Απάντηση στον Γιώργο Καραμπελιά

Οφείλουμε να δώσουμε μια απάντηση στον κ. Καραμπελιά, του οποίου την νέα κριτική προς τον Μίκη Θεοδωράκη και την ΣΠΙΘΑ, θεωρούμε πάρα πολύ άδικη και πέραν του δέοντος αυστηρή, στην σημερινή κοινωνική και πολιτική συγκυρία. Αναρωτιόμαστε αν η νέα αυτή ξαφνική κριτική συνδέεται με την πρόσφατη πολιτική επανενεργοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη και του ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΠΙΘΩΝ ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.

Ο κ.Καραμπελιάς στην πολύ αξιόλογη και χρήσιμη ανάλυσή του που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Άρδην στις 23 Ιανουαρίου του 2015 και είχε τίτλο Εκπνέει με πάταγο ο πασοκικός εαυτός μας, επισημαίνει τα κάτωθι:

“Το κίνημα των αγανακτισμένων, που εξέθρεψε κάποτε τη Σπίθα, το ΕΠΑΜ και, στους προερχόμενους από τη δεξιά, τους ΑΝΕΛ, πνέει τα λοίσθια. Η Σπίθα δεν πρόλαβε ποτέ να υπάρξει πολιτικά παρά τις μεγάλες προσδοκίες που γέννησε, το ΕΠΑΜ, με τη δραχμική εμμονή του, κλείνει τον κύκλο του, όσο για τους ΑΝΕΛ, παλεύουν να μπουν στη Βουλή στηριγμένοι στα αδιέξοδα των αντιμνημονιακών πατριωτών που τους στήριξαν και σε προηγούμενες εκλογές.”

Γνωρίζει ο κ.Καραμπελιάς, διότι υπήρξε μέλος της 10μελούς συμβουλευτικής επιτροπής της Σπίθας, ότι η ΣΠΙΘΑ γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 2010, πολύ πριν εμφανιστεί και εκφραστεί το κίνημα των αγανακτισμένων. Ως εκ τούτου το κίνημα των αγανακτισμένων ΔΕΝ εξέθρεψε την ΣΠΙΘΑ, αλλά αντίθετα η ΣΠΙΘΑ “εξέθρεψε” αλλά και ενέπνευσε όλα τα κινήματα και όλες τις συλλογικότητες που ακολούθησαν την γέννησή της, δίνοντάς τους ιδεολογική τροφή, γνώση, στόχο και πρόταγμα. Ο αντιμνημονιακός – εθνικοαπελευθερωτικός και πατριωτικός αγώνας λοιπόν έχει αρχή και όνομα: Σπίθα και Μίκης Θεοδωράκης.

Σημειώνει ο κ.Καραμπελιάς ότι η “ΣΠΙΘΑ δεν πρόλαβε ποτέ να υπάρξει πολιτικά παρά τις μεγάλες προσδοκίες που γέννησε”, αλλά αποφεύγει να αναφέρει και να αναλύσει τους λόγους, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΣΠΙΘΑ χτυπήθηκε κατ επανάληψιν και “από μέσα” και “από έξω” (φράξιες, υπονόμευση, προβοκάτσιες, ύβρεις, ΜΜΕ, σύστημα κτλ).

Παρακάτω στο άρθρο του ο κ.Καραμπελιάς συνεχίζει:

"Αντίθετα, για παράδειγμα στην Ισπανία, μέσα από τις πλατείες των αγανακτισμένων, αναδείχτηκε ένα νέο πολιτικό κίνημα που υπερκέρασε την παλιά αριστερά και δεν εκφράστηκε ενσωματωμένη σε αυτήν, όπως συνέβη στην Ελλάδα. Πώς εξάλλου θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο, όταν στην Ελλάδα ηγέτης των αγανακτισμένων θέλησε να είναι ο Μίκης ή ο σταλινικής κοπής Καζάκης αντί του Πάμπλο Ιγγλέσιας των Ποδέμος; Οι Έλληνες αγανακτισμένοι μέχρι εκεί έφταναν, γι’ αυτό και μετά «βολεύτηκαν» μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου. Αυτά δυστυχώς παρήγαγε η χώρα μας. Και δεν είναι η ώρα να ξαναμιλήσουμε για την παρασιτική μας έκπτωση."

