4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΙΔΡΥΣΕ ΤΗ “ΣΠΙΘΑ”

Toυ Όθωνα Ιακωβίδη

Γράφω το σημείωμα αυτό , αφ' ενός νοιώθοντας υπόλογος για την (μέχρι στιγμής) αποτυχία μίας προσπάθειας στην οποία συμμετείχα ενεργά και σε καίριους ρόλους και αφ' ετέρου νοιώθοντας πως “νομιμοποιούμαι” να κάνω έναν κριτικό απολογισμό της πορείας της “ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΚΑΠ “ΣΠΙΘΑ”) καθώς ήμουν “μέλος” της Κίνησης, λίγο πριν διακηρυχθεί η ίδρυσή της, έχοντας το προνόμοιο να είμαι ο μόνος που κάλεσα δημοσίως τον Μ.Θ, με το άρθρο μου της 13 Οκτ. 2010 “Αίτημα προς τον Μίκη Θεοδωράκη” (http://edoketora.blogspot.gr/2010/10/blog-post_7102.html) να “βγεί μπροστά” ώστε να δημιουργηθεί το μεγάλο λαϊκό ρεύμα της ανατροπής.

Ακούγοντας, κάποιος, την ιδρυτική ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη, μπορεί να μου πει, σε αυτά τα τέσσερα “πέτρινα χρόνια” της καθυπόταξής μας στους “δανειστές” μας και στα εδώ τσιράκια τους, τι καινούργιο έχει προσθέσει, οποιοσδήποτε άλλος, σε αυτά που είπε ο Μίκης την 1η Δεκ. του 2010;

Δεν έχει προστεθεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ.

Όλοι, όσοι βρισκόμαστε στο προσκήνιο του αγώνα για δραπέτευση από την αιχμαλωσία που ζούμε, αναμασούμε τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ιδέες, τα ίδια οράματα, τα ίδια προτάγματα, με αυτά που έθεσε, από την πρώτη στιγμή, ο Μ.Θ.

Οι μόνες διαφορές μας, είναι επάνω σε θέματα τακτικής, για την επίτευξη του στόχου, που είναι ο ίδιος, αυτός που έθεσε ο Μ.Θ: Η απελευθέρωσή μας από τα “Μνημόνια”, από τους “Μνημονιοφύλακες” (το καθεστώς πολιτικό σύστημα) και από την μόνιμη “Εξάρτηση” της Χώρας από τους αεί πάτρωνές της.

Και γεννάται το ερώτημα: - Τότε, (αφού δεν υπήρχαν ουσιώδεις διαφορές που θα δικαιολογούσαν διαρροές) γιατί υπήρξαν (και μάλιστα από πολύ νωρίς) κεντρόφυγγες δυνάμεις που απέσπασαν από το ΚΑΠ ΣΠΙΘΑ σημαντικές προσωπικότητες που ο Μ.Θ είχε καλέσει δίπλα του;

Γιατί ο Δημ. Καζάκης προχώρησε στην πρώτη διάσπαση της ΣΠΙΘΑΣ (όταν αυτή ακόμα “μπουσουλούσε”), για να ιδρύσει τη δική του “ΣΠΙΘΑ” (που την ονόμασε ΕΠΑΜ και έχει αυτούσια την ιδεολογία και τα οράματα της ΣΠΙΘΑΣ) για να φτάσει να μετρά (στις Ευρω-εκλογές του 2014) το απογοητευτικό (για ένα Κίνημα που αυτο-αποκαλείται “παλλαϊκό Μέτωπο”) 0,κάτι ; Ποιος είναι, σήμερα, (μετά τέσσερα χρόνια) ο απολογισμός της προσφοράς αυτής της διάσπασης, στον, εν γένει, αντιστασιακό αγώνα;

Γιατί ο Γιώργος Καραμπελιάς δημιούργησε τις προϋποθέσεις να αναγκάσει τον ΜΘ να τον διαγράψει από τη δύναμη της ΣΠΙΘΑΣ, μαζί με το (πολύ ζωντανό) έμψυχο αλλά και πνευματικό δυναμικό τού ΑΡΔΗΝ του;

Γιατί, η αρχική “10ελής Συμβουλευτική Επιτροπή” (με τα “βαριά” ονόματα των άξιων Ελλήνων που την αποτελούσαν) ατόνησε και χάθηκε στην αχλή της αυτοκατάργησής της, με εξαίρεση (από την αυτοκατάργηση) τον καθ. Γιώργο Κασιμάτη (που συνεχίζει, απτόητος, να δίνει τις μάχες του επί των επάλξεων) και τον επίσης καθ. Κώστα Ζουράρι που πρόσφατα ίδρυσε δικό του κόμμα, συνεργαζόμενο με τους ΑΝΕΛ;

Γιατί, κατά την εκλογική περίοδο των εκλογών του Μάη του 2012, χάσαμε πολύτιμο δυναμικό (μεταξύ του οποίου και τον Γεν. Γραμματέα του Κινήματος), που αυτομόλησαν , άλλοι προς ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι προς ΑΝΕΛ;

Γιατί δεν μπορέσαμε (σαν ΣΠΙΘΑ) να συνέλθουμε από αυτό το χτύπημα ;
Γιατί δεν μπορέσαμε, εμείς οι Σπιθιστές, να αναδείξουμε μία νέα ηγεσία, ικανή να αναζωπυρώσει την οργάνωση;

Τα ερωτήματα αυτά, με βασάνισαν πολύ κι εμένα, καθώς στην υπόθεση της αντίστασης μέσα από τις γραμμές της ΣΠΙΘΑΣ, κατέθεσα όλο τον διαθέσιμο χρόνο μου και όλες τις αποταμιεύσεις της πείρας μου από τη ζωή (καθώς δεν διέθετα καμία κομματική πείρα).

Θυμούμαι, μάλιστα πως ήμουν πεπεισμένος για την τελική νίκη μας, έχοντας κάνει δόγμα την άποψη πως “ Όταν έχεις με το μέρος σου την Αλήθεια και τον Μίκη Θεοδωράκη, είσαι καταδικασμένος να νικήσεις”...
Δυστυχώς (για την ώρα, τουλάχιστον) έχω διαψευσθεί.

Η ανάλυση που εγώ μπόρεσα να επιχειρήσω, λαμβάνοντας υπ' όψη μου πιθανές αιτίες όπως η “φράξια”, ο “εσοδισμός” πολιτικών αντιπάλων, η προσωπική φιλοδοξία, το “πρακτοριλίκι”, η οργανωτική ανικανότητα, κλπ, δεν με ικανοποιούσε, καθώς μου είναι αδιανόητο να αποδώσω προδοτική πρόθεση και μάλιστα σχεδιασμένη, όπως και ανικανότητα, σε κάθε πρόσωπο που ανέφερα προηγουμένως.

Μέχρι τη στιγμή που, όλως τυχαία, έπεσε στα χέρια μου και διάβασα το εγχειρίδιο του Carlo Cipolla, “Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας”  (http://www.terrapapers.com/?p=12786)

Διαβάζοντάς το, κατάλαβα πως η κύρια αιτία που στη ΣΠΙΘΑ, μέχρι σήμερα, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε το μεγάλο λαϊκό ρεύμα , το ικανό να ανατρέψει την καταστροφική πορεία της Χώρας, είναι η Ηλιθιότητα.

Και δεν βγάζω έξω τον εαυτό μου ως μη ύποπτο αυτής της ιδιότητας.

Απλά, θέλω να καταθέσω πως καμία από τις παραπάνω αναφερόμενες αιτίες, δεν μπορεί να απονευρώσει και να διαλύσει ένα Κίνημα, όσο η ηλιθιότητα κάποιων μελών του.

Δεν χρειάζεται να υπάρχουν πράκτορες του αντιπάλου. Αρκεί η ηλιθιότητα κάποιων δικών σου, (που δεν είναι ανάγκη να είναι και πλειοψηφία) διότι, όπως αποφαίνεται ο Cipolla, η ηλιθιότητα είναι ακατανίκητη. Το γεγονός αυτό, εξ άλλου, το τεκμηριώνουν και σοφοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάϊν.

Δεν θέλω εδώ να αναπτύξω το φαινόμενο της ηλιθιότητας (αυτό μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει εκτενέστερα στο σχετικό δοκίμιο) .

Αυτό που θέλω να πω, σαν “διά ταύτα”, είναι πως αν (και όσοι) θελήσουμε να επιχειρήσουμε, στο μέλλον, να οργανώσουμε κάποια ομαδική προσπάθεια, θα πρέπει, πρωτίστως, με κάποιον τρόπο, να κρατήσουμε τους ηλίθιους μακρυά από τα σημεία λήψης και ελέγχου των αποφάσεων.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό, αποτελεί αντικείμενο άλλου θέματος.


Σχόλια

  1. ''Και γεννάται το ερώτημα: - Τότε, (αφού δεν υπήρχαν ουσιώδεις διαφορές που θα δικαιολογούσαν διαρροές) γιατί υπήρξαν (και μάλιστα από πολύ νωρίς) κεντρόφυγγες δυνάμεις που απέσπασαν από το ΚΑΠ ΣΠΙΘΑ σημαντικές προσωπικότητες που ο Μ.Θ είχε καλέσει δίπλα του'';
    Γιατί όλοι μαζί,αγνοήσαμε την πρόσφατη ιστορία των Λαμπράκηδων. Όταν ακολούθησαν την γνωστή διαδρομή του συνεδρίου με όργανα και πυραμιδική δομή,μετά από ένα χρόνο διαλύθηκαν,έτσι και η Σπίθα,ενώ έπρεπε να μείνει Κίνηση ιδεών,ακολουθήσαμε όλοι μαζί την ίδια διαδρομή του συνεδρίου με αποτέλεσμα μετά από ένα χρόνο να έχουμε και εμείς το ίδιο αποτέλεσμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όθων ιακωβίδης : Ισχυρίζεται ο petronikοlios (που καλό θα ήταν να μας πεί το ονοματεπώνυμό του για να ξέρουμε ποιος μιλάει με ποιόν) πως “η Σπίθα, έπρεπε να μείνει Κίνηση ιδεών”. Όμως, ο Μίκης Θεοδωράκης, κατά την ιδρυτική Διακήρυξη της, την καθόρισε ως Κίνηση Αντιστασιακή και Απελευθερωτική, δηλαδή Κίνηση προοριζόμενη να δράσει και όχι να περιορισθεί σε εκπόνηση ιδεών.

      Ισχυρίζεται, επίσης, ο petronikοlios πως η αιτία που αναπτύχθηκαν κεντρόφυγγες δυνάμεις που απέσπασαν από το ΚΑΠ ΣΠΙΘΑ σημαντικές προσωπικότητες, ήταν το γεγονός της οργάνωσης της Κίνησης και μάλιστα με πυραμιδική δομή.
      Αναγκάζομαι να πώς ότι : 1ον) το οργανόγραμμα που, κατά κύριο λόγο, εγώ εκπόνησα και που ψηφίστηκε στο Συνέδριο, δεν είχε καμία πυραμιδική δομή και 2ον) είναι αδιανόητο να υπάρξει οποιαδήποτε ομαδική προσπάθεια ( είτε η ομάδα είναι αθλητική, κυνηγετική, στρατιωτική, πολιτική, και ότι βάζει ο νούς) χωρίς οργάνωση των δικαωμάτων και των υποχρεώσεων ενός εκάστου μέλους της. Και η ΣΠΙΘΑ προορίζονταν να πετύχει συγκεκριμένους στόχους. Δεν μπορούσε, λοιπόν, να είναι “ρεμπέτ-ασκέρι”, χωρίς να ξέρει ποιός συνδέεται με ποιόν και πώς.

      Το ΑΝ κάποιοι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την σπουδαιότητα της ύπαρξης οργάνωσης στο Κίνημα, και να την τηρήσουν, αυτό ανάγεται πλέον στην αναζήτηση του παράγοντα της Ηλιθιότητας και της αναζήτησης του βαθμού ύπαρξής της.

      Διαγραφή
  2. Το ίδιο γίνεται και σε όλα τα Κινήματα που ακολουθούν την ίδια διαδρομή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Όθωνα, είναι πολύ πιθανό ότι οι κεντρόφυγες δυνάμεις έφυγαν απλώς από κόμπλεξ.

    Δεν μπορούσαν να σταθούν δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη από κάποιο αίσθημα κατωτερότητας που είχαν απέναντί του (και έχουν). Έτσι θέλησαν να φτιάξουν ο καθένας το δικό του μαγαζάκι και να το διευθύνει μόνος του για να το παίξει αρχηγός και ηγέτης. Δυστυχώς δίπλα στον ήλιο (Μίκη Θεοδωράκη) κάποιοι καίγονται και κάποιοι άλλοι μαθαίνουν, ατσαλώνονται, χαλυβδώνονται ιδεολογικά και αγωνίζονται δίπλα του μέχρι το τέλος. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον άφησαν και στην πολιτική και στην καλλιτεχνική του διαδρομή πάρα πολλοί επειδή δεν μπορούσαν να σταθούν δίπλα του. Έχει γίνει πάρα πολλές φορές. Και αρκετές φορές δεν υπήρχαν ιδεολογικές ή άλλες ουσιαστικές διαφορές, αλλά άλλοι λόγοι που τον πρόδωσαν. Το απέραντο ΚΟΜΠΛΕΞ είναι ένας από αυτούς τους λόγους.

    Βέβαια στην περίπτωση της Σπίθας φυσικά υπήρχαν και άλλοι λόγοι.

    Η μεγάλη και αγεφύρωτη διαφορά που τους εξώθησε στο να φύγουν απ' την ΣΠΙΘΑ είναι όταν κατάλαβαν ότι ο Μίκης Θεοδωράκης ΔΕΝ θα κάνει πίσω και ΔΕΝ θα υποκύψει στις πάρα πολλές πιέσεις και ΔΕΝ θα μετατρέψει την ΣΠΙΘΑ σε κόμμα, όπως οι ίδιοι ήλπιζαν.

    Δυστυχώς ήθελαν κόμμα και σε κόμματα πήγαν. Και κόμματα ίδρυσαν. Η πορεία του καθενός είναι ξεκάθαρη πια σαν το κρυστάλλινο νερό.

    Ας μας πουν τώρα, που βρίσκονται το κόμματά στα οποία συμμετέχουν ή ηγούνται. Τι πέτυχαν, τι άλλαξαν και τι επηρέασαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όθων Ιακωβίδης προς Theodorakismos: (1ο Μέρος)

    Σχετικά με το προσωπικό κόμπλεξ διαφόρων και τις παρενέργειές του στην ανάπτυξη της Κίνησης , συμφωνώ.
    Το άλλο θέμα που βάζεις στο τραπέζι του διαλόγου αυτού, είναι πολύ μεγάλο και όλοι ξέρουμε πως η διαχείρισή του (σε όλα τα επίπεδα της οργάνωσης) αποτέλεσε την κύρια αιτία δημιουργίας δύο αντιμαχόμενων πόλων μέσα στο Κίνημα.
    Των μέν, που θεωρούσαν ότι ο τελικός σκοπός της ΣΠΙΘΑΣ * θα επιχειρηθεί πιο αποτελεσματικά , έχοντας σαν εργαλείο ένα κόμμα (που θα ανατρέψει το “Σύστημα” μέσα από τις δικές του, “συστημικές” διαδικασίες) και

    των δέ, που θεωρούσαν ότι ο τελικός σκοπός της ΣΠΙΘΑΣ θα επιχειρηθεί πιο αποτελεσματικά, οργανώνοντας μία ανατροπή η οποία θα επιχειρηθεί έξω από τις προβλεπόμενες διαδικασίες, δηλαδή επαναστατική.

    Η δική μου άποψη είναι πώς , κακώς, το θέμα αυτό αφέθηκε να δημιουργήσει δύο πόλους αντιμαχόμενους μεταξύ τους.
    Και λέω “κακώς”, διότι το θέμα αυτό αφορά μόνον την επιλογή της τακτικής για τη μάχη και δεν διαφοροποιεί σε τίποτε την ιδεολογία της Κίνησης.
    Δηλαδή, τον αν θα επιλεγεί σαν πεδίο μάχης το βουνό ή η πεδιάδα, δεν αναιρεί τον λόγο που πρέπει να δοθεί η μάχη, ούτε διαφοροποιεί τον αντίπαλο/εχθρό.
    Άρα: το μόνο που έπρεπε να γίνει (και δεν έγινε) ήταν ο απαιτούμενος διάλογος, ώστε μέσα από τη διαδικασία “Λόγος – Αντίλογος”, να υπάρξει, τελικά, μία σύνθεση των δύο απόψεων. Μία σύνθεση που θα ελαχιστοποιούσε (αν δεν εξαφάνιζε) την εσωτερική πόλωση.
    Στο σημείο αυτό, θα μου επιτραπεί να πώ (και να θυμίσω) ότι ήμουν ο μόνος που επιχείρησα μία τέτοια σύνθεση , ΠΡΟΤΕΊΝΟΝΤΑΣ (στην ουσία) ΝΑ ΔΏΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΉ ΑΥΤΉ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΊΑ.
    Θυμίζω ότι πρότεινα (και με την ομιλία μου στο Συνέδριο) ΝΑ ΜΗΝ ΛΑΒΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΑΝ (ΜΈΣΑ ΑΠΟ ΕΓΚΥΡΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ) ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ 15% ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.
    Η σύνθεση που επετύγχανε αυτή η πρόταση, αφαιρώντας το βάρος της απόφασης αυτής από τους Σπιθιστές και αναθέτοντας στην κοινωνία να αποφασίσει για τη συμμετοχή ή μή της ΣΠΙΘΑΣ στις εκλογές,
    1ον) Εξαφάνιζε από τους Σπιθιστές την μεταξύ τους αντιπαλότητα (που δημιούργησε την πόλωση) αφού αντί την απόφαση για το ένα ή το άλλο να την πάρουν οι Σπιθιστές (όπως μας ζητήθηκε), η απόφαση μετετίθετο (τί το πιό δημοκρατικό) στον “κυρίαρχο Λαό”.
    2ον) Έδειχνε, εμπράκτως, στην κοινωνία, τη μεγάλη διαφορά της ΣΠΙΘΑΣ, από κάθε άλλη πολιτική οντότητα, για την εφαρμογή της Δημοκρατίας, δηλαδή τον σεβασμό στην κρίση του Κυρίαρχου Λαού, αφού θα ήταν η πρώτη φορά που θα γεννιόταν ένα κόμμα μετά την εκδηλωμένη θέληση της κοινωνίας.
    Δεν είναι του παρόντος να μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες της πρότασής μου αυτής, αλλά το βέβαιο είναι πως η υιοθέτησή της, αποσοβούσε την εσωτερική πόλωση, καθώς ήταν μία πρόταση σύνθεσης των δύο αντίπαλων απόψεων.

    * Θυμίζω πως ο τελικός σκοπός της ΣΠΙΘΑΣ που είχε θέσει ο Μίκης Θεοδωράκης με την ιδρυτική Διακήρυξη, ήταν η “Λαϊκή Κυριαρχία” (δηλαδή αποκατάσταση πραγματικής Δημοκρατίας), η αποδέσμευση της Χώρας από την πάγια Εξάρτησή της από τους πάτρωνές της (“Εθνική Ανεξαρτησία”) και η Αναγέννηση ενός Δημοκρατικού Πατριωτισμού (“Πατριωτική Αναγέννηση”).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όθων Ιακωβίδης προς Theodorakismos: (2ο Μέρος – συνέχεια του 1ου)
      (αναγκαστικά η απάντηση μου έγινε σε δυο μέρη, λόγω μεγέθους της)

      Αν κάποιος επιμείνει στη άποψη πως αυτή η πρόταση δεν μπορούσε να γίνει δεκτή, διότι η σκέψη της ανατροπής του “Συστήματος” μέσα από τις δικές του διαδικασίες (εκλογές, κοινοβουλευτική δράση) βρίσκεται έξω από την ιδεολογία της ΣΠΙΘΑΣ, θα μου επιτρέψει να πώ δύο τινα για να αντιτάξω τη δική μου, αντίθετη, άποψη:
      Στο σημείο αυτό, πριν πώ την άποψή μου, θέλω (και πρέπει) να σημειώσω πως ο ίδιος, προσωπικά, είμαι εντελώς εχθρικός προς το καθεστώς σύστημα της κομματοκρατίας (έχοντας γράψει πολιτικό εγχειρίδιο επ' αυτού - hkommatokratia.blogspot.com) και είμαι ένθερμος υποστηρικτής της (Άμεσης) Δημοκρατίας, έχοντας κατατεθημένη και πρόταση προτύπου λειτουργίας της (http://dia-tafta.blogspot.com).
      Προχωρώ στην άποψή μου:
      1. Αν, όντως, στην ιδεολογία της ΣΠΙΘΑΣ υπήρχε η αποκλειστικότητα της ανατροπής του καθεστώτος πολιτικού συστήματος με επανάσταση, θα έπρεπε αυτό να φαίνεται στον τίτλο της, π.χ “ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ” . Από πουθενά, όμως, δεν προκύπτει αυτή η αποκλειστικότητα του τρόπου επίτευξης του σκοπού της ΣΠΙΘΑΣ.
      Σχετικές αναφορές του Μίκη Θεοδωράκη (όπως αυτή με τα βαγόνια του τραίνου και τις ράγες) αναφέρονται, πολύ εύστοχα, στο αδιανόητο της ανατροπής της κατεύθυνσης που έχει το τραίνο, από όποιον το επιχειρήσει, επιβιβαζόμενος στα βαγόνια του.
      Η δική μου πρόταση, όμως, δεν ήταν να επιβιβασθούμε σε κάποιο από τα βαγόνια του τραίνου αυτού. Η πρότασή μου ήταν να μπορέσουμε να συνδέσουμε στον συρμό ένα βαγόνι/βόμβα, για να ανατινάξουμε τις ράγες.
      2. Αλλά και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης, επεχείρησε (με την προσπάθεια που έκανε με το “Μέτωπο ΕΛΛΑΔΑ” για την εκλογική σύμπραξη ΣΠΙΘΑΣ/ΣΥΡΙΖΑ/ ΚΑΜΜΕΝΟΥ που επιχείρησε ) να δημιουργήσει ένα βαγόνι/βόμβα, με σκοπό να ανατινάξουμε τις ράγες “από μέσα”.
      Το ΓΕΓΟΝΟΣ αυτό, που ταυτίζει απόλυτα το επιδιωκόμενο της πρότασής μου με το επιδιωκόμενο του Μίκη Θεοδωράκη με το “Μέτωπο ΕΛΛΑΔΑ”, αφαιρεί κάθε επιχείρημα που θέλει να περιορίσει την ανατροπή του καθεστώτος πολιτικού συστήματος μόνον με επαναστατικό τρόπο.

      Το “ποιος από τους δύο τρόπους (ανατροπή του Συστήματος “μέσα” ή “έξω” από το Σύστημα) είναι ο καλύτερος στην εκάστοτε συγκυρία”, είναι θέμα μίας άλλης (μεγάλης) συζήτησης.


      Διαγραφή
    2. Όθωνα σεβαστή η άποψή σου και σταθερή μέσα στα χρόνια της ΣΠΙΘΑΣ. Διαφωνώ όμως.

      Το ποσοστό 15% που έβαζες ως προαπαιτούμενο για εκλογική κάθοδο είναι πάρα πολύ μικρό.

      Το προαπαιτούμενο για εκλογική κάθοδο ήταν η εξασφάλιση της εξουσίας, δηλαδή το Μέτωπο να έπαιρνε πάνω από 45-50%. Και ίσως μεγαλύτερο. Με τέτοια ποσοστά άφηνε ο Μίκης ανοιχτό το ενδεχόμενο εκλογικής καθόδου του ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ. Όχι με 15%.

      Τέτοια ποσοστά λοιπόν όταν δεν έχεις δημιουργήσει καν το Μέτωπο και όταν δεν έχεις φροντίσει να γιγαντωθεί, φυσικά δεν υφίστανται.

      Το να κατέβαινε η ΣΠΙΘΑ σε εκλογές απλά για να μετρήσει δυνάμεις και να "πειραματιστεί", δεν ήταν το ζητούμενο. Ούτε να εξέλεγε 10-12 βουλευτές και να κάθεται στην αντιπολίτευση μην μπορώντας να επηρεάσει και να ανατρέψει τίποτα ήταν το ζητούμενο.

      ​Η ουσία είναι ότι το ίδιο το ΜΕΤΩΠΟ χτυπήθηκε και προδόθηκε όχι μια, αλλά δύο φορές. Και δεν δημιουργήθηκε καν. Πριν δημιουργηθεί το ΜΕΤΩΠΟ και πριν εδραιωθεί είναι δυνατόν να μιλάμε για εκλογές και εκλογική κάθοδο;

      Δυστυχώς αυτή η συζήτηση διαχρονικά από πολλούς εκλογολάγνους Σπιθιστές που δεν είχαν κατανοήσει την ιδεολογία μας, έβλαψε το Κίνημα και δημιούργησε μεγάλες συγχύσεις και εσωστρέφεια.

      Διαγραφή
  5. Συγχαρητήρια κ. Ιακωβίδη και για το κείμενο αλλά και για τα επόμενα σχόλιά σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Πάρτε μέρος στον διάλογο.

Σχόλια υβριστικά και σχόλια που δεν έχουν σχέση με το περιεχόμενο της εκάστοτε ανάρτησης, όπως επίσης και σχόλια που προκαλούν εντάσεις και διαπληκτισμούς, θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Επίσης ανώνυμα σχόλια δεν θα αναρτώνται.