4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΙΔΡΥΣΕ ΤΗ “ΣΠΙΘΑ”

Toυ Όθωνα Ιακωβίδη

Γράφω το σημείωμα αυτό , αφ' ενός νοιώθοντας υπόλογος για την (μέχρι στιγμής) αποτυχία μίας προσπάθειας στην οποία συμμετείχα ενεργά και σε καίριους ρόλους και αφ' ετέρου νοιώθοντας πως “νομιμοποιούμαι” να κάνω έναν κριτικό απολογισμό της πορείας της “ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΚΑΠ “ΣΠΙΘΑ”) καθώς ήμουν “μέλος” της Κίνησης, λίγο πριν διακηρυχθεί η ίδρυσή της, έχοντας το προνόμοιο να είμαι ο μόνος που κάλεσα δημοσίως τον Μ.Θ, με το άρθρο μου της 13 Οκτ. 2010 “Αίτημα προς τον Μίκη Θεοδωράκη” (http://edoketora.blogspot.gr/2010/10/blog-post_7102.html) να “βγεί μπροστά” ώστε να δημιουργηθεί το μεγάλο λαϊκό ρεύμα της ανατροπής.

Ακούγοντας, κάποιος, την ιδρυτική ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη, μπορεί να μου πει, σε αυτά τα τέσσερα “πέτρινα χρόνια” της καθυπόταξής μας στους “δανειστές” μας και στα εδώ τσιράκια τους, τι καινούργιο έχει προσθέσει, οποιοσδήποτε άλλος, σε αυτά που είπε ο Μίκης την 1η Δεκ. του 2010;

Δεν έχει προστεθεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ.

Όλοι, όσοι βρισκόμαστε στο προσκήνιο του αγώνα για δραπέτευση από την αιχμαλωσία που ζούμε, αναμασούμε τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ιδέες, τα ίδια οράματα, τα ίδια προτάγματα, με αυτά που έθεσε, από την πρώτη στιγμή, ο Μ.Θ.

Οι μόνες διαφορές μας, είναι επάνω σε θέματα τακτικής, για την επίτευξη του στόχου, που είναι ο ίδιος, αυτός που έθεσε ο Μ.Θ: Η απελευθέρωσή μας από τα “Μνημόνια”, από τους “Μνημονιοφύλακες” (το καθεστώς πολιτικό σύστημα) και από την μόνιμη “Εξάρτηση” της Χώρας από τους αεί πάτρωνές της.

Και γεννάται το ερώτημα: - Τότε, (αφού δεν υπήρχαν ουσιώδεις διαφορές που θα δικαιολογούσαν διαρροές) γιατί υπήρξαν (και μάλιστα από πολύ νωρίς) κεντρόφυγγες δυνάμεις που απέσπασαν από το ΚΑΠ ΣΠΙΘΑ σημαντικές προσωπικότητες που ο Μ.Θ είχε καλέσει δίπλα του;

Γιατί ο Δημ. Καζάκης προχώρησε στην πρώτη διάσπαση της ΣΠΙΘΑΣ (όταν αυτή ακόμα “μπουσουλούσε”), για να ιδρύσει τη δική του “ΣΠΙΘΑ” (που την ονόμασε ΕΠΑΜ και έχει αυτούσια την ιδεολογία και τα οράματα της ΣΠΙΘΑΣ) για να φτάσει να μετρά (στις Ευρω-εκλογές του 2014) το απογοητευτικό (για ένα Κίνημα που αυτο-αποκαλείται “παλλαϊκό Μέτωπο”) 0,κάτι ; Ποιος είναι, σήμερα, (μετά τέσσερα χρόνια) ο απολογισμός της προσφοράς αυτής της διάσπασης, στον, εν γένει, αντιστασιακό αγώνα;

Γιατί ο Γιώργος Καραμπελιάς δημιούργησε τις προϋποθέσεις να αναγκάσει τον ΜΘ να τον διαγράψει από τη δύναμη της ΣΠΙΘΑΣ, μαζί με το (πολύ ζωντανό) έμψυχο αλλά και πνευματικό δυναμικό τού ΑΡΔΗΝ του;

Γιατί, η αρχική “10ελής Συμβουλευτική Επιτροπή” (με τα “βαριά” ονόματα των άξιων Ελλήνων που την αποτελούσαν) ατόνησε και χάθηκε στην αχλή της αυτοκατάργησής της, με εξαίρεση (από την αυτοκατάργηση) τον καθ. Γιώργο Κασιμάτη (που συνεχίζει, απτόητος, να δίνει τις μάχες του επί των επάλξεων) και τον επίσης καθ. Κώστα Ζουράρι που πρόσφατα ίδρυσε δικό του κόμμα, συνεργαζόμενο με τους ΑΝΕΛ;

Γιατί, κατά την εκλογική περίοδο των εκλογών του Μάη του 2012, χάσαμε πολύτιμο δυναμικό (μεταξύ του οποίου και τον Γεν. Γραμματέα του Κινήματος), που αυτομόλησαν , άλλοι προς ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι προς ΑΝΕΛ;

Γιατί δεν μπορέσαμε (σαν ΣΠΙΘΑ) να συνέλθουμε από αυτό το χτύπημα ;

Γιατί δεν μπορέσαμε, εμείς οι Σπιθιστές, να αναδείξουμε μία νέα ηγεσία, ικανή να αναζωπυρώσει την οργάνωση;

Τα ερωτήματα αυτά, με βασάνισαν πολύ κι εμένα, καθώς στην υπόθεση της αντίστασης μέσα από τις γραμμές της ΣΠΙΘΑΣ, κατέθεσα όλο τον διαθέσιμο χρόνο μου και όλες τις αποταμιεύσεις της πείρας μου από τη ζωή (καθώς δεν διέθετα καμία κομματική πείρα).

Θυμούμαι, μάλιστα πως ήμουν πεπεισμένος για την τελική νίκη μας, έχοντας κάνει δόγμα την άποψη πως “ Όταν έχεις με το μέρος σου την Αλήθεια και τον Μίκη Θεοδωράκη, είσαι καταδικασμένος να νικήσεις”...

Δυστυχώς (για την ώρα, τουλάχιστον) έχω διαψευσθεί.

Η ανάλυση που εγώ μπόρεσα να επιχειρήσω, λαμβάνοντας υπ' όψη μου πιθανές αιτίες όπως η “φράξια”, ο “εσοδισμός” πολιτικών αντιπάλων, η προσωπική φιλοδοξία, το “πρακτοριλίκι”, η οργανωτική ανικανότητα, κλπ, δεν με ικανοποιούσε, καθώς μου είναι αδιανόητο να αποδώσω προδοτική πρόθεση και μάλιστα σχεδιασμένη, όπως και ανικανότητα, σε κάθε πρόσωπο που ανέφερα προηγουμένως.

Μέχρι τη στιγμή που, όλως τυχαία, έπεσε στα χέρια μου και διάβασα το εγχειρίδιο του Carlo Cipolla, “Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας”  (http://www.terrapapers.com/?p=12786)

Διαβάζοντάς το, κατάλαβα πως η κύρια αιτία που στη ΣΠΙΘΑ, μέχρι σήμερα, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε το μεγάλο λαϊκό ρεύμα , το ικανό να ανατρέψει την καταστροφική πορεία της Χώρας, είναι η Ηλιθιότητα.

Και δεν βγάζω έξω τον εαυτό μου ως μη ύποπτο αυτής της ιδιότητας.

Απλά, θέλω να καταθέσω πως καμία από τις παραπάνω αναφερόμενες αιτίες, δεν μπορεί να απονευρώσει και να διαλύσει ένα Κίνημα, όσο η ηλιθιότητα κάποιων μελών του.

Δεν χρειάζεται να υπάρχουν πράκτορες του αντιπάλου. Αρκεί η ηλιθιότητα κάποιων δικών σου, (που δεν είναι ανάγκη να είναι και πλειοψηφία) διότι, όπως αποφαίνεται ο Cipolla, η ηλιθιότητα είναι ακατανίκητη. Το γεγονός αυτό, εξ άλλου, το τεκμηριώνουν και σοφοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάϊν.

Δεν θέλω εδώ να αναπτύξω το φαινόμενο της ηλιθιότητας (αυτό μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει εκτενέστερα στο σχετικό δοκίμιο) .

Αυτό που θέλω να πω, σαν “διά ταύτα”, είναι πως αν (και όσοι) θελήσουμε να επιχειρήσουμε, στο μέλλον, να οργανώσουμε κάποια ομαδική προσπάθεια, θα πρέπει, πρωτίστως, με κάποιον τρόπο, να κρατήσουμε τους ηλίθιους μακρυά από τα σημεία λήψης και ελέγχου των αποφάσεων.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό, αποτελεί αντικείμενο άλλου θέματος.

Πηγή: http://diktioellada.blogspot.gr/2014/12/4.html