδιά τηε 1ης Δεκεμβρίου 2010 στο ίδρυμα «Μ. Κακογιάννης». 

Η απάντηση είναι πως ο κόσμος ψηφίζει τυφλά και κατευθυνόμενα, ουχί βεβαίως από τα κόμματα, αλλά από ένα «αόρατο» χέρι ενός «αόρατου» Συστήματος που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις κατά το δοκούν, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή για τους πολλούς! Ενός παγκόσμιου Συστήματος που προχθές ήθελε τον Γ.Α.Π. και το ΠΑΣΟΚ για να επιβάλει το Μνημόνιο, χθες ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ για να εξυπηρετήσει ομαλά τα συμφέροντά του ακόμη και σε διεθνές στρατηγικό επίπεδο (βλ. μακεδονικό) και σήμερα για αντίστοιχους λόγους θέλει τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μη ψάχνετε άδικα, δεν θα δείτε πουθενά τη φράση «για τα συμφέροντα του Λαού»…

Η εποχή που ο Λαός ήταν έτοιμος να ακούσει τον Μίκη Θεοδωράκη και να σπάσει τις ράγες έχει περάσει, αν θεωρήσουμε πως υπήρξε κάποτε, έστω και για λίγο. Πλέον, μόνο ως θεατές και ενίοτε ως κομπάρσοι, παρακολουθούμε το τραινάκι να τσουλάει πάνω στις ράγες που οδηγούν στην εξυπηρέτηση συμφερόντων ολίγων και στην καταστροφή πολλών. Και στα «πολλά», δεν περιέχονται μόνο οι οικογένειες που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις σε αυτή τη χώρα, αλλά και η ίδια η υπόσταση της χώρας η οποία αλλάζει, σε ιστορικό, οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο. Κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος…

Ο Σπινθήρας

info@theodorakism.gr