Ο Νίκος Ρωμανός, το επικοινωνιακό γαϊτανάκι και ο αγώνας κατά της βαρβαρότητας

Το πρωί της σήμερον, οι συνήγοροι του Νίκου Ρωμανού επιβεβαίωσαν πως ο καταδικασμένος για το έγκλημά της ένοπλης ληστείας σε τράπεζα πελάτης τους, ξεκινά απεργία δίψας, που μετά από 30 ημέρες απεργίας πείνας, μπορεί να αποβεί μοιραία από στιγμή σε στιγμή!

Λίγες ώρες αργότερα, το θέμα «θεωρείται λήξαν», καθώς με τη προσθήκη της «τοποθέτησης ειδικού ηλεκτρονικού βραχιολιού στον αδειούχο» στην εν λόγω τροπολογία, ο Νίκος Ρωμανός δικαιώθηκε και ξεκίνησε ξανά τη σίτιση! Ως συντελεστές του Θεοδωρακισμού, είναι η πρώτη φορά που αγγίζουμε το θέμα, καθώς παρακολουθούμε αηδιασμένοι όλες τις πλευρές (Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση και ΜΜΕ) να παίζουν το επικοινωνιακό τους παιχνίδι πάνω στον Αγώνα του νεαρού (μόλις 21 ετών) Νίκου Ρωμανού.

Διότι, όταν ένας νέος άνθρωπος έχει αποδεχθεί το γεγονός να πεθάνει για την ιδεολογία του, μόνο για Αγώνα πρέπει να μιλάμε, είτε συμφωνούμε με τον τρόπο του, είτε όχι. Και αυτόν τον Αγώνα, κάθε Πολιτεία οφείλει να τον σεβαστεί και να βρει λύση, αντί να τον χρησιμοποιεί για να καεί η Αθήνα και να προκαλέσει την αντιπολίτευση σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι διχασμού της Κοινωνίας. Εκτός κι αν κάποιος είναι τόσο αφελής, που πιστεύει πως εξ αρχής η κυβέρνηση παρενέβη στο έργο της δικαιοσύνης στη περίπτωση του αιτήματος για εκπαιδευτική άδεια του Νίκου Ρωμανού, επειδή τον θεωρεί επικίνδυνο για την Κοινωνία!

Το σενάριο γνωστό και χιλιοειπωμένο/χιλιογραμμένο στην ιστορία της Άρχουσας Ταξης, με τα κάτωθι βήματα:

1. Η κυβέρνηση πυροδοτεί μία επικοινωνιακή έκρηξη (αρνούμενη να δεχθεί το δίκαιο αίτημα ενός φυλακισμένου για εκπαιδευτική άδεια).
2. Ο φυλακισμένος κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του στο πλαίσιο του Αγώνα του (απεργία πείνας).
3. Η Αντιπολίτευση πέφτει με περισσή αφέλεια στη παγίδα της κυβέρνησης και συμμετέχει στο επικοινωνιακό γαϊτανάκι, μαζί με τη συντριπτικά μεγάλη μερίδα των πολιτών (Σε κάθε παρέα η ίδια συζήτηση και ο ίδιος διχασμός: Ορθώς έπραξε η δικαιοσύνη; Καλά κάνει ο Ρωμανός και αντιδρά; Μα έχει δικαίωμα να αιτείται εκπαιδευτική ο παραλίγο δολοφόνος αθώων ψυχών; Με τι μούτρα διεκδικεί οτιδήποτε ο απόγονος του Νάσιουτζικ; Επαναστάτης του Κολωνακίου ή Ιδεολόγος Επαναστάτης;)
4. Τα ΜΜΕ «οργιάζουν» επί ένα μήνα (καλλίτερος αποπροσανατολισμός δεν θα μπορούσε να βρεθεί)
5. Κατά σύμπτωση –πράγματι- η απεργία πείνας συμπίπτει με την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Την επόμενη της επετείου, τα ΜΜΕ μιλάνε ακόμη και για …αερομεταφερόμενες μεραρχίες αναρχικών αλεξιπτωτιστών! (Οι τηλεθεατές άλλοι κλαίνε και άλλοι γελάνε)
6. Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη πλήρως το επικοινωνιακό μίνι-ηλεκτροσόκ της Κοινωνίας, προσπαθεί να περάσει το δικό της (είδηση για επίσπευση των εκλογών της προεδρίας της Δημοκρατίας), και
7. Η κυβέρνηση, λίγο πριν ξεψυχήσει ο Νίκος Ρωμανός, πράττει αυτό που θα μπορούσε να έχει πράξει από τη πρώτη ημέρα: Κάνει μία μικρή προσθήκη στη τροπολογία του νόμου περί εκπαιδευτικών αδειών και επιτρέπει στον Νίκο Ρωμανό να πάρει την αιτούμενη άδεια, με ειδικό ηλεκτρονικό βραχιόλι. Ο Νίκος Ρωμανός παύει την απεργία πείνας.
8. Η κυβέρνηση, δείχνοντας τη μεγαλοψυχία της σε μέγιστο βαθμό, αφού πρώτα σε …συνεργασία με την Αντιπολίτευση (έστω και εν αγνοία της δεύτερης!) δίχασε την ελληνική Κοινωνία, αγναντεύει τον λαϊκό ορίζοντα από το μπαλκόνι της εξουσίας, αναμένοντας πλέον από 200 ή 180 βουλευτές να ψηφίσουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας (γιατί να μη το κάνουν; Οι μισοί από τους υπάρχοντες βουλευτές δε πρόκειται να επανεκλεγούν και θα χάσουν τις 250,000€ που λαμβάνουν κάθε χρόνο αν πάμε σε πρόωρες εκλογές. Και έχουν και άλλα δύο χρόνια μπροστά τους! Γιατί να μη ψηφίσουν λοιπόν; Δε πέθανε δα και κανείς!) και να συνεχίσει απτόητη-και πιο δυνατή από πριν!-το καταστροφικό της έργο…

ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

Και για να επανέλθουμε στην απόλυτη πραγματικότητα, να δούμε και τη γενικότερη ουσία της υπόθεσης και της τακτικής «ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ» που εφαρμόζεται στα κεφάλια των λαών εδώ και δεκαετίες.

Η Τρόικα που κυβερνά την Ελλάδα δείχνει, ακόμα μία φορά, το πραγματικό πρόσωπό της. Την βαρβαρότητα. Το θέμα Νίκος Ρωμανός δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό. Είναι κυρίως πολιτικό.

Πάνω στο σώμα του Νίκου Ρωμανού η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας (Τρόικα). Είναι η ίδια πολιτική που εφαρμόζει εδώ και τέσσερα χρόνια πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Η στάση της Τρόικας στον Νίκο Ρωμανό προδιαγράφει το άμεσο μέλλον μας, στέλνοντας το σαφές μήνυμα: «Όποιος δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις εξοντώνεται».

Η κοινωνία φωνάζει και απαιτεί: «Όχι στον θάνατο. Ναι στη ζωή!».

Η Τρόικα απαντά: «Αίμα!».

Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι η κοινωνία σύσσωμη πρέπει να ξεκινήσει έναν καθολικό αγώνα κατά της Βαρβαρότητας. Να προστατέψει ο άνθρωπος τον άνθρωπο.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι ένας ανυπότακτος άνθρωπος. Ξεκάθαρα και αντρίκεια παραδέχτηκε τις πράξεις του και είναι διατεθειμένος να εκτίσει την ποινή του. Ο Νίκος δεν επιτρέπεται να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης για ψηφοθηρικούς λόγους. Ας μην μας κοροϊδεύει το πολιτικό σύστημα ότι τάχα νοιάστηκε για τη ζωή του. Εάν νοιαζόταν θα είχε φροντίσει να μην έχει βρεθεί ο Νίκος στη θέση που βρέθηκε.

Ο αγώνας του Νίκου ήταν η μάχη σώμα με σώμα του Ανθρώπου με την Βαρβαρότητα και νίκησε ο Άνθρωπος. Ο Νίκος απέδειξε ότι στο σύστημα δεν είναι ανίκητο. Απέδειξε τη δύναμη της αλληλεγγύης.

Ο Νίκος είναι οι χιλιάδες νέοι άνθρωποι που βρίσκονται «φυλακισμένοι». Μόνο που τα δικά τους «κάγκελα» δεν είναι ορατά.

Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού