Επιστολή/ντοκουμέντο αναγνώστη: Στο στρατοδικείο επειδή τραγουδούσε Θεοδωράκη το 1978!

Αγαπητοί αναγνώστες,

Λάβαμε τη παρακάτω φωτογραφία (η σήμανση και η υπογράμμιση έγιναν από εμάς!), από τον καλό φίλο του ιστολογίου μας, μουσικό και Θεοδωρακιστή, Κώστα Παπαδόπουλο από την Θεσσαλονίκη, ο οποίος με αφορμή τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη, μας κοινοποίησε την ιστορία του από τη στρατιωτική θητεία του το 1978 στο νησί της Ρόδου!

Όπως διακρίνεται και στη καταγραφή της ποινής του Κώστα Παπαδόπουλου, ο νεαρός τότε στρατιώτης συνελήφθη από τη στρατονομία κατά τη διάρκεια βραδινής εξόδου, επειδή προέβη στο «έγκλημα» να τραγουδά ..."απαγορευμένα πολιτικά άσματα"!

Μετά τη παραλαβή του μηνύματός του προς τον Θεοδωρακισμό, επικοινωνήσαμε με τον Κώστα Παπαδόπουλο, ο οποίος μας εξήγησε τα εξής:

«Κατά τη διάρκεια εξόδου, σε ένα ταβερνάκι βρισκόμαστε τέσσερις στρατιώτες φίλοι και τραγουδάμε. Μαζί μας τραγουδούν και πολίτες. Τα περισσότερα τραγούδια ήταν του Μίκη Θεοδωράκη! Γύρω στις έντεκα το βράδυ, έρχεται στρατονομία και μας βγάζει έξω. Ζητώ τον λόγο, επεμβαίνουν και Ροδίτες και γίνεται ένας χαμός! Οι πολίτες με υποστήριξαν πολύ. Η «καμπάνα» έπεσε την επόμενη ημέρα. Στρατοδικείο, φυλακές Αυλώνα και πρωτόδικα ποινή 8 μηνών για Αντίσταση! Μετά από 5 μήνες με αθώωσαν. Έπειτα πήγα να δω τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας. Βλάχος λεγόταν θυμάμαι. Με κοίταξε με παράπονο και μου είπε πως μετά από εκείνη την ημέρα, κάθε μέρα περνούσαν αστυνομικοί και τον <<έγραφαν>>! Για τέτοια τρομοκρατία μιλάμε. Εμάς μας έπαιρναν τις κιθάρες με το έτσι θέλω για να μη τραγουδάμε Μίκη! Όταν απολύθηκα έκανα και επίσημα τη καταγγελία μου στον Τύπο και θυμάμαι η εφημερίδα του ΕΚΚΕ το έβαλε πρωτοσέλιδο με τίτλο <<ΛΑΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ>>. Φοβηθήκαμε βέβαια και για προβοκάτσια τότε!»

Η ιστορία του Κώστα Παπαδόπουλου δε θα μας έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση, αν διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της 7ετίας της αμερικανοκινούμενης χούντας των συνταγματαρχών. Η ιστορία αυτή όμως διαδραματίστηκε μεταπολιτευτικά, τέσσερα χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αποδεικνύοντας ακόμη μία φορά το κλίμα βίας που επικρατούσε στα χρόνια που ακολούθησαν τη πτώση της δικτατορίας, καθώς τα κατάλοιπα της χούντας σαφώς και δεν εξαλείφτηκαν το 1974. Γεγονός που βιώνουμε και στις μέρες μας, με τους «γόνους» και φανατικούς θαυμαστές των βασανιστών του καθεστώτος να βρίσκονται σήμερα μέσα στα έδρανα της ελληνικής Βουλής.

Παραθέτουμε τα παραπάνω λοιπόν, προς πληροφόρηση των νεότερων και παράδειγμα για όλους μας, ώστε να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση διότι ο φασισμός δεν χάθηκε ποτέ από αυτόν τον τόπο και το μέλλον προβλέπεται ιδιαίτερα μελανό. Και δυστυχώς, το πολιτικό σκηνικό του 2015 στη χώρα μας, με μία πλήρως δεξιάζουσα αυτοαποκαλούμενη «αριστερή» κυβέρνηση να αμαυρώνει το χώρο της Αριστεράς, δε βοηθά καθόλου. Αντιθέτως, θρέφει το αυγό του φιδιού, κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερό της έγκλημα…

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού / Theodorakism