Γράφει ο ...Σπινθήρας: Το "άκυρο" του Μίκη στις πλάτες τους!

Σήμερα, 27 Μαΐου 2016, συμπληρώνονται έξι ημέρες από την δημοσίευση του τελευταίου ιδιαιτέρως αποκαλυπτικού άρθρου του Μίκη Θεοδωράκη με τίτλο «Είμαστε θύματα μιας τραγικής φαρσοκωμωδίας». Ένα άρθρο που κυκλοφόρησε αστραπιαία στο διαδίκτυο, με 100άδες αναδημοσιεύσεις, από τα μεγάλα ειδησεογραφικά πόρταλς, μέχρι το τελευταίο πολιτικοκοινωνικό ιστολόγιο!

Τι έγραψε όμως στο άρθρο του ο Μίκης Θεοδωράκης;

Ο πρόλογός του, συνόψιζε ξεκάθαρα την κατάσταση και τα αίτια της κρίσης που βιώνουν Ελλάδα και Ευρώπη, χωρίς να αναφέρει μάλιστα ούτε ένα νούμερο οικονομικής φύσης:

«Το γεγονός ότι σήμερα έχει καθήσει στην πλάτη μας ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί, το γεγονός αυτό βασίζεται πάνω σε μια πρωτοφανή στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης.»

Για στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης κάνει λόγο λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης και ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει μαζί του, μετά από έξι χρόνια αντισυνταγματικής επιβολής Μνημονίων φτωχοποίησης του Λαού και ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας, με τις υπογραφές σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού της Βουλής.

Μόνο το ΚΚΕ δεν έχει ψηφίσει ακόμη οποιαδήποτε μέτρα οποιουδήποτε μνημονίου. Ποιο ΚΚΕ όμως;

Ο Μίκης Θεοδωράκης στο άρθρο του, αποκαλύπτει, σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 από το ΠΑΣΟΚ:

«Όμως για να μπορέσει να το κάνει (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ), χρειαζόταν και τις ψήφους του ΚΚΕ. Όταν μαθεύτηκε ότι προτίθεται να προχωρήσει σ’ αυτή την πρωτοφανή παραμόρφωση του Συντάγματος που είχε ως άμεση συνέπεια την κατάργηση του Λαού ως θεματοφύλακα της ουσιαστικής δημοκρατικής τάξης στην χώρα μας, θυμάμαι ότι βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη ως βουλευτής του ΚΚΕ για μια πολιτική εκδήλωση. Έσπευσα λοιπόν να δηλώσω στον τύπο ότι το ΚΚΕ θα έδινε την ψήφο του μόνο βάζοντας τους δικούς του όρους, ότι φυσικά δεν θα περιοριζόταν στην απόρριψη της μεταβολής του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό αλλά και θα έθετε ως όρο να καθιερωθεί η απλή Αναλογική, που ήταν και το πάγιο αίτημα της Αριστεράς. Μόλις γύρισα στην Αθήνα, μου ασκήθηκε κριτική από το Π.Γ., γιατί μίλησα έτσι χωρίς να τους ρωτήσω. Ζήτησα να μου πουν, πού έκανα λάθος και τότε κατάλαβα ότι είχαν ήδη συμφωνήσει να ψηφίσουν ό,τι τους πει ο Ανδρέας, χωρίς όρους.»

Ένα ΚΚΕ, το οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης αναγνωρίζει ως αντιμνημονιακό, αλλά όχι ως αντισυστημικό, καθώς τα τελευταία έξι χρόνια, από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου το 2010, παραμένει εντός της «αμαρτωλής βουλής των Μνημονίων», αδυνατώντας ουσιαστικά να επηρεάσει οποιαδήποτε αντιλαϊκή απόφαση που καταγγέλλει! Ένα ΚΚΕ, που ο Μίκης Θεοδωράκης έχει καλέσει ουκ ολίγες φορές να αφήσει την «αμαρτωλή βουλή» και να ενωθεί με το σύνολο του ελληνικού Λαού, συγκροτώντας ένα ευρύ Μέτωπο που θα συγκρουστεί με το Σύστημα, ενάντια στην εξάρτηση και με σκοπό την Εθνική Ανεξαρτησία. Αυτό το ΚΚΕ όμως, ουδέποτε ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα. Ουδέποτε ενστερνίστηκε, τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, τον «άλλον δρόμο» που έδειξε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Και με τα παραπάνω, φτάνουμε στην φράση «στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης», καθώς πλέον συντελείται το απόλυτο χάσμα μεταξύ της θέλησης της πλειονότητας ενός ολόκληρου λαού και τις αποφάσεις μίας ελάχιστης μειοψηφίας πολιτικών κομμάτων εντός μίας καθ’ όλα αντισυνταγματικής Βουλής. Μία αντισυνταγματικότητα που πηγάζει και μέσα από την επιβολή της «ενισχυμένης αναλογικής» στον εκλογικό νόμο, που επιτρέπει σε ένα κόμμα με δύναμη 18-20% επί των ψήφων των εθνικών εκλογών να κυβερνά σαν golden boy με …bonus εδρών!

«Όπου…», συνεχίζει στο άρθρο του ο Μίκης Θεοδωράκης: «…η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για συνταγματικούς δήθεν λόγους παρακολουθεί χωρίς ουσιαστικά δικαίωμα να παρέμβει και εφαρμόζει τις όποιες αποφάσεις μιας μειοψηφίας ουσιαστικά, αποφάσεις που αφορούν την μοίρα μας, την μοίρα της πατρίδας μας και την μοίρα των εγγονών μας.

Πρόκειται δηλαδή για ένα τερατούργημα, έργο του σάπιου πολιτικού μας συστήματος  με το οποίο κάποιοι καταπατούν την θέληση του ελληνικού λαού, φορώντας το ένδυμα μιας κουρελιασμένης νομιμότητας.»

Την απλή αναλογική όμως φαίνεται πως τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς την θυμούνται στην Αντιπολίτευση και την ξεχνούν στην κυβέρνηση. Όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να καθίσει στην κυβερνητική καρέκλα, ενώ τώρα την ξορκίζει διότι «θα υπάρξει ακυβερνησία», όπως δήλωσε ευθαρσώς ο υπουργός  Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής στις 16/5 σε τηλεοπτική εκπομπή. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά όμως την κρατούσαν σαν σημαία και κατήγγειλαν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που την απέφευγαν!

Ο υποκριτής και τυχοδιώκτης ΣΥΡΙΖΑ όμως μπορεί να είναι ο τελευταίος που παραπλάνησε τους ψηφοφόρους με το κίβδηλο αίτημα για εφαρμογή της «απλής αναλογικής», δεν είναι όμως ο πρώτος. Όπως αποκαλύπτει ο Μίκης Θεοδωράκης μέσα από έναν διάλογο στο σπίτι του με τον τότε υπουργό προεδρίας, Απόστολο Λάζαρη και τον Γ.Γ. του ΚΚΕ, Χαρίλαο Φλωράκη, και το ΚΚΕ παραιτήθηκε σιωπηρά από την αξίωση της απλής αναλογικής όταν του δόθηκε η ευκαιρία στην αναθεώρηση του συντάγματος το 1986: 

Γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης:

«Πράγματι, Φλωράκης, Καλούδης, Λάζαρης κι εγώ βρεθήκαμε ένα βράδυ να τα πίνουμε μπροστά στο τζάκι του σπιτιού μου στην Ακρόπολη.

Πριν ακόμα καθήσουμε, μας λέει ο Υπουργός:

- Αλήθεια, γιατί δεχθήκατε ασυζητητί τους όρους του Ανδρέα;

Ο Χαρίλαος με κοίταξε με νόημα και για να αλλάξει θέμα φωνάζει στην Μυρτώ: 

- Μυρτώ, πεινάμε, γιατί αργείς;

Εγώ στρέφομαι στον Λάζαρη και τον ρωτώ

- Λοιπόν;

- Λοιπόν, λέει αυτός, έγραφα το σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος. Κάποια στιγμή μου τηλεφωνεί ο πρόεδρος και με ρωτά αν έχουμε κανένα νέο απ’ το ΚΚΕ. Του απάντησα αρνητικά. «Περίεργο» μου απάντησε. «Κι επειδή δεν θέλω να αλλάξω κάτι μετά από δική τους απαίτηση, για να μη δοθεί η εντύπωση ότι υποχωρώ, βάλε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα». Μετά από λίγες μέρες μου ξανατηλεφώνησε και μου είπε «Επειδή φαίνεται ότι οι φίλοι μας (και βεβαίως δεν είπε “οι φίλοι μας”» αλλά μια πολύ κακή και συνηθισμένη λέξη) δεν έχουν σκοπό να ζητήσουν τίποτα, άφησε το κείμενο ως είχε και δεν χρειάζεται επομένως ούτε να βάλεις την απλή αναλογική».

Η συνέχεια του άρθρου και τα λόγια του Μίκη, καταδεικνύουν την μοίρα κάθε ανεξάρτητου αγωνιστή, ο οποίος προσπαθεί να υπηρετήσει το Χρέος του απέναντι στην Κοινωνία των ανθρώπων, για να καταλήξει να κραυγάζει σαν την Κασσάνδρα μέσα στον βούρκο της καπιταλιστικής ασυδοσίας και της διεφθαρμένης πολιτικής πάνω στα κεφάλια των αδαών μαζών. Την μοίρα που ακολούθησε και ακολουθεί τον Μίκη Θεοδωράκη, εδώ και περισσότερα από 70 χρόνια πολιτικής, πολιτιστικής και κοινωνικής δράσης. Την μοίρα που τον θέλει αυτή την στιγμή να βρίσκεται στο σπίτι του, στους πρόποδες της Ακρόπολης, να θωρεί ανήμπορος –σωματικά- ξένους αποικιοκράτες με γραβάτες μαζί με ντόπιους εντολοδόχους να ασελγούν στο ταλαιπωρημένο κορμί της Ελλάδας.

Ο επίλογος του Μίκη στο άρθρο της 21^ης Μαϊου:

«Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαΐνια στο σφαγείο.»

Ο Μίκης όμως απευθύνεται πλέον σε έναν ελληνικό Λαό, στον οποίον του δείχνει το φεγγάρι κι αυτός βλέπει το δάκτυλο. Ωστόσο, η σπορά δεκαετιών και κυρίως η σπορά των τελευταίων έξι ετών, όπου πρώτος –ξανά- βγήκε στον αντιμνημονιακό Αγώνα και φώναξε στους Έλληνες «Ανεξαρτησία», είμαι σίγουρος πως δεν πνίχτηκε από τα ζιζάνια. Όχι. Κάποιοι από αυτούς τους σπόρους φύτρωσαν και φυτρώνουν. Και η φωνή του Μίκη θα είναι πάντα γι’ αυτούς το νερό και το φως για να μεγαλώσουν, να αντέξουν, να παλέψουν, να ανατρέψουν…

Σε αυτούς τους σπόρους απευθύνομαι και τους καλώ να προετοιμάζονται, να δυναμώνουν, να πολλαπλασιάζονται και να είναι έτοιμοι να με αρπάξουν και να ανάψουν την «καθαρτήρια φλόγα». Στο χέρι τους είναι…

Ο Σπινθήρας

info@theodorakism.gr