Μίκης Θεοδωράκης - Μήνυμα για τους νέους - Ραβέννα, 23/4/1972

Μήνυμα για τους νέους

Σε σας Έλληνες φοιτητές και φοιτήτριες που αψηφώντας τη βία και την τρομοκρατία κατακτήσατε ξανά τους δρόμους της Αθήνας. Σε σας νέοι και νέες της Ελλάδας που κρατάτε μέσα σας άσβεστη τη φλόγα για την τιμή και τη λευτεριά του λαού μας. Σε σένα ατίθαση ελληνική νεολαία που θα συντρίψεις μια μέρα με την ορμή σου την τυραννία, σε σένα αφιερώνω αυτή τη μουσική σύνθεση. Είναι ο Χάρης του Μανώλη Αναγνωστάκη. Εμπνευσθείτε από την φωνή του Χάρη “που σαν ήλιος λαμπρός μας δείχνει τις χρυσές πολιτείες που ξανοίγονται μπρος μας λουσμένες στην αλήθεια και στο αίθριο το φως”. 

Το έργο αυτό το συνέθεσα το 1969 όταν βρισκόμουν στην Ζάτουνα, την περίοδο της Μεγάλης Νύχτας. Όμως το παρουσίασα για πρώτη φορά αυτές τις μέρες που περιοδεύω στην Ιταλία, γιατί πιστεύω ότι έφτασε πια η ώρα του Χάρη, η ώρα της καινούργιας Άνοιξης. Ο Χάρης σκοτώθηκε. Σκοτώθηκε για μας. Για την τιμή μας και για την λευτεριά μας. Ο Χάρης σήμερα είστε όλοι εσείς οι νέοι και νέες της Ελλάδας. Ο Χάρης ανάβει ξανά μέσα σας “χιλιάδες μικρές πυρκαγιές”. Ακολουθήστε το δρόμο του Χάρη. Για να ξεχυθεί και πάλι το πλήθος αβάσταχτο στους δρόμους. Για να ανεμίσουν και πάλι οι σημαίες. Για να μαστιγώσει ξανά ο αέρας τα λάβαρα. Για να κυματίσουν ξανά μέσα στο χάος τραγούδια. Ο Χάρης ζει. Ο Χάρης ζει και τραγουδά. Φωνάζει άφοβα μπροστά στα μούτρα των τυράννων “Κάτω η Χούντα”. Ο Χάρης παλεύει – ο Χάρης οργανώνεται και οργανώνει. Ο Χάρης χτυπά, αδιάκοπα, ξέφρενα, αλύπητα. Ο Χάρης γνωρίζει ότι θα κατακτήσει τη λευτεριά του με το όπλο στο χέρι. Κι αν σκοτωθεί ο Χάρης ξέρει ότι θα ζει πάντα μέσα στις καρδιές της ατίθασης Ελληνικής Νεολαίας.

Μίκης Θεοδωράκης 

Ραβέννα, 23.4.1972