Γράφει ο …Σπινθήρας: Η Απολογία του Μίκη!

Διάβασα τις προάλλες την απάντηση του Μίκη στο«Πρώτο Θέμα», σε ερώτηση σχετικά με τα όσα του προσάπτουν οι επικριτές του, με αφορμή την εμφάνιση και την ομιλία του στο Συλλαλητήριο της Αθήνας.

Οι κατηγορίες μετά το Συλλαλητήριο, είναι οι διαχρονικές κατηγορίες που ακολουθούν τον Μίκη εδώ και πολλές δεκαετίες, αναλλοίωτες και απαράλαχτες! Όπερ σημαίνει «νεολαία ΕΟΝ», «Λύση Καραμανλής», «Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου σε κυβέρνηση Δεξιάς» και η φημολογούμενη …δήλωση μετάνοιας στη Μακρόνησο! Σε παρακαλώ φίλε αναγνώστη, μη κάνεις την ίδια «χαζή» ερώτηση που κάνει κάθε υγιώς σκεπτόμενο ον, δηλαδή: «Τι σχέση έχει η ΕΟΝ, ο Καραμανλής, ο Μητσοτάκης και η Μακρόνησο με την ομιλία του Μίκη στο Σύνταγμα για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων;». Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους ανώνυμους και επώνυμους δικαστές του Μίκη!

Ας το κάνουμε εικόνα σε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα:

1) Ο Μίκης βγαίνει μπροστάρης στον αντιμνημονιακό αγώνα το 2010.

«Ναι μα ήταν υπουργός του Μητσοτάκη το ’89!».

2) Ο Μίκης χυμάει στα χημικά της πλατείας Συντάγματος το 2012.

«Ναι Μίκη, αλλά για το ‘’Καραμανλής η τανκς’’ δεν λες τίποτα»!

3) Ο Μίκης βγαίνει ξανά μπροστά για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και μιλά μπροστά σε ένα εκατομμύριο κόσμου στο κέντρο της Αθήνας και άλλα 2-3 που τον παρακολουθούν live από την τηλεόραση.

«Ναι, αλλά Μίκη εσύ 11 ετών ήσουν μέλος στη νεολαία του Μεταξά (ΕΟΝ)»!

Έτσι έχει η αυτή η ιστορία και οφείλουμε να την δεχτούμε, μέχρι να κάψουμε και τα τελευταία μας εγκεφαλικά κύτταρα και να απομακρύνουμε κάθε ίχνος Λογικής από το κεφάλι μας.

Κάθε τόσο βέβαια, κάποιος δημοσιογράφος θα ρωτήσει τον Μίκη σχετικά με κάποια από αυτές τις κατηγορίες και ο Μίκης θα απαντήσει, για εκατομμυριοστή φορά, με επιχειρήματα που θα έπρεπε –βάσει λογικής πάντα!- να σταματήσουν κάθε καραμέλα. Αυτό ωστόσο δεν συμβαίνει και –θα έλεγε κάποιος …κακοπροαίρετος- αυτό ίσως αποδεικνύει τον προβοκατόρικο ρόλο αυτών των κατηγοριών (ή καλλίτερα, των κατήγορων).

Ο Μίκης σε ρόλο …Σωκράτη!

Στην απάντηση προς τον δημοσιογράφο του «Πρώτου Θέματος» όμως, ο Μίκης απάντησε αναλυτικά σε κάθε μία από τις κατηγορίες που του προσάπτουν. Και αυτόματα εμφανίστηκε μπροστά μου ένας Μίκης, σε αίθουσα δικαστηρίου να απολογείται μπροστά σε δικαστές και ενόρκους. Πιο ξεκάθαρα, τον φαντάστηκα στην αρχαία Ηλιαία, να απολογείται μπροστά στον Άρειο Πάγο, σαν άλλος Σωκράτης!

Στον ρόλο του Σωκράτη ο Μίκης λοιπόν, και στον ρόλο των κατήγορων, οι ανώνυμοι και επώνυμοι κατήγοροι του Μίκη όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Σωκράτης, 2415 χρόνια πριν, κλήθηκε να απολογηθεί έναντι των κατηγοριών για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Αντίστοιχα, η «ασέβεια προς τους θεούς» για τον Μίκη, είναι προφανώς η …ασέβειά του για την σημερινή ψευδοΔημοκρατία, τα πρόσωπα και τους θεσμούς της, ενώ η «διαφθορά των νέων» είναι η αποκάλυψη της Αλήθειας και η αφύπνιση με αποδέκτη κάθε πολίτη αυτής της χώρας! 

Ο Μίκης καλείται να απολογηθεί και για τα «καινά δαιμόνιά» του, που διαχέει μέσω του Λόγου του στην Κοινωνία! «Καινά δαιμόνια» που εισάγει στην Κοινωνία μέσω του Λόγου και της Μουσικής του. Γι’ αυτό και πρέπει να απαγορευτούν αμφότερα: και ο ΛΟΓΟΣ και η ΜΟΥΣΙΚΗ του! Δυστυχώς τόσα χρόνια βλέπουμε πως αυτές οι κατηγορίες έχουν ήδη εκδικαστεί, με αρνητική έκβαση για τον Μίκη Θεοδωράκη, αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ειδησεογραφικά και μουσικά Μέσα, ο Μίκης Θεοδωράκη δικαίως θεωρείται αποκλεισμένος!

Για να συνεχίσω με τις απολογίες όμως, οι ομοιότητες που συνειρμικά μου ήρθαν στο μυαλό, συνδέθηκαν και με την ομιλία του Μίκη στο Σύνταγμα! Ο Σωκράτης ξεκινά την απολογία με τη φράση «Άνδρες Αθηναίοι», και όχι με το σύνηθες «Άνδρες δικασταί», τρολάροντας έτσι τους δικαστές του! Με τον ίδιο τρόπο, ο Μίκης έφτασε στο συλλαλητήριο της 4^ης Φεβρουαρίου, κουβαλώντας στη πλάτη του κατηγορίες που έκαναν λόγο για διοργάνωση «εθνικιστικού συλλαλητηρίου» με «φασίστες» συμμετέχοντες. Και ο Μίκης ξεκινά την ομιλία του με την εξής ειρωνική προσφώνηση: «Καλοί μου Έλληνες, αδέρφια μου, φασίστες, ναζιστές, τρομοκράτες, ρατσιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι…». Προσφώνηση που θεωρείται ως το μεγαλύτερο τρολάρισμα στην ιστορία των προσφωνήσεων!

Αστείες αλλά με μεγάλο πολιτικό βάθος, ήταν οι κατηγορίες προς τον Σωκράτη. Το ίδιο και περισσότερο αστείες, αλλά με το ίδιο και μεγαλύτερο πολιτικό βάθος έχουν οι κατηγορίες προς τον Μίκη, όταν κάνουν λόγο για συμμετοχή του στη Νεολαία Μεταξά σε ηλικία …11 ετών, την εποχή που ΟΛΟΙ οι μαθητές της εποχής ήταν ενταγμένοι αυτόματα στην ΕΟΝ! Όταν κάνουν λόγο για …δήλωση μετάνοιας του Μίκη στη Μακρόνησο, την στιγμή που ουδεμία δήλωση έχει βρεθεί εδώ και περισσότερες από έξι δεκαετίες! Όταν οι αριστερόστροφοι κατήγοροί του κάνουν λόγο για συμμετοχή του Μίκη στην κυβέρνηση της Δεξιάς, την στιγμή που μαζί με τον Μίκη συγκυβέρνησαν το ΚΚΕ και ο τότε ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός)! Όταν οι ίδιοι αριστερόστροφοι «σύντροφοι» του Μίκη τον κατηγορούν για την «Λύση Καραμανλή», τη στιγμή που οι ίδιοι υπονόμευσαν την ενότητα της Αριστεράς και οι ίδιοι το ψέλλιζαν χωρίς να έχουν το θάρρος ή το ανάστημα να το φωνάξουν για το καλό του Λαού και της Δημοκρατίας.

Στον ύστατο λόγο του, Ο Σωκράτης τονίζει πως καταδικάστηκε επειδή δεν ήθελε να εξευτελίσει τον εαυτό του με ικεσίες. Προφητεύει πως οι δικαστές του θα επικριθούν στο μέλλον πολύ δριμύτερα απ΄ ό,τι κατηγορήθηκε αυτός. Σε εκείνους που πρότειναν την αθώωσή του, λέει πως ο θάνατος δεν είναι κακό, γιατί είτε μοιάζει με ύπνο χωρίς όνειρα είτε είναι ταξίδι στον Άδη, όπου μπορεί κανείς να συναντήσει ήρωες και σοφού ποιητές, όπως ο Ησίοδος και ο Όμηρος.

Ο δε Μίκης, στη δική του «απολογία», καταλήγει σχετικά με τους «κατήγορούς»του: 

«…τελικά εγώ βγήκα νικητής, με τελευταία ηρωική πράξη, τη στιγμή που μπροστά σε ένα εκατομμύριο πατριώτες – δημοκράτες βρήκα την ευκαιρία να τους «φτύσω» μεγαλοπρεπώς, όπως έκανα σε όλη τη ζωή μου από τον καιρό που ξερνούσαν φωτιά και σίδερο μέχρι τώρα που βρίσκομαι στην κορυφή του Ολύμπου όπου με έχει ανεβάσει η αγάπη του λαού!».

Πίσω από όλα αυτά όμως, κρύβεται μία βαθιά πολιτική σκοπιμότητα. Κι εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη ομοιότητα της Απολογίας του Σωκράτη με αυτή του Μίκη! Ο Μίκης, όπως ακριβώς ήταν κι ο Σωκράτης, ήταν είναι και θα είναι βαθιά αντιεξουσιαστής! Ξεκάθαρα έξω και απέναντι από κάθε Σύστημα Εξουσίας! Ο Μίκης είναι ίσως η μόνη προσωπικότητα στην ελληνική ιστορία που έχει παραιτηθεί τρεις φορές από το βουλευτικό του αξίωμα! Στην τελευταία μάλιστα παραιτήθηκε όντας Υπουργός Κυβέρνησης μετά από δύο χρόνια (Απρίλιος 1990-Απρίλιος 1992). Για να καταλάβουμε το πόσο δύσκολο έως αδύνατο είναι να παραιτηθεί κανείς από βουλευτής (και μάλιστα τρεις φορές!), ας ρίξουμε μία διαχρονική ματιά στα μέλη της Βουλής των Ελλήνων στην εποχή της σύγχρονης Δημοκρατίας (1974-) και ειδικότερα ΣΗΜΕΡΑ.

Κι όμως, ο Μίκης, μακριά από βουλευτικά έδρανα και αξιώματα, κατάφερε να οργώσει την ελληνική επικράτεια και να γεμίσει δρόμους και πλατείες από τα Χανιά έως τα Προπύλαια των Αθηνών και από τη Νάουσα έως τη Θεσσαλονίκη (2011-2012), να συγκεντρώσει μισό εκατομμύριο διαδηλωτών την 12^η Φεβρουαρίου 2012 στο κέντρο της Αθήνας και ένα εκατομμύριο Λαού μετά από έξι χρόνια (4^η Φεβρουαρίου 2018) στο ίδιο μέρος! Την στιγμή που τα κόμματα, ακόμα και κυβερνητικά, δεν μπορούν να συσπειρώσουν ούτε το 1/100 του Λαού που συσπειρώνει ο Μίκης όταν βγαίνει έξω! Την στιγμή που τα κόμματα ξεχνιούνται την επόμενη στιγμή που τελειώνει το ρουσφέτι τους ή η εικόνα τους στα Μίντια, ενώ ο Μίκης τραγουδιέται ακατάπαυστα στο στόμα κάθε Έλληνα κάθε ηλικίας εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια.

Μην απορεί κανείς λοιπόν για τα δικαστήρια που στήνουν στον Μίκη οι πολιτικάντηδες και οι προβοκάτορες. Ούτε να απορήσει κανείς αν βλέπουμε τον Μίκη να δικάζεται και να καταπίνει το κώνειο αβίαστα και αδιαμαρτύρητα.

Διότι, σήμερα, 2,500 χρόνια μετά, ποιοι γνωρίζουν ή θυμούνται τον Άνυτο, τον Μέλητα και Λύκωντα;

Ο Σπινθήρας

info@theodorakism.gr