Και εδώ οι επισημάνσεις του κ.Καραμπελιά είναι πέρα ως πέρα λανθασμένες και ανακριβείς. Και εδώ μας κάνει εντύπωση η απόκρυψη και η αποσιώπηση των πραγματικών γεγονότων από πλευράς του, μολονότι ο κ.Καραμπελιάς τονίζουμε ξανά ότι υπήρξε μέλος της 10μελούς συμβουλευτικής επιτροπής της ΣΠΙΘΑΣ και ήταν γνώστης της ιδεολογίας και των στόχων της ΣΠΙΘΑΣ, η οποία ουδέποτε ενσωματώθηκε στην αριστερά, αλλά και ουδέποτε εκφράστηκε με την ρητορική της κοινοβουλευτικής και συστημικής αριστεράς, αλλά αντίθετα προχώρησε πέρα από αυτήν, κάνοντας αγώνα για την ένωση του λαού (ανεξάρτητα απ' τις πολιτικές και κοινωνικές του καταβολές) σε ένα μεγάλο παλλαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο εξουσίας και ανατροπής.

Ο Μίκης Θεοδωράκης λοιπόν ουδέποτε θέλησε να είναι ηγέτης των αγανακτισμένων, διότι όπως προείπαμε η ΣΠΙΘΑ και ο Μίκης Θεοδωράκης προϋπήρξαν του κινήματος των αγανακτισμένων. Δεν θέλησε ποτέ να είναι ο Μίκης Θεοδωράκης ο ηγέτης των αγανακτισμένων, αλλά θα μπορούσαμε με μεγάλη ακρίβεια να τονίσουμε ήταν ο εμπνευστής της νέας ελληνικής Αντίστασης και ο πρώτος των Ελλήνων που ξεκίνησε τον αγώνα κατά της υποτέλειας.

Επίσης, είναι απαραίτητο το τονίσουμε ότι ο κ.Καζάκης στον οποίο επίσης αναφέρεται ο κ.Καραμπελιάς, υπήρξε επίσης μέλος της 10μελούς συμβουλευτικής επιτροπής της ΣΠΙΘΑΣ, μέχρι που και εκείνος (όπως και ο κ.Καραμπελιάς) αποχώρησε κακήν κακώς απ' την ΣΠΙΘΑ, μετά από δικά του λάθη ηγεμονισμού και μεγαλοϊδεατισμού, που τον οδήγησαν μοιραία έξω απ' την ΣΠΙΘΑ και οδήγησαν την ΣΠΙΘΑ στην διάσπαση, τον κατακερματισμό και την διαρκή εσωστρέφεια.

Δεν γίνεται λοιπόν να κάνεις φράξιες, να διασπάς, να τορπιλίζεις την ενότητα της συλλογικής προσπάθειας και μετά να κάνεις κριτική στον Μίκη Θεοδωράκη και την ΣΠΙΘΑ (ότι δεν μπόρεσε να υπάρξει πολιτικά), την οποία εσύ, μεταξύ άλλων, διέσπασες.

Δεν είναι τώρα η ώρα να κάνουμε αναλυτική περιγραφή της πρόσφατης ιστορίας της ΣΠΙΘΑΣ, των κινημάτων και των προσώπων που έπαιξαν ρόλο σε αυτά, αλλά θα περιμέναμε απ' τον κ.Καραμπελιά (εκτός από επιθέσεις και κριτική) μερικές γραμμές γενναίας αυτοκριτικής στα κείμενά του για τον δικό του ρόλο στην ΣΠΙΘΑ απ' τις αρχές του 2011 και μερικές γραμμές γενναίας αυτοκριτικής για τον δικό του ρόλο και τα δικά του λάθη στον αντιμνημονιακό αγώνα απ' το 2011 κυρίως και μέχρι σήμερα και στον αγώνα προσπάθειας της δημιουργίας του Παλλαϊκού Μετώπου, που ήταν η κύρια στόχευση του Μίκη Θεοδωράκη απ' το 2011 έως σήμερα.

Θεωρούμε ότι ο κ.Καραμπελιάς προσπαθεί να ηγεμονεύει διαρκώς μέσα στον αριστερό πατριωτικό και αντιμνημονιακό χώρο, δίχως να έχει το πολιτικό δικαίωμα και το ηθικό ανάστημα να το πράττει.

Θα θέλαμε απ' τον κ.Καραμπελιά περισσότερη ενωτική διάθεση, περισσότερη αυτοκριτική και λιγότερη αλαζονεία.

Τέλος σημειώνουμε ειλικρινώς τα εξής: κ.Καραμπελιά, εχθρός σας σίγουρα δεν είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και οι ΣΠΙΘΕΣ. Αντίθετα είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί και πρέπει να βρεθεί ένας κοινός πολιτικός τόπος μεταξύ ΣΠΙΘΩΝ και ΆΡΔΗΝ. Η τωρινή πολιτική συγκυρία, το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα και οι άμεσες κοινωνικές και πολιτικές προκλήσεις και κίνδυνοι, θα πρέπει να βρουν τις ΣΠΙΘΕΣ, το ΆΡΔΗΝ και τα υπόλοιπα κινήματα και συλλογικότητες, ενωμένους, για να χαράξουν την μετέπειτα πορεία τους.

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